ŞAMATİ 230. Yaradanın şanı yüksəkdir və Onu yalnız ən alçalmış kəs duya bilər.
(5 Mart 1949-cu ildə, Təl-Əvivdə duyulmuşdur)
“Yaradanın şanı yüksəkdir və Onu yalnız ən alçalmış kəs duya bilər “ ( Məzmur 138) Insan Yaradana necə bərabər sayıla bilər ki, axı bəxş edən Yaradandır, insan isə daim əldə edəndir. Bu haqda deyilmişdir:” Yaradanın şanı yüksəkdir və Onu yalnız ən alçalmış insan duya bilər.İnsan əgər öz “mən”ini yox edə bilsə, onda onu Yaradandan uzaqlaşdıran –daim öz mənliyindən çıxış edən eqoistik fikirləri və eqoistik gücü itib yox olar. Bu zaman bu kəs Yaradanı görər, yəni xoxma işığına- müdriklik işığına, idaraka laiq görülər. Amma qürurlu və dikbaş insanlar Yaradandan uzaqdırlar.
Öz eqoizminin, öz “mənliyinin”, öz hökmranlığının məngənəsindən çıxa bilməyən kəs Yaradndan uzaqlaşır, çünki Yaradanla arasında oxşar bir cəhət olmur. Alçalmış insan dedikdə- özünü başqalarının qarşısında əymək nəzərdə tutulmur. Çunki bu zaman insan gördüyü işin mükəmməlliyinə aludə olur.Alçalmaq isə- bütün dünyanın önündə utanc və aşağılanmaq hisslərinə bənzəyir. Axı bu halda o heç bir kamillik duymur. Bu təbiətin qanunudur- ətrafdakılarln fikirləri insana siraət edir.İnsanların hörmət etdiyi kəs özünü kamil hiss edir, insanların özündən utandığı kəs isə özünü alçalmış kimi hiss edir.
