Η Έκτη Αίσθηση

Η Επιστήμη και η φιλοσοφία προχωρούν ανάλογα με την πρόοδο της ανθρωπότητας. Και σήμερα όλοι οι επιστήμονες και φιλόσοφοι συμφωνούν ότι η έρευνα του ανθρώπου για τον κόσμο γύρω του είναι περιορισμένη.

Μπορούμε να πούμε ότι ο άνθρωπος είναι σαν ένα “μαύρο κουτί” το οποίο νιώθει, καταλαβαίνει και λαμβάνει μόνο ότι έρχεται απ’ έξω. Σε όλες τις έρευνες μας, είμαστε περιορισμένοι από τις πέντε αισθήσεις. Και όλα τα όργανα που κατασκευάζουμε, και που πρόκειται να κατασκευαστούν στο μέλλον, δεν ξεφεύγουν από τους περιορισμούς των πέντε αισθήσεων μας. Απλώς διευρύνουν τα όρια των αισθήσεων μας.

Αυτό συμβαίνει γιατί ποτέ δεν μπορούμε να φανταστούμε τι λείπει από τις αισθήσεις μας. Δηλαδή, τι άλλη πρόσθετη αίσθηση χρειαζόμαστε για να αναγνωρίσουμε την αληθινή πραγματικότητα γύρω μας. Δεν αισθανόμαστε έλλειψη για αυτό, όπως δεν νιώθουμε έλλειψη ενός έκτου δακτύλου στα χέρια μας. Αυτό για το οποίο δεν αισθανόμαστε έλλειψη, δεν μπορεί ποτέ να είναι κάτι το οποίο θα φτάναμε να ζητήσουμε. Επομένως, όλες οι έρευνες του κόσμου μας γίνονται μόνο σύμφωνα με τις πέντε αισθήσεις μας και δεν μπορούμε ποτέ να αρχίσουμε να βλέπουμε, να αισθανόμαστε και να καταλαβαίνουμε τι είναι πέρα από τις αισθήσεις μας. Αυτοί είναι οι περιορισμοί της αντίληψης μας.

Επίσης, η φαντασία μας είναι προϊόν των πέντε αισθήσεων μας και των εμπειριών που σχηματίζονται από αυτές. Δεν μπορούμε ποτέ να φανταστούμε κανένα αντικείμενο ή πλάσμα που δεν μοιάζει με αυτό που μας είναι οικείο από τις πέντε αισθήσεις.

Αν θέλω, για παράδειγμα, κάποιος να μου ζωγραφίσει ένα πλάσμα από άλλο πλανήτη, σίγουρα θα το ζωγράφιζε σύμφωνα με τα στοιχεία που μας είναι γνωστά από τον κόσμο μας. Και αν του ζητούσα να περιγράψει κάτι φανταστικό, θα μου έδινε χωρίς αμφιβολία κάτι που μοιάζει πολύ με αυτόν τον κόσμο.

Και αυτό αποτελεί παράδειγμα όλων των περιορισμών μας: όλοι μας ζούμε μέσα σε έναν μικρό κόσμο, και δεν είμαστε σε θέση να αισθανθούμε, και επομένως να φανταστούμε, οτιδήποτε έξω από αυτόν. Και αφού τα όρια μας είναι απόλυτα, καμία επιστήμη ή φιλοσοφία δεν μπορεί ποτέ να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι είναι πέρα από αυτόν τον κόσμο.

Θα μπορούσε για παράδειγμα στον ίδιο χώρο, σε άλλες διαστάσεις να υπάρχουν άλλα πλάσματα, άλλοι κόσμοι. Και δεν μπορούμε να τα νιώσουμε γιατί μας λείπουν τα απαραίτητα δοχεία - αισθήσεις, για να τα νιώσουμε. Ίσως σε αυτόν τον άλλο κόσμο, ευρύτερο από τον δικό μας, να βρεθούν οι λόγοι της ύπαρξης μας, για όλα τα περιστατικά που μας συμβαίνουν και ο λόγος του θανάτου μας. Και εμείς, αγνοώντας αυτές τις αιτίες, ζούμε χωρίς αληθινή γνώση, χωρίς αληθινό στόχο, χωρίς συνείδηση στον κόσμο μας.

Υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο μας που λαμβάνουν επιπλέον αισθήσεις, με τις οποίες είναι δυνατό γι’ αυτούς να αισθάνονται την ευρύτερη ύπαρξη που μας περιβάλλει. Αυτοί οι άνθρωποι ονομάζονται Καμπαλιστές, αφού ξέρουν πως να λαμβάνουν, ανώτερη γνώση από την δική μας γνώση.

Αυτοί οι άνθρωποι λένε ότι γύρω μας υπάρχουν κόσμοι πάνω από εμάς. Και όλοι αυτοί οι κόσμοι είναι σαν τις στρώσεις ενός κρεμμυδιού, και ο κόσμος μας βρίσκεται στην μέση όλων αυτών των κόσμων. Και εμείς, που υπάρχουμε σε αυτόν τον κόσμο, έχουμε αίσθηση μόνο του κόσμου μας, της πιο εσωτερικής σφαίρας σε όλη την ύπαρξη. Και γεννιόμαστε, ζούμε και πεθαίνουμε σε αυτήν την σφαίρα, που ονομάζεται αυτός ο κόσμος.

Οι Καμπαλιστές μας λένε ότι “αυτός ο κόσμος” λέγεται ΄έτσι, επειδή είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι της αληθινής πραγματικότητας το οποίο έχουμε την δυνατότητα να νιώσουμε με τις πέντε αισθήσεις. Και αν μπορέσουμε να αναπτύξουμε επιπλέον αισθήσεις, τότε αυτό που θα νιώσουμε με αυτές, θα ονομάζεται- ο κόσμος που θα έρθει.

Η μέθοδος, που με την βοήθεια της μπορούμε να αισθανθούμε και να βιώσουμε τον κόσμο που θα έρθει, λέγεται “Η Σοφία της Καμπαλά”.