Ποιος είμαι;

                                                            Κλείσε με μέσα στην καρδιά σου και εγώ θα 945; 945;
                                                             σου ανοίξω τον κόσμο.
                                                                                             Βιβλίο του Zohar

Ποιος είμαι εγώ; Ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξής μου; Με ποιο τρόπο εμείς οι άνθρωποι εμφανιστήκαμε σ’ αυτό τον πλανήτη και προς τα πού κατευθυνόμαστε; Είναι δυνατόν να έχουμε ήδη ζήσει σ’ αυτό τον κόσμο στο παρελθόν; Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τους εαυτούς μας και ό,τι υπάρχει γύρω μας; Γιατί υποφέρουμε; Είναι δυνατόν να αποφύγουμε τα βάσανα; Πού μπορούμε να βρούμε τη γαλήνη στην ψυχή μας; Πώς θα κατορθώσουμε να είμαστε ευτυχισμένοι και ήρεμοι;

          Αυτά τα ερωτήματα θέτονται συνεχώς από γενιά σε γενιά και κάθε φορά προσπαθούμε να βρούμε τις απαντήσεις. Και το γεγονός ότι τα ερωτήματα αυτά επαναλαμβάνονται δείχνει πως ικανοποιητικές απαντήσεις δεν έχουν ακόμα βρεθεί.

          Η μελέτη της Φύσης μάς βοήθησε να κατανοήσουμε πως όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας υπάρχουν και λειτουργούν βάσει αυστηρών και καθορισμένων νόμων. Εμείς θεωρούμαστε το αποκορύφωμα της φυσικής δημιουργίας και βλέπουμε τους εαυτούς μας σαν να είναι έξω από το σύστημα. Έτσι, βλέποντας, για παράδειγμα, το σοφό και λογικό τρόπο με τον οποίο η Φύση δημιούργησε κάθε μέρος του οργανισμού μας, βλέποντας τον ακριβή σκοπό λειτουργίας κάθε ξεχωριστού κυττάρου του σώματός μας, δεν είμαστε ικανοί να απαντήσουμε στο βασικό ερώτημα ποιος είναι ο στόχος των ζωντανών οργανισμών;

 Όλα όσα μας περιβάλλουν ρυθμίζονται με βάση τη σχέση αιτίου και αιτιατού και τίποτα δεν δημιουργείται χωρίς σκέψη. Στο φυσικό κόσμο υπάρχουν καθορισμένοι νόμοι κίνησης, δυναμικής και κυκλικής ροής· το ίδιο και στον κόσμο των φυτών και των ζώων. Παρ’ όλα αυτά, το κύριο ερώτημα παραμένει αναπάντητο, δηλαδή για ποιο σκοπό υπάρχουν όλα αυτά που υπάρχουν; Και είναι δυνατόν να σκεφτούμε ακόμη και έναν άνθρωπο σε όλο τον κόσμο που δεν έχει θέσει έστω και μια φορά το ερώτημα αυτό;

          Οι υπάρχουσες επιστημονικές θεωρίες υποστηρίζουν ότι ο κόσμος κυβερνάται από φυσικούς νόμους αμετάβλητους τους οποίους οι άνθρωποι δεν μπορούν με κανένα τρόπο να αλλάξουν. Ο μοναδικός μας σκοπός είναι να χρησιμοποιούμε σοφά αυτούς τους νόμους ώστε να πετύχουμε να ζούμε 70 ή ακόμα και 120 χρόνια, προλειαίνοντας το έδαφος –θεωρητικά και πρακτικά– για τις μελλοντικές γενιές. Και όλα αυτά για αγάπη προς ποιο πράγμα;

Η ανθρωπότητα δημιουργήθηκε από την εξέλιξη απλών οργανικών φορμών ή η ζωή ήρθε από άλλους πλανήτες; Είμαστε περιορισμένοι από την ημερομηνία γέννησης και από την ημερομηνία θανάτου και όλα αυτά που λαμβάνουν χώρα ανάμεσα σε αυτά τα δύο όρια είναι μοναδικά, και γι’ αυτό πολύτιμα; Ή, αντίθετα, η ζωή είναι τίποτα, εάν ο θάνατος σημαδεύει το τέλος της ύπαρξης και την πτώση σε μια σκοτεινή άβυσσο; Τι κάνει λοιπόν εδώ η λογική της Φύσης, που όλα τα δημιουργεί με σοφό τρόπο και τίποτα ανώφελα; Ή υπάρχουν νόμοι και στόχοι που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη; Και σε τι, τελικά, χρησιμεύουν αυτές οι εικασίες;

          Ο τρόπος με τον οποίο ερευνάμε τον κόσμο βασίζεται ουσιαστικά στη μελέτη τού πώς η Φύση αντιδρά στις κινήσεις μας, αντιδράσεις τις οποίες εμείς αντιλαμβανόμαστε πρώτα με τα πέντε όργανα των αισθήσεων – μάτια, μύτη, αυτιά, στόμα, χέρια. Χάρη σε ειδικά μηχανήματα βέβαια εντείνονται οι αντιληπτικές μας ικανότητες. Και αυτό που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε με τις δικές μας ικανότητες θεωρείται συνήθως ως μη υπάρχον. Επιπλέον, δεν είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε τις αισθήσεις που μας λείπουν, έτσι όπως δεν αισθανόμαστε την έλλειψη ενός έκτου δαχτύλου. Μην έχοντας εμπειρία είναι αδύνατον να έχουμε μια ιδέα καινούργιων οριζόντων και στην εξήγηση των ανώτερων κόσμων είμαστε ίδιοι με έναν τυφλό, εκ γενετής, άνθρωπο που προσπαθεί να περιγράψει τα χρώματα. Γι’ αυτόν το λόγο δεν πετυχαίνουμε να ανακαλύψουμε τις κρυφές φόρμες της φύσης, αφού συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε τους γνωστούς, συνήθεις και συμβατικούς τρόπους.

          Σύμφωνα με την Καβάλα, η πνευματική πραγματικότητα υπάρχει με τρόπο μη αντιληπτό από τα αισθητήρια όργανα. Ο κόσμος μας είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι από αυτό που υπάρχει στον πλανήτη μας και η Γη είναι το εσώτερο κέντρο του. Ο κόσμος της γνώσης, της σκέψης και των συναισθημάτων μάς επηρεάζει διαμέσου των νόμων της φύσης, μας τοποθετεί σε συγκεκριμένες συνθήκες και καθορίζει τον τρόπο δράσης μας. Δεν έχουμε καμία δυνατότητα να διαλέξουμε τη στιγμή και το χώρο της γέννησής μας, ούτε να αποφασίσουμε ποιοι θα είμαστε και ποιον θα συναντήσουμε στη ζωή μας, ούτε να προβλέψουμε τις συνέπειες των επιλογών μας.

          Σύμφωνα με την Καβάλα, οι άνθρωποι έχουν στη διάθεσή τους 4 τύπους γνώσης που οφείλουν να οικειοποιηθούν:

1) Γνώση της δημιουργίας: Περιλαμβάνει τη μελέτη της δημιουργίας και την ανάπτυξη των κόσμων. Πιο συγκεκριμένα, πώς ο Δημιουργός δημιουργεί, πώς αλληλεπιδρούν ο υλικός με τον πνευματικό κόσμο και ποιος είναι ο σκοπός της δημιουργίας του ανθρώπου.

2) Γνώση της λειτουργίας: Περιλαμβάνει τη μελέτη της ανθρώπινης Φύσης και τη σχέση της με τον πνευματικό κόσμο. Αυτός ο τύπος της γνώσης είναι γνωστός με το όνομα πρακτική της Καβάλας.               

 3) Γνώση των κύκλων των Ψυχών: Περιλαμβάνει τη μελέτη της ψυχής του ατόμου και των κύκλων της. Πώς οι άνθρωποι λειτουργούν στην τωρινή ζωή τους και πώς στις μελλοντικές τους ζωές. Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο μια ψυχή ενσαρκώνεται σε ένα σώμα και γιατί σε ένα συγκεκριμένο σώμα αντιστοιχεί μια συγκεκριμένη ψυχή. Με τον ίδιο τρόπο ερευνάται η ιστορία της ανθρωπότητας ως αποτέλεσμα μιας καθορισμένης διάταξης συνδεδεμένη στη μετεμψύχωση.

 4) Γνώση των κανόνων: Περιλαμβάνει τη μελέτη του κόσμου μας –άψυχα αντικείμενα, φυτά και ζώα–, τη φύση τους και το ρόλο τους στη δημιουργία. Πώς ο υλικός κόσμος κυβερνάται από τον πνευματικό καθώς και τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τη Φύση, το Χρόνο, το Χώρο και τις δυνάμεις που κινούν τα φυσικά σώματα προς συγκεκριμένους πνευματικούς σκοπούς.

          Στο κέντρο της πνευματικής ζωής των ανθρώπων βρίσκεται ένα ερώτημα σχετικά με τη σημασία και το σκοπό της ύπαρξης του ατόμου και της ανθρωπότητας. Από τα μέσα του 20ού αιώνα παρακολουθήσαμε μια αναγέννηση του θρησκευτικού ενδιαφέροντος. Εν τω μεταξύ η τεχνολογική πρόοδος και οι ραγδαίες αλλαγές στον κόσμο ευνόησαν την ανάπτυξη διαφορετικών φιλοσοφικών θεωριών αλλά δεν κατάφεραν να προσδώσουν στον άνθρωπο πνευματική ικανοποίηση.

Όπως εξηγείται από την Καβάλα, ο κόσμος μας δέχεται μόνο μια μικρή λάμψη από τις χαρές του Σύμπαντος. Η παρουσία αυτής της λάμψης στα υλικά αντικείμενα μας δίνει την ευχαρίστηση. Με άλλα λόγια, όλες οι ευχάριστες αισθήσεις που ο άνθρωπος δοκιμάζει σε διαφορετικές καταστάσεις και που προέρχονται από διαφορετικά πράγματα οφείλονται, στην πραγματικότητα, σε αυτή τη λάμψη. Με το πέρασμα του χρόνου, οι άνθρωποι ωθούνται στην αναζήτηση καινούργιων πραγμάτων για να αντλήσουν ευχαρίστηση, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι τα καινούργια πράγματα δεν αποτελούν το πραγματικό νόημα της ευχαρίστησης.

          Υπάρχουν μόνο δύο οδοί μέσω των οποίων οι άνθρωποι μπορούν να φτάσουν στην ολική ικανοποίηση των πνευματικών επιθυμιών: 1) μέσω της οδού του Torah  ή 2) μέσω της οδού του πόνου.

          Η πρώτη οδός είναι η μελέτη της Καβάλας και χάρη σ’ αυτήν σταδιακά απελευθερώνεσαι από τον εγωισμό. Η δεύτερη αντίθετα είναι πιο κλασική: συνειδητοποιούμε την ανάγκη της πνευματικής ικανοποίησης μόνο χάρη στα απρόοπτα σοκ του πόνου.

Συγγραφέας: ραβίνος Michael Laitman
Μετάφραση: Αργυρώ Μέλλου