Als kinderen niet de antwoorden krijgen waar ze om vragen zullen ze zich losmaken van hun ouders en hun eigen levens leiden.

We zien vaak dat de jongere generatie zich negatief opstelt tegenover hun ouders en andere volwassenen, ze behandelen hen met boosheid en reageren met agressie op hun adviezen. Als we deze boosheid konden zien als een schreeuw om hulp uit een diepere behoefte, dan zouden we begrijpen dat ze misschien gelijk hebben omdat ze niet krijgen wat ze verlangen.

Wat geven we de jongere generatie eigenlijk, het lijkt erop dat ze alles hebben: snacks, tv, videospellen. Maar dat is niet waar de nieuwe generatie om vraagt, niet wat zij wil en niet waar haar bestemming ligt. Ze krijgen het antwoord niet op de vraag "waartoe leef ik" en dit uit zich in een vorm van geweld en boosheid.

Waarom is er een oudere generatie en een nieuwe? Ouderen zouden de nieuwe generatie moeten voorzien van informatie over het leven, hen wijsheid doorgeven om in hun leven mee te handelen en om de fundamentele bestaansvragen te beantwoorden: Waar ben ik? Waarom? Hoezo?Waar is mijn leven voor?

Helaas is dit meestal niet het geval. De meeste ouders hebben de antwoorden op deze vragen niet. Maar ontslaat deze onwetendheid hen van de verantwoordelijkheid om hun kinderen te geven wat ze nodig hebben? Nee, natuurlijk niet! Als ouders zichzelf niet kennen dan moeten zij zichzelf léren kennen.

Kinderen zeggen: "Ze hebben me gekregen, op de wereld gezet en het voelt alsof ik hier alleen sta, zonder hulp".

Zo voelen kinderen zich innerlijk.

Doordat ze niet de antwoorden krijgen die ze nodig hebben, gaan kinderen zich van hun ouders terugtrekken. Een kind komt thuis, eet iets en heeft verder zijn eigen zaken. Vader, moeder of wie dan ook zijn als machines die ervoor zorgen dat hun fysieke behoeften worden bevredigd. Alles wat verder hun innerlijk leven en ziel bezighoudt heeft niets met hen te doen. Wie zijn deze mensen eigenlijk? Dinosauriërs of robots rondom het huis die hen dienen. Zo komen ouders op kinderen over.

Kan dit anders? Ja natuurlijk, maar alleen als ouders zelf een andere scholing ontvangen. Als de ouders zien dat hun kinderen geïnteresseerd zijn in de essentie van het leven, de reden van het bestaan en hoe die te bereiken, als zij zien hoe hun ouders zich ontwikkelen dag na dag, dan voelen kinderen dat hun ouders hun kunnen voorzien van de antwoorden op iedere vraag. Ze kunnen dan uitleggen wat er gebeurt in de wereld en waarom, en op die manier kunnen zij hen leren hoe met deze wereld om te gaan. Ouders kunnen dit niet alleen uitleggen maar hen ook betrekken bij de Kabbalah.

Triest is het als kinderen ervaren hoe slecht het gaat met hun ouders, als zij getuige zijn van scheidingen, drugs, hoe hun ouders hun tijd verdoen, afgebrand zijn, welke houding moeten de kinderen dan tegenover hen aannemen? Kinderen zijn dezer dagen erg slim. Daarom zouden ouders moeten begrijpen dat om bestwil van hun kinderen zij zichzelf moeten ontwikkelen en scholen.