Ang Kabala ay Pumagitna
Kung pumaibabaw tayo sa pang-araw-araw na buhay at simulang
magtanong tungkol sa pinagmulan ng buhay mismo -- Ang Kabala ay
pumagitna
Ang Kabala ay naging lihim humigit-kumulang 2,000 taon ang
nakaraan. Ang dahilan ay simple -- wala pang pangangailangan
nito. Simula noon, ang sangkatauhan ay okupado sa pagpayabong ng
relihiyon ng isang diyos, at kinamamayaan, ng siyensya o agham.
Ang dalawa'y inimbento para sagutin ang pinakapangunahing tanong
ng tao: "Ano ang lugar natin sa mundo, sa sansinukob?" "Ano ang
layunin natin sa pagkakaroon, buhay, pag-iral at pamumuhay?" Sa
ibang salita, "Bakit tayo isinilang?"
Pero sa kasalukuyan, higit pa sa nakaraan, maraming mga tao ang
nakadama na kung ano ang gawain 2,000 taon ang nakaraan ay di na
tumpak sa kanilang pangangailangan sa ngayon. Ang mga kasagutang
ibinigay ng relihiiyon at siyensya ay hindi na makapagbigay
kasiyahan sa kanilang mga pangangailangan. Ang mga taong ito ay
naghanap sa ibang dako para sa mga kasagutan ng mga
pinakapangunahing tanong tungkol sa layunin ng buhay. Sila'y
sumalin sa turo ng taga-silangan, panghuhula, salamangka at
mistisismo. At ilan sa kanila'y sumalin sa Kabala. Sapagkat ang
Kabala ay ibinalangkas para sagutin ang mga pangunahing
katanungan, ang mga kasagutang ibinigay ay may deretsahang
kaugnayan sa kanila.
Ang Kabala ay gumawa ng kanyang debu o pasinaya mga 5,000 taon
ang nakaraan sa Mesopotamia, sa antigong lalawigan ng
kasalukuyang Iraq. Ang Mesopotamia ay hindi lang pook na
kinasisilangan ng Kabala, pati na rin ng turong antigo at
mistisismo. Sa panahong iyon, ang mga tao ay naniniwala ng
maraming sari-saring aral, at kadalasan ay sumunod ng higit na
isang aral sa isang pagkakataon. Astrolohiya, panghuhula,
numerolohiya, salamangka, pangkukulam, gayuma, pagkita ng masama
-- lahat ng mga iyon at may karagdagan pa ay umunlad at lumago
sa Mesopotamia, ang sentrong pangkultura sa unang panahon.
Basta masaya ang mga tao sa kanilang pananampalataya, hindi nila
madama ang pangangailangan ng pagbabago. Gustong malaman ng mga
tao na ang kanilang kabuhayan ay sigurado at ang dapat
kailanganin para maging ito'y kasiya-siya. Hindi sila nagtanong
ng simula ng buhay, o ang pinakaimportante, sino o ano ang
gumawa ng tuntunin ng buhay.
Sa simula, parang ito'y may kaunting kaibahan. Pero sa totoo,
ang kaibahan ay sa pagitan ng pagtatanong tungkol sa buhay, at
pagtatanong tungkol sa mga tuntunin na humubog ng buhay, tulad
ng kaibahan sa pagitan ng kung paano magmaneho ng sasakyan at
paano gagawin ang sasakyan. Ito'y ganap na kaibahan sa antas ng
karunungan.