Bakit ako naghanap sa bagay espiritwal?
Bakit gusto pa ako ng karagdagang bagay o kakaiba sa pang-araw-araw
na handog ng buhay? Ibinarila ng Kabala ang tanong na ito sa
ganito: Paano ang hangarin para sa lalong mataas na lakas
lumitaw?
Ang sangkatauhan ay sumulong sa ibabaw ng napakaraming pagkabuhay; una ay kawangis ng mga hayop na ang mga hangarin lamang ay pagkain, pamilya, seks at tirahan; saka ay nagsulong sa pamamagitan ng mga antas ng kayamanan, kapangyarihan, karangalan, at karunungan.
Sa unang antas ng pag-unlad, ang mga hangarin sa pagkain, pamilya, seks at tirahan ay ang natatanging mga hangarin ng tao. Kahit ang tao na namuhay na parang ermitanyo ay mayroong mga hangaring ganito at nagsikap na isakatuparan ang mga iyon. Ang mga hangaring napamihasa sa pamamagitan ng impluwensya ng lipunan (mga hangarin ng kayamanan, kapangyarihan at karangalan) ay lumitaw sa susunod na antas.
Pagkatapos nito, ang hangarin sa karangalan ay lumitaw. Ang mga siyensya ay nagtagumpay habang tayo ay nag-umpisang tuklasin kung saan ang lahat ng bahay ay nanggaling, para hanapin ang ating pinagmulan.
Sa susunod na antas lamang ang tao ay naghangad na malaman ang tunay na pinagmulan, ang kanyang diwa—ang kabuluhan ng buhay. "Saan ako nanggaling?" "Sino ako?" "Ano ako?" Ang mga katanungang ito ay nagdulot ng pagkakabalisa at paghihirap ng tao.
Ang mga tao ay likas na makasarili. Lahat ng ating mga hangarin ay tulak-pansarili at naghanap ng katuparan. Sila ay nagpilit sa atin, sa literal na kahulugan ay namahala sa ating bawat kilos. Ang sukdulan ng pagkamakasarili sa ating mundo ay ang hangaring mapuno sa karunungan tungkol sa bagay na mas mataas sa atin.
Ano ang pinagmulan ng mga hangarin at paano sila lumitaw? Ang pinagmulan ng mga hangarin ay ang paghihirap. Ang paglipat ng isang uri ng hangarin sa ibang uri ay nangyari lamang sa ilalim ng impluwensya ng paghihirap. Kung ako ay nasa estadong timbang, sa gayon ako ay makadama ng kaginhawaan at lahat ay nasa mabuting ayos. Saka ang bagong hangarin ay lumitaw, at ako ay makadama na mayroong bagay na nawawala. Ngayon ako ay gustong makaranas ng bagong bagay, kaya nga ako ay magsimulang isaganap ang hangaring ito...at ang prosesong ito ay palaging nauulit siya sa sarili. Sa ibang salita, ako ay palaging naghahabol sa mga bagong hangarin.
Tayo ay isinilang sa planetang ito, nabuhay at namatay tayong nagsusumikap na mabigyang kasiyahan ang ating hindi mabilang na mga hangarin. Pagkatapos lamang ng maraming buhay saka natin maabot ang katayuan na iisang hangarin na lamang ang siyang naiwan: ang hangaring maabot ang ating pinagmulan, ang kabuluhan ng ating buhay. Kapag itong kahuli-hulihan, pangwakas na hangarin ay lumitaw, lahat ng bagay ay parang hindi na kailangan at walang kabuluhan. Ang tao ay maging malungkot, makaramdam ng emosyonal at espiritwal na pagkawalang-saysay, parang walang bagay sa mundong ito ang maaring makapagbigay ng kaligayahan. Ang buhay ay parang walang kabuluhan at nagkulang ng totoong bagay..."Ano ang layunin ng aking buhay? "Bakit ako nabuhay?" Ito ang mga katanungang nagdala ng mga tao sa Kabala.
Ang sangkatauhan ay sumulong sa ibabaw ng napakaraming pagkabuhay; una ay kawangis ng mga hayop na ang mga hangarin lamang ay pagkain, pamilya, seks at tirahan; saka ay nagsulong sa pamamagitan ng mga antas ng kayamanan, kapangyarihan, karangalan, at karunungan.
Sa unang antas ng pag-unlad, ang mga hangarin sa pagkain, pamilya, seks at tirahan ay ang natatanging mga hangarin ng tao. Kahit ang tao na namuhay na parang ermitanyo ay mayroong mga hangaring ganito at nagsikap na isakatuparan ang mga iyon. Ang mga hangaring napamihasa sa pamamagitan ng impluwensya ng lipunan (mga hangarin ng kayamanan, kapangyarihan at karangalan) ay lumitaw sa susunod na antas.
Pagkatapos nito, ang hangarin sa karangalan ay lumitaw. Ang mga siyensya ay nagtagumpay habang tayo ay nag-umpisang tuklasin kung saan ang lahat ng bahay ay nanggaling, para hanapin ang ating pinagmulan.
Sa susunod na antas lamang ang tao ay naghangad na malaman ang tunay na pinagmulan, ang kanyang diwa—ang kabuluhan ng buhay. "Saan ako nanggaling?" "Sino ako?" "Ano ako?" Ang mga katanungang ito ay nagdulot ng pagkakabalisa at paghihirap ng tao.
Ang mga tao ay likas na makasarili. Lahat ng ating mga hangarin ay tulak-pansarili at naghanap ng katuparan. Sila ay nagpilit sa atin, sa literal na kahulugan ay namahala sa ating bawat kilos. Ang sukdulan ng pagkamakasarili sa ating mundo ay ang hangaring mapuno sa karunungan tungkol sa bagay na mas mataas sa atin.
Ano ang pinagmulan ng mga hangarin at paano sila lumitaw? Ang pinagmulan ng mga hangarin ay ang paghihirap. Ang paglipat ng isang uri ng hangarin sa ibang uri ay nangyari lamang sa ilalim ng impluwensya ng paghihirap. Kung ako ay nasa estadong timbang, sa gayon ako ay makadama ng kaginhawaan at lahat ay nasa mabuting ayos. Saka ang bagong hangarin ay lumitaw, at ako ay makadama na mayroong bagay na nawawala. Ngayon ako ay gustong makaranas ng bagong bagay, kaya nga ako ay magsimulang isaganap ang hangaring ito...at ang prosesong ito ay palaging nauulit siya sa sarili. Sa ibang salita, ako ay palaging naghahabol sa mga bagong hangarin.
Tayo ay isinilang sa planetang ito, nabuhay at namatay tayong nagsusumikap na mabigyang kasiyahan ang ating hindi mabilang na mga hangarin. Pagkatapos lamang ng maraming buhay saka natin maabot ang katayuan na iisang hangarin na lamang ang siyang naiwan: ang hangaring maabot ang ating pinagmulan, ang kabuluhan ng ating buhay. Kapag itong kahuli-hulihan, pangwakas na hangarin ay lumitaw, lahat ng bagay ay parang hindi na kailangan at walang kabuluhan. Ang tao ay maging malungkot, makaramdam ng emosyonal at espiritwal na pagkawalang-saysay, parang walang bagay sa mundong ito ang maaring makapagbigay ng kaligayahan. Ang buhay ay parang walang kabuluhan at nagkulang ng totoong bagay..."Ano ang layunin ng aking buhay? "Bakit ako nabuhay?" Ito ang mga katanungang nagdala ng mga tao sa Kabala.
Kabbalah International
