"نشریه مطالعات خوشبتی" (Journal of happiness studies) اخیراَ پژوهشی را گزارش می دهد که گرچه زنان در مقایسه با مردان، با شادی بیشتری مرحله بلوغ زندگی خود را آغاز می کنند، اما زمانی که به میانسالی می رسند کمتر از مردان احساس خوشنودی و رضایت می کنند. این مطالعه دو عامل را از سبب رفاه و سعادت می داند- وضعیت مالی و خانوادگی، و نشان می دهد که خواسته ها و توقعات مردان و زنان به طرز متفاوتی شکل و فرم می گیرد. به عبارت دیگر، تمایلات ما متفاوت می باشند.

با بررسی بیشتر می بینیم که گرایش مردان این است که رضایت و خوشنودی خود را می خواهند از طریق منابع مادی و "اشیاء"، مانند وسایل مورد استفاده، ماشین شیک، خانۀ مجلل، مسافرت و ورزش به دست بیاورند. هر چند زنان هم خواهان بعضی از این وسائل مادی می باشند، ولی رویهمرفته گرایش زنان این است که طالب چیز بالاتری باشند. به مرور زمان و با رشد بیشتر، زنان متوجه می شوند که موارد مادی و دنیوی باعث خوشنودی و رضایت پایدار ودائمی نمی شوند. مهم نیست چقدر درآمد دارند، همسر خوب یا شغل مهم داشته باشند، به احتمال زیاد، زنان همچنان ناراضی می باشند.

بینش و ادراک زن

در واقع دید و درک زن در تمام موارد با مرد متفاوت می باشد. زن دارای ابعاد بینشی بالاتری از مرد است. صرفأ به دلیل این که او با زایمان سبب تولد زندگی جدیدی می شود واین نکته ی برتر در زندگی مادی و دنیوی ما مشخص شده. همچنین در عرصه دنیای روحانی و معنوی هم صراحت دارد. با دانستن این واقعیت که زن "سرچشمه یک زندگی جدید" است بطور غریزی طالب زندگی جدید معنوی و روحانی می شود. از طرف دیگر، مردها برای ایجاد کردن و پرورش دادن به این خواستۀ معنوی، به تلاش بیشتری نیاز دارند، به دلیل اینکه چنین تمایلی در مردان به صورت طبیعی و ذاتی احساس نمی شود.

این زمینه و اساس برای تمایل و طلب زندگی معنوی و روحانی دقیقاً دلیلی است که زنان بسیار سریع از هر چه که دارند ناراضی می شوند. آگاهانه یا ناخودآگاه، زنان شروع به جستجوی یک منبع عمیق تر برای خوشبختی می نمایند، که نتیجۀ آن از هر چه که در این زندگی دینوی دارند احساس ناخشنودی، گله و شکایت مداوم آنهاست.

مرد، زن و رضایت روحی و معنوی

تمایل و نیاز برای معنویت و روحانیت از عمق وجود و درون انسان سرچشمه می گیرد. این خواسته مانند یک جرقه بسیار کوچکی است از روحانیت. هر زمان که ظاهر شود، این جرقه شروع به رشد کرده و باعث جذب ما به دنیای بالاتر (دنیای معنویت) می شود تا اینکه تمام هستی و درک و بینش ما را با آن انباشته کند.

مردان و زنان همانند می توانند این خواسته و میل را احساس کنند، ولیکن احتمال این که زن بطور جدی تری به دنبال این خواسته برود بیشتر است. به محض اینکه زن حس کند که این خواسته چه امکانات جدید وجالبی ارائه خواهد کرد، او فکر خود را مستقیماً متمرکز  این خواسته می کند. زن بطور غریزی و طبیعی تشخیص می دهد که این تنها چیزی است که می تواند منجر به رضایت و خشنودی حقیقی و دائمی شود.

اما، یک زن نمی تواند این خواسته و تمایل را به تنهائی پرورش دهد. با توسعه دادن و انتشار این شوق و اشتیاق به دیگران است که زن نیاز و خواسته خود را برای عالم معنویت رشد داده و تقویت می کند. او قادر است که شور و هیجان برای دست یابی به دنیای معنوی و روحانی را در دیگران تحریک کند، و در نتیجه نقش زنانه خود را، که منشأ حیات است، با رشد و پرورش دادن به زندگی معنوی و روحانی در دیگران تکمیل کند.

جای تعجب نیست که طریقی که مرد می تواند تمایل خود را برای معنویت گسترش دهد، توسط جذب کردن آن از زن می باشد. اما برخلاف زنان، طبیعت و ذات مردان مبنی بر خواستن و آرزو نیست، بلکه برپا کردن و تحقق دادن به آرمان و آرزوی زن می باشد. بنابراین، با رشد و بسط دادن به جرقه معنویت و روحانیت در خود، مردان وسیله ای می شوند برای تکمیل کردن خواسته و تمایلات زنان. و آن به این دلیل است که در دنیای معنوی، جسم و بدن وجود ندارد، بلکه فقط خواسته ها، تمایلات وخصوصیات. با بر آوردن و تحقق دادن به ماهیات روحی و معنوی خود، زنان تمایل و خواست برای روحانیت را ارائه می کنند، و مردان وسیلۀای برای برآوردن آن خواسته را فراهم می سازند.

اینگونه زنان و مردان همدیگر را از لحاظ روحی و معنوی تکمیل می کنند، و به یکدیگر امکان رسیدن به کمال و رضایت بی انتها می دهند.