در حقيقت می توان گفت که ما از دليل وجود دنيا و پيش آمدها، وضع هوا، وضع احساسات روحی و شخصی، سلامتی، بيماری وغيره آگاهی نداریم.
انسان می تواند هزاران دليل برای هر اتفاق و پیش آمد پيدا کند. مثلأ: "بدليل آنکه ديروز در هوای سرد پالتو نپوشيدم، امروز بيمار شدم"، يا "بدليل آنکه يک ايستگاه زودتر از اتوبوس پياده شدم، دوست قديميم را درخيابان ملاقات کردم". ولی در پس تمام رویداد ها حقیقت عمیق تری وجود دارد.
علم کبالا ريشه کليه اين اتفاقات را بر طبق قانون طبيعت، قانونی که ناپديد از چشم ما انسانها است بررسی می کند، زیرا هيچ موضوعی در دنيا بطور اتفاقی پيش نمی آيد. برای مثال اگر قدرت جاذبه را بنظر بگيريم، کاملا واضح است که از روی صندلی بزمين پريدن جالب است، ولی پريدن از طبقه دوم باعث صدمه می شود. در اين مورد اشتباه و نتيجه فورأ بچشم ديده شده و نتيجه مستقيمأ به دليل یا سبب آن ارتباط می یابد: پریدن از بلندگاه سبب می شود که انسان درد را که نتیجه پریدن است احساس کند.
ولی اگر تصور کنيم که از لحظه پريدن تا لحظه ای که درد احساس می شود زمان از حرکت به ایستد، می توانيم سبب و نتیجه را در همان زمان احساس کنیم و منظورعلم کبالا را درک نمائیم. کباليست (دانشمند علم کبالا) دليل و نتيجه را با هم می بيند، وليکن انسان فقط نتيجه را احساس کرده و نمی تواند نتيجه را به سبب یا علت ربط دهد.
"قدرت جاذبه" قانونی است که بايد برطبق آن عمل کرد و نمی شود از آن چشم پوشید. اگر ما اين قانون را نشناسيم، آيا خواهیم توانست از افتادن بعدی خود جلوگيری کنيم؟
کباليستها جواب کاملأ واضحی به اين سئوال می دهند: "ندانستن قانون باعث باطل شدن مجازات نمی شود". غير ممکن است که انسان از ساختمان بلندی بپرد – "سبب" – و با احظار پشيمانی و عذر خواهی از درد – "نتيجه" - رنج نبرد.
نشناختن قوانين روحانی دليل تمام سختيهای بشر در دنياست. علم کبالا اين قوانين را به انسان می آموزد و با آشنائی و انجام اين قوانين نه تنها می توانيم از رنج و درد آینده جلوگيری کنيم، بلکه به لذت بی کران و بی نهايتی نائل شویم.
"قانون ريشه و شاخه"
اولين قانون علم کبالا، قانون "ريشه و شاخه" خوانده ميشود. بنا بر اين قانون، دنيای ما کپیه کامل عالم روحانيست. عالمهای روحانی فعلأ از چشم و احساس ما غايب هستند. ولی برای کباليستها بسيار محسوس و آشکار بوده و با آنها رابطه دائمی و مستقيم دارند.
بنا برنوشته های کباليستها، دنيای ما نتيجه انفعالاتيست که در عالمهای روحانی پيش می آیند، بنابراين عالم روحانی عالم "سبب" يا "ريشه" و دنيای ما عالم "نتيجه" يا "شاخه" خوانده می شوند.
کليه افکار و احساسات ما در عالمهای روحانی تعیین شده و از آنجا به دنيای ما می رسند. کباليستها شرح می دهند: "نمونه کليه اجزاء هستی و رويدادهای جهان ما، دقيقأ در عالمهای روحانی وجود داشته و از آنجا بدنيای ما می رسند".
آيا دانستن قانون "ريشه و شاخه" می تواند کمکی به ما بکند؟
کباليستها به ما امکان می دهند که با آموزش سيستم دنياهای روحانی، و با رسيدن به ريشه های اصلی خود، توانايی خاصی بدست بياوريم تا بتوانيم سرنوشت خود را از سختی و سرگردانی تغيير مثبت دهيم.
کباليستها به اين سيستم و قوانين تسلط کامل دارند، اين راه را به ما نشان می دهند تا بيش از اين وقت و نيروی خود را بی ثمر و بیهوده تلف نکنيم، بلکه با آموزش اين قوانين به سرنوشت خود تسلط يافته و به اين گنج پرارزش برسيم.
اکنون اين سئوال پيش می آيد: "آيا اين هدف تا آن حد برای ما مهم است که راضی به سفری شويم که ما را به شناسايی جهان روحانی رسانده و با راهنمايی کباليستها و آموزش حکمت آنها به سعادت ابدی و کامل برسيم؟".
