روح یا نشاما خواست و اراده تازه ای است که در مرحله خاصی در دوران پیشرفت و تکامل برای هر یک از ما پدیدار شده و به تدریج ما را به سوی یافتن پاسخ به سوالهائی در باره ماهیت زندگی، دلیل بودن و وجودمان، علت روی داد های زندگی و همچنین درک واقعیت روحانی و طریق رسیدن به روحانیت رهنمون می کند.
چه کسی دارای روح است؟
برخلاف آنچه که بیشتر ما اعتقاد داریم، همه دارای نشاما نیستند. تا هنگامی که انسان به روحانیت نرسیده است نور نفس به او و سایر جانداران قدرت حیات می دهد. نشاما یک ظرفیت روحانی، چیزی مانند حس دیگر (حس ششم) است که از طریق آن کبالیست می تواند آفریدگار - قدرت والا، قدرت بخشش و نیکی کامل و ابدی را احساس کند. می توان گفت که هنگامی روح انسان متولد یا بیدارمی شود، که انسان شروع به آموزش حکمت کبالا نماید، زیرا این روش باعث رشد و پیشرفت روح است.
آیا زندگی بعد از مرگ وجود دارد؟
کبالیستها یعنی محققان و پژوهشگران واقعیت، البته از دنیای مرده ها برنگشته اند تا آنچه که پس از مرگ پیش می آید برای ما شرح دهند، ولی آنها در حالیکه در دنیای مادی ما، دراین دنیای فانی زندگی می کنند، عوالم روحانی را درک و احساس می نمایند. بنابر گفته ها و نوشته های آنها، برای رسیدن به "دنیای والا" هیچ لزومی به مرگ نیست، بلکه می توان و حتی ضروری است که در حین زندگی در این دنیا به احساس و درک دنیای والا نائل شویم.
برای درک این موضوع و گفته های کبالیست ها باید قبل از همه معنای زندگی و مرگ را بفهمیم و راز و معمای تناسخ روح، و مرگ را روشن نمائیم. دنیای ما مانند صحنه های فیلمی است که در صحنه خاصی از آن انسان با حکمت کبالا آشنا می شود و در اغلب مواقع این آشنائی بصورت اتفاقی و اسرار آمیز روی می دهد. از این لحظه به بعد کنترل و افسار زندگی در دست انسان قرار می گیرد و او سرعت و میزان آن را معین می کند و رفته رفته بر احساس مرگ و زندگی تسلط می یابد.
آیا کبالیست زندگی ابدی دارد؟
یک از بزرگترین کبالیستهای این عصر– ربی باروخ شالم اشلگ ملقب به "رًبـًش"، احساس کبالیستی که عالم روحانی را به دست آورده را این چنین تشریح می کند: عبور بین یک دوره زندگی به دوره زندگی دیگر مانند احساس عوض کردن پیراهن است. کسی که به بدست آوردن روحانیت نائل شده رابطه اش را با قدرت والا و ابدی مانند مهمترین موقعیت زندگی اش احساس می کند.
زندگی اصلی که کبالیست حس می کند احساس واقعیت کامل و ابدی است. او زندگی مادیش را در جسم مادی مانند پیراهنی که باید بپوشد احساس می کند. با مرگش او پیراهن کهنه را بیرون آورده و آن را با پیراهن تازه ای، یعنی با دوران زندگی بعدی عوض می کند. تا زمانی که وجودش در جسم مادی برای کمک به بشریت در آن دوره ضروری است در حال ارتباط با عالم روحانی در این دنیا زندگی می کند و پس از آنکه مأموریت خود را به پایان رساند از جسم برای همیشه جدا می شود ولی روح او در عالم روحانی در ابدیت و کمال مانند قدرت الهی و آفریدگار به زندگی ادامه می دهد.
آیا امکان دارد که انسان بصورت حیوان به این دنیا برگردد؟
بر خلاف باور های خرافاتی، روح هرگز بصورت حیوان برنمی گردد و هیچ رابطه ای با درجه گیاه یا جامد ندارد. روح فقط می تواند در درجه انسان گردش کند. پس چگونه می توانیم آنچه که در برخی از کتابهای کبالا در باره انسانهایی که روحشان در جسم جانداران دیگر ظهور می کند آمده توضیح دهیم؟ پاسخ به این سوال بسیار ساده است:
در مقدمه "کتاب زوهر" بیان شده که تمام نوشته های کبالیستها همیشه "فقط در باره روح بنی آدم - انسانها" نقل شده اند و هنگامیکه در نوشته های اصلی کبالا از واژه هایی مانند "جامد"، "گیاه"، "جاندار" یا "انسان" یاد آوری می شود منظور آنها فقط و فقط باطن و درون روح انسان است. این واژه ها مراحل و درجه های مختلف پیشرفت و گسترش روح را نشان می دهند.
دنیای مادی ما شبیه سازی دقیقی از عوالم روحانی است به همین دلیل ما در این دنیا با مراحل و درجه های مختلف گسترش برخورد می کنیم. اولین مرحله گسترش روح، درجه جامد است که پس از آن در حین پیشرفت و رسیدن به تکامل، به تدریج به درجه گیاه و جاندار می رسد و بالاترین مرحله، درجه انسان است. بنابراین کبالیستها در باره روح انسان که در جانداری تناسخ می کند صحبت می کنند و به این صورت به ما می آموزند که چگونه روح گسترش یافته و چه مراحلی را باید طی کند، گاهی در درجه انسان و گاهی در درجه حیوان، ولی در واقع هرگز روح انسان در جسم حیوان ظهور نمی کند و نخواهد کرد. منظور دقیق آن این است که سطح آگاهی و میزان پیشرفت روحانی در درجه متفاوتی خواهد بود ولی کالبد همواره انسان است.
پس در حقیقت پس از مرگ ما چه رخ می دهد؟
در لحظه مرگ، زندگی جسم مادی ما خاتمه می یابد. اگر در طی زندگی موفق به گسترش روح خود شده باشیم، پس از مرگ جسم، به زندگی در روحمان ادامه می دهیم وگرنه بار دیگر خود را در این دنیا با زندگی دیگر و نمایشنامه جدید و کاملا متفاوت خواهیم یافت.
آیا کسی می تواند از دوره تناسخ قبلی ما اطلاع داشته باشد؟
ما با افرادی که از طریق فال قهوه یا تاروت و غیره برخورد می کنیم که از دوران زندگی های قبلی صحبت می کنند ولی تمامی آنها رویا و وهم و خیال است.
کبالیستها، با تجربه ای که با یادگیری کبالا به دست آورده اند توضیح می دهند که هنگام صعود به عالم والا، تمام دوران های زندگی و تناسخ های قبلی بر روی انسان گشوده می شوند و او پی می برد به چه دلیل این دوره ها و تناسخ ها را باید طی کند.
چگونه می توان روح مکمل یا به اصطلاح دیگر "هم روحی" یا "Soul mate" خود را بیابیم؟
ما باید همسر خود را از راه گرایش قلب و با دید باز و منطق انتخاب کنیم زیرا بدون درک واقعیت روحانی، این جستجوها باعث اشتباه و فکر و خیال های بیهوده و بی ثمر خواهند شد. بعبارت دیگر بهتر است تلاش برای رسیدن به واقعیت روحانی را آغاز نموده تا در این مسیر بتوانیم معنای واقعی روح مکمل را درک کنیم.
روحی که شروع به اصلاح کرده ولی آن را به پایان نرسانده چه می شود؟
انسانی که دارای روح (نشاما) شده و آن را به درجه ای می رساند، در بازگشت دوباره از ابتدا شروع نمی کند. در دوره زندگی بعدی روح او دقیقاً از نقطه و درجه روحانی که قبلاً بدست آورده ادامه به گسترش می دهد.
چرا گفته شده که کبالا به انسان زندگی ابدی را وعده می دهد؟
اگر کبالیستها مانند سایر افراد بشر دار فانی را وداع می کنند چگونه می توان گفت که زندگی ابدی دارند؟ در واقع سوال این است که در باره چه نوع احساس ابدیت، سخن می گوییم. هنگامیکه گفته های کبالیستها که در باره ابدیت و زندگی جاودانی هیچ ارتباطی با حیات در جسم مادی نداشته و مقصود آنها از روح کبالیست است روحی که در طی زندگی در این دنیا به عالم روحانی صعود کرده و به زندگی ابدی در آن ادامه می دهد ولی جسم مادیش با سایر افراد بشر تفاوتی ندارد.
این دو مورد با یکدیگر متضاد نیستند و بنابراین احساس زندگی کبالیست با مرگ جسمش متوقف نمی شود و همانگونه که قبلا گفته شد، کبالیست پس از اتمام مأموریت خود با آنکه بنظر ما می رسد که از دنیا جدا می شود ولی روح او در عالم روحانی و والا به زندگی پر از عشق و محبت و ابدیت مانند همان قدرت الهی که موفق به دست آوردنش شده است ادامه می دهد.
منظور از عالم والا چیست؟
منظور از عالم والا واقعیت بالا تری است که انسان هنگام پیشرفت روحانی به دست می آورد. تا هنگامیکه انسان به احساس کامل والاترین موقعیت و عالم روحانی نرسد مجبور خواهد شد که پس از مرگ بار دیگر به این دنیا برگردد.
