در آن ایام دور همه باهم مانند چرخ دنده ها بوسیله یک قانون، قانون عشق و محبت متقابل به هم پیوسته بودیم و همدیگر را می چرخاندیم و سعادت واقعی را احساس می کردیم.
ولی ناگهان همه چیز تغییر کرد.
ناگهان در درون ما امیال خود خواهانه برخواستند که آن سعادت را نابود کردند.
به این دنیا، دنیای تاریک، دنیای ریا و بی صداقتی، دنیائی که تحت تسلط قانون دیگری است سقوط کردیم.
شروع به تسلط یافتن بر دیگران و سوء استفاده از آنها نمودیم،
به سوی کسب احترام و تسلط یافتن کشیده شدیم،
به دنبال مقام و رتبه های علمی و تحصیلی،
و بدست آوردن هر چه بیشتر مال وثروت روانه شدیم.
ولی هر چه که بدنبالش رفتیم، برایمان سعادت به همراه نیاورد،
حتی برعکس، باعث شد که از یک دیگر متنفر شویمو
ولی ناگهان به یاد زمانی افتادیم که سعادتمند بودیم،
زمانی که هنوز با یکدیگر مانند چرخ دنده ها متحد بودیم.
با بخاطر آوردن آن سعادت، مشتاق به بازگشت به آن دوران زیبا شدیم و تصمیم به انجام آن گرفتیم.
بار دیگر به یکدیگر پیوستیم و معنای زندگی لبریز از سعادت را دریافتیم.
