مشکل ما آن است که ما از درون دردی که صفت خودپرستی و منیت ما برایمان ایجاد نموده است فریاد می زنیم ولی آفریدگار از ابتدا تحت تأثیر چنین فریاد ها قرار نگرفته و نمی گیرد. ما می توانیم از شب تا سحر هر چه که بخواهیم داد بزنیم ولی فریاد ها کمکی نخواهند کرد و بی ثمر خواهند بود، همانطور که می بینیم که بشر در طول زمان از سختی و مشقت فریاد می زند و ناله می کند ولی  قدرت والا به اصطلاح هیچ توجهی به آن ها ندارد.

زیرا هدف و جهت آفرینش و سیستم کلی خلقت فقط بر اساس و برای اصلاح منیت و صفت خودپرستی ما و تبدیل نمودن آن به بخشایش و عشق بی قید و شرط بنا شده است. بنابراین اگر ما برای کسب صفت بخشش به درگاه او التماس نمی کنیم، بلکه برعکس، از او می خواهیم که منیت ما را هر چه بیشتر ارضاء کند نتیجۀ آن معکوس خواهد بود و وضع ما بد تر خواهد شد زیرا ما اثر منفی را به سوی خود جلب می کنیم تا که از درون آن بیاموزیم چگونه به صورت صحیح تقاضا کنیم یا فریاد بزنیم. 

در واقع مشکل اساسی تمام بشریت آن است که مشیت الهی را درک نمی کند. تمام مشقت هایی که ما احساس می کنیم، تمام زجر ها و مخالفت ما با آفریدگار، از عدم درک برنامه آفرینش سرچشمه میگیرد. ما توقع داریم که آفریدگار تغییر کند و آنچه را که ما از روی صفت خودخواهی می خواهیم به ما عطا کند ولی او هرگز چنین نخواهد کرد! برنامه ای برای اصلاح این شکستگی و انفراد بین ما وجود دارد و ما باید آن را انجام دهیم. 

اگر ما این برنامه را عملی نکنیم، می توانیم به این فریاد ها و گریه ها ادامه دهیم همانطور که هزاران هزار سال بشریت فریاد زده است ولی هیچ چه فایده ای نخواهد داشت. بوسیلۀ اشک ها، التماس ها و فریاد ها برای پر کردن منیت مان ما فقط هر چه بیشتر منیت و خودخواهیمان را گسترش می دهیم و هر بار ضربه هایی که به ما می خورند سخت تر و بیشتر می شوند تا جایی که ما با یأس و نا امیدی کامل به نقطه ای می رسیم که شروع به درک می کنیم که رسالت فقط از طریق اصلاح ما امکان پذیر خواهد بود و نه از طریق درخواست های خودخواهانۀ ما.

ما فقط می توانیم به سیستم کامل اصلاح شده که یک مرحله یا درجه در فرای ما قرار دارد رو آوریم و از آن درخواست کنیم، ولی این سیستم به چشم ما به صورت تاریکی کامل به نظر می رسد زیرا این سیستم بخشایش بدون غیر و شرط است که ما فعلا وسیله ای برای درک آن نداریم. و در اینجا است که اگر واقعا بخواهیم به همانندی با ماهیت او یعنی به بخشایش (اصلاح) برسیم می توانیم این امر را تقاضا کنیم و حتما جواب مثبت خواهیم گرفت.  

تنها اگر خواهش کنیم که بخشایش ما برای رفاه دیگران باشد و نه برای آن که احساس بهتری داشته باشیم این درخواست ما برآورده خواهد شد.

بخشی از درس از کتاب "شامعتی" 22.09.11