چرا می خواهیم زیبا باشیم و چگونه می توان زیبائی جاودانی را بدست آورد؟
ما برای زیبا بودن روزها و ساعت ها انرژی و هزینه فراوانی صرف می کنیم و هدف ما این است که از همه زیبا تر باشیم.
اکنون برای بررسی ریشۀ عمیق زیبائی و یافتن جواب این پرسشها به حکمت کهن و اصیل عالم که همان حکمت کبالا است رجوع می کنیم:
هر یک ازما از ماده ای بنا شده ایم که "خواست به لذت" نام دارد. این ماده مانند گِل و خاک زمین است که نه خوب است و نه بد، نه زشت است و نه زیبا ولی مجسمه ساز می تواند این تکۀ گِل را بصورت زشت یا زیبا در آورد. کاملاً به همین صورت خواسته های ما زیبایی یا زشتی ما را معین می کنند.
پرسش: صورت و شکل خواستن چیست؟
پاسخ: کبالیست ها شرح می دهند که صورت زیبا همنوع دوستی، نیکی و بخشش بی قید و شرط است. این طبیعت خوب وذزیبا انسان را به صورت شخصی که همنوعش را دوست دارد و خواست و اراده او، اهدا و بخشیدن است نشان می دهد. صورت ناپسند و نازیبا، خودپرستی و خودخواهی انسان است که تمام خواسته هایش جنبۀ شخصی دارد و تمام مزایا و خوبی های دنیا را فقط برای شخص خودش می خواهد.
پرسش: دوست داشتن خود، صفت بدی است؟
پاسخ: هنگامیکه خواست انسان باعث سوء استفاده از دیگران و پایمال کردن حق و حقوق آنها می گردد مسلماً بد بوده و ضد قانون طبیعت است.
پرسش: ما به زیبا بودن و اشخاص زیبا و خانه های مجلل و ماشین ها و آثاز هنری زیبا کشیده می شویم. ریشۀ این گرایش و کشش به زیبائی چیست؟
پاسخ: این کشش از گرایش درونی ما به "زیبایی مطلق" سرچشمه گرفته است.
پرسش: این زیبایی مطلق چیست؟
پاسخ: زیبایی مطلق، همان صفت قدرت الهی است که طبع آن بخشش و محبت واقعی و کامل است. کبالا توضیح می دهد که در وجود هر یک از ما خواستۀ درونی وجود دارد که آرزومند و مشتاق به همانندی با قدرت الهی است.
پرسش: آیا هر فرد مشتاق به همانندی با قدرت الهی است؟
پاسخ: بدون شک. اشتیاق و خواست ما یگانگی و همانندی با اوست، زیرا او ریشۀ ما، صورت جاودانی و زیبایی کامل است.
پرسش: آیا می توان این زیبایی کامل و جاودانی را در نظر خودمان تصور کنیم؟
پاسخ: در واقع این قدرت والا فعلاً از ما پوشیده است، بنابراین ما سعی می کنیم با تقلید و استفاده از امکانات خارجی، این زیبائی کامل را بدست آوریم. لیکن واضح است که زیبایی واقعی را در آرایش صورت و مو و طرز لباس پوشیدن و انواع آداب بیرونی نمی توان یافت. زیبائی واقعی که می تواند انسان را به فردی واقعاً سعادتمند تبدیل کند، بستگی به طرز رابطۀ درونی و باطنی او با دیگران و با دنیایی که او را احاطه کرده است و همچنین با خود او دارد. باطن زیبا همان صفت و روش نیکوی بخشش و نوع دوستی است.
پرسش: آیا واقعاً بدست آوردن باطن زیبا برای ما میسر است؟
پاسخ: تمام افراد بشر قادر هستند که طبع خودپرستی و خود دوستی را به صفت نوع دوستی تبدیل کنند و به زیبائی باطنی کامل نائل شوند. زیبایی واقعی که زودگذر و نابود شدنی نیست بلکه همیشه پایدار و جاودان است. آراستن ظاهر بوسیلۀ لوازم آرایش و انواع مختلف وسائل زینتی به انسان فقط احساس "زیبائی موقتی" می دهند و پس از آن او بلافاصله باید به جستجوی وسائل تازه تر و پر اثرتر برای زیبا بودن باشد. با بدست آوردن زیبایی باطنی، دیگر لزومی به تزئین خارجی نخواهد بود.
پرسش: آیا با آموزش علم کبالا می توانیم زیباتر باشیم؟
پاسخ: انسانی که علم کبالا را می آموزد، صورت ظاهر خود را تغییر نمی دهد ولی او درون و باطن خو را سرشار از نیکی و زیبایی کرده و در نتیجه اثر کلی زیبایی باطنی او به روی ظاهرش نمایان می گردد و او انسان زیبایی بنظر می رسد.
پرسش: چگونه می توان دارای زیبایی درونی شد؟
پاسخ: اندرز کبالا: "آدم" باش تا زیبا باشی!! کلمه "آدم" از همانندی با صفت قدرت الهی منشاء گرفته و از این طریق انسان می تواند دارای زیبایی جاودانی گشته و به چشمه جوانی بی پایان بپیوندد. با آموزش علم کبالا می توانیم دارای این صفت الهی شویم.
صورت زیبای ظاهر هیچ نیست گر توانی سیرت زیبا بیار
