دو نوع عشق وجود دارد: عشق به خود و عشق به پروردگار، و بین این دو عشق احساسی است که با کمک و توسط آن می توانیم به عشق الهی نائل شویم و آن، "عشق به دیگران" است.

در این مورد ربی عکیوا گفته است: "دیگری (رفقیت) را مثل خود دوست بدار، بزرگترین اصل تورات است". هیلل هزاکن عقیده دارد: تمام تورات دراین اصل خلاصه می شود: "چیزی را که به خود نمی پسندی به دوستت روا مدار". زیرا تنها با کمک عشق به دیگران و نوعدوستی می شود چگونگی رسیدن به عشق الهی را آموخت.

به این صورت تمام نور و حکمت آن، قلب انسان را پر ازعشق می کند، همانطور که نقل شده است: "خداوند به آدم گفت زندگی، در پرتو نور و بینش آن خلاصه می شود و انجامش آسان است هرآنکس که از خدا می ترسد و به انجام امر آفریدگار می پردازد تمام بینش و حکمت نور در قلب اوست" (مقدمه کتاب آموزش 10 سفیرا) .

حرف در مورد چه ترسی است؟ ترس از آن که نتواند لذتی به خداوند برساند. کسی که قلبش به عشق الهی روشن شود رفته رفته به نور پروردگار تبدیل می شود و می خواهد مانند او لذت دهد زیرا با صفات آفریدگار همانند شده است پس خداوند راز روحانیت و بینش آن را به انسان فاش میکند.

فقط هنگامی به این موقعیت می رسیم که به یک اساس اصلی توجه بگذاریم و آن "عشق به دیگران" یا "نوعدوستی" است، وآنوقت است که انسان به مقامی می رسد که خدا را کشف کرده و به  بینش نور دست می یابد. پس از رسیدن به این مقام، نائل به کسب نور از سوی خود پروردگار می شویم و آنجاست که اصول تمام کمال و سادگی و ابدیت را حس می کنیم.

پرسش: گاهی درآموزش کبالا احساس وصل و لذت به یکدیگر به ما دست می دهد زیرا آنچه بر یکی از دوستان می گذرد نتیجه احساسی است که به تمام گروه (تمام کیلی – تمام ظرف) منتقل می گردد. آیا باید از آن لذت برد یا که قبل از آن که این احساس قوی تر شده و به احساس اگوایزم تبدیل شود سرکوب کردن  و رد این احساس را در درون خود ترجیح دهیم؟

پاسخ: لذت بردن از عشق به همنوع "لازمه" کار است. انسان تنها از احساسات مثبت به رشد می رسد.

پرسش: دیشب احساس شدیدی به یاری کردن به همه، بدون هیچ درخواست و پاداشی درمن بیدارشد و از این احساس لذت بسیاری بردم. امروز طبق معمول با حالت زشت اگوئیستی عادی خود از خواب برخاستم. آیا می توانید بمن توضیح دهید چه اتفاقی دیشب برای من رخ داد؟ آیا به یکباره برای مدت کوتاهی درجه روحانی والا در من نمایان شد؟

پاسخ: شما علم کبالا را می آموزید و نور بر شما عمل می کند. نور در شما این احساس را ایجاد کرد، مثل آنکه بخواهد به شما نشان دهد که به کجا می توانید دست یابید (این بیداری از طرف دنیای والا به ما می رسد که در زبان کبالا بیداری اعلا خوانده می شود – اِتعروتا  دِلِعِلا). اکنون شما باید با قوا و خواست خودتان به این احساس برسید (بیداری از طرف دنیای پایین – بیداری زمینی – اتعروتا  دلتتا)،  تا وقتی که صفات جدیدی دراین زمینه کسب کنید که تا ابد برایتان ماندگار شود.

پرسش: اگرانسان بدی های خود (اگوایسم) را شناخته و صفت بخشش را به دست بیاورد و به اثر گذار مثبت تبدیل شود آنوقت چطور می تواند در بین این همه انسان اگوئیست ادامه زندگی دهد؟

پاسخ: با قدرت دوست داشتن آنها. پس از اصلاح خود، او قادر به دوست داشتن دیگران می گردد و بنابراین به همه آنطور نگاه می کند که پروردگار به انسان  می نگرد. با عشق.