Beschrijving

De memoires van Dr. Rav Michael Laitman over de persoonlijke ervaringen met zijn leraar Rabash - Rabbi Baruch Shalom HaLevi Ashlag.

Transcriptie

Rabash: Ervaringen in Tiberius

Van tijd tot tijd verlaten Kabbalisten hun vaste woonplaats. Ze verlaten hun gezin, hun kinderen, hun vrouw, leerlingen, de seminaries, de plekken waar zij studeren en wonen - en gaan naar een totaal andere plaats. Ik ging vaak een paar uur per dag, en ook af en toe een paar weekdagen, met mijn Rabbi mee naar de stad Tiberius, Mount Meron, in het noorden, waar we helemaal alleen konden zijn.

Zo ertussenuit gaan is nodig voor een man die zich wil los maken van de invloed van de maatschappij, zelfs van die van zijn naaste omgeving. Hij voelt dat hij alleen moet zijn met de Hoogste Macht, op een afgelegen plek, weg van alle hinderlijke gedachten, weg van elke invloed.

Ergens waar mensen je niet komen opzoeken, en waar je lange tijd alleen kunt zijn, om je bezig te houden met schrijven en het lezen van speciale teksten. Je gaat daarin op en zo verbindt je je met de Hoogste Krachten, met de Schepper, met de universele Hoogste Macht. Daardoor kun je daar blijven, zonder van buitenaf gestoord worden.

De eerste keer dat we daarheen gingen, voelde ik dit heel sterk. Ik was al ongeveer anderhalf jaar lang met mijn leraar verbonden, toen hij opeens naar Tiberius vertrok, in zijn eentje. Dat was nog voordat wij er ooit samen heen gingen. Ik ging hem dus opzoeken toen hij daar in die toestand verkeerde.

Ik herinner me hoe ik naar het appartement ging waar we later veel tijd samen zouden doorbrengen, jarenlang. Ik ging erheen en klopte aan. Hij deed open en ik kon niet zien dat deze man echt naar mij keek. Hij zag me helemaal niet.

Na een paar minuten kon hij weer op mij focussen, hij keek me aan, en zei abrupt: "Wie heeft je gezegd dat je hier moest komen?" Hij liet zich spontaan ontvallen:"Waarom ben je hier gekomen? Wat doe je hier?" Hij zei het zó dat ik me van hem vervreemd voelde, alsof ik niets met hem te maken had. Hij verkeerde op zulk een hoog bestaansniveau dat hij me niet eens kende. Hoewel ik hem toch zo na stond, als zijn leerling en assistent.

Twee jaar na dat gebeuren in Tiberius zei hij tegen mij: "Laten we daar in het vervolg samen heen gaan." En toen, toen kon ik echt voelen dat hij mij met zich mee voerde.

In Tiberius studeerden wij vooral uit Beit Sha'ar ha Kavanot en Talmud Eser Sefirot (de Studie van de Tien Sefirot), deel 16, dat uitleg geeft over de structuur van Adam ha Rishon (de Eerste Mens) en de structuur van zijn ziel; hoe zijn ziel verdeeld wordt en in welke delen. Hoe deze delen zich verder blijven verdelen, helemaal tot beneden waar zij de zielen van mensen bereiken, die al op een lager niveau bestaan dat we "deze wereld" noemen. En dan begint deze ziel, van binnenuit, te voelen dat zij niet alleen in de spirituele wereld bestaat, maar dat er een fysieke realiteit voor haar staat. Dus wat is die fysieke werkelijkheid eigenlijk? Het is de waarneming van de ziel van nog een andere werkelijkheid, als resultaat van haar afdaling naar de diepte, naar de laagste toestand van haar verlangens.

Die studie was heel diep en heel ontroerend: delen van De Zohar, De Studie van de Tien Sefirot en van enkele andere Kabbalistische geschriften, die ik nog niet mag bespreken. Er bestaat een geschrift dat Megilat Starim heet, (de Geheime Rol) die door Kabbalisten privé werd geschreven, alleen voor zichzelf en voor hen die begrip hadden. Hij nam deze teksten en verklaarde ze aan mij, hij las allerlei brieven en artikelen die zonder zijn uitleg onbegrijpelijk voor mij waren.

Nu is er spijt. Natuurlijk, als hij er nog was, zou ik nog meer van hem kunnen opnemen.

Tegenwoordig beginnen de mensen zich te realiseren dat er geen enkele manier is om tijdens ons leven, hier in deze wereld ook maar iets te bereiken.

Moeheid, drugs, en een wereldwijde crisis hebben de wereld getroffen en daardoor verliezen mensen hun belangstelling voor wat er gebeurt, voor de illusies die ze eerst hadden, en ze verwachten niets goeds meer van technologische vooruitgang. Daarom zijn de werken van Baal HaSulam nu weer tot leven gekomen. Het is ons doel hem aan het publiek bekend te maken, dat is onze opdracht en onze plicht.