خانه ای (مکانی) برای آفریدگار
مردم همیشه می پرسند: "معنویت در کجاست – در فرای ما یا در پایین یا در اطرافمان؟" معنویت یا روحانیت در هیچ مکان نیست زیرا جایی از خودش ندارد. شما باید خودتان این مکان را از رابطه خود با دیگران بسازید. شما با همدیگر مکان معنوی را بنا می کنید و در آنجا آفریدگار را می یابید. در کبالا آفریدگار خودش "مکان" نامیده می شود زیرا ما او را بنا بر "مکانی" که برایش ایجاد می سازیم احساس می کنیم.
آفریدگار خارج از هر مکان وجود دارد شما فقط خودتان باید آن را بسازید یعنی همان خواست کلی و اصلاح شده را که از نظر ویژگی مانند کیفیت آفریدگار، کیفیت بخشش می باشد و به این نحو در درون آن آفریدگار پدیدار می شود. آفریدگار فقط به این صورت آشکار می شود: با همانندی و همشکلی کیفیت ها در "مکانی" که مناسب اوست، در صفت بخشش.
این مکان، معبد یا خانۀ مقدس است، خانۀ خدا، خواسته های ملخوت (Malchoot) که به ویژگی بینا (Bina) دست یافته است. بنا براین خانۀ مقدس یا معبد خوانده می شود، خانۀ تقدس. ملخوت خانه است و تقدس همان صفت بخشش بینا می باشد.
بخشی از درس کتاب زوهر از تاریخ 08.09.2010
احساس من
نور اصلاح کننده
در درون من
