Вишото управување е многу сложено. Бидејќи нашите состојби (решимот, желби) постојано се менуваат. Но ние не чувствуваме, дека сè се менува ; не надворешно, туку внатре во нас. Ние не сме свесни за тоа, и го чувствуваме само светот кој постојано се менува, неговиот различен однос кон нас.

Се разбира, сето ова го организира за нас Создателот, преку секакви декорации(облици) на овој свет. Но ние го поврзуваме тој променлив однос или со други луѓе, или со Создателот, понекогаш - со себеси, но тоа веќе зависи од нивото на човекот.

Ако човекот ја поврзува оваа променливост само со Создателот – тоа е веќе почеток на поправката, како што е речено: "Не постои никој освен Него, Добриот и Креаторот на доброто". Во секој случај, постојат заеднички светлини, кои дејствуваат како Опкружувачка Светлина, а постојат и единечни светлини, кои исто така ги возбудуваат келим/желбите, поттикнувајќи ги да се развиваат.

Ако ние самите не напредуваме, тогаш кај нас доаѓаат светлини во облик на брутални сили на надминувањето (гвурот), кои не продвижуваат со брутални методи. Но треба да се сфати дека ние самите предизвикуваме такво влијание на Светлината. Светлините доаѓаат во непроменет облик, тие секогаш се насочени за наше добро, за да нè доведат до сличност на особините со Создателот.

Впрочем, тие дејствуваат од изворот на нашата конечна совршена состојба во светот на Бесконечноста. Но кли/желбата, која се развива во нас под влијание на оваа Светлина, поминува различни фази од развојот. И затоа ние чувствуваме, дека постои бавен, постепен развој, а постои и брз, моментален, во согласност со Светлината или против неа, навидум лош и добар.

Од утринската лекција според статијата "Слугинката ја наследува својата господарка" / 09/12/2010