Прашање: Од гледна точка на кабалата што означува секоја конкретна заповед од десетте: „не кради“, „не убивај“ и т.н.

Одговор: Ние не ја сфаќаме вистинската смисла на десетте заповеди кои ни изгледаат само како морални упатства. Но на пример заповедта „почитувај ги своите татко и мајка“ се однесува на поврзаноста на парцуфим ЗО"Н (Зеир Анпин и Нуква) и Аба ве-Има (Вишите Татко и Мајка). Заповедта „Не кради“ е забрана за искористување на желбата за насладување заради себе, што се нарекува крадење. Од кого крадеш? Од Светлината, од Создателот. Сите десет заповеди се однесуваат на правилното користење на желбата за насладување. Станува збор за ограничувања кои е неопходно да се направат на Малхут. Тие ограничување се нарекуваат: екран и Одразена Светлина. Заради фактот што Малхут ги прима врз себе тие ограничувања таа може да стане преслека на десет сефирот, и затоа тоа се нарекува десет изрази.

Говор е она што се раѓа во устата на парцуфот (во пе де-рош). Сите овие дејства се прават во светот Ацилут. Само откога стануваме еден човек со едно срце ние ги добиваме овие десет заповеди, изрази. Во спротивно ние не можеме да ги слушнеме. Треба да се наоѓаш на нивото на Бина за да поседуваш слух способен да ги слушне десетте изрази од планината Синај. Во почеток треба да се помине период на подготовка и да се достигне соединување во еден човек со едно срце, и дури потоа да ги изучуваш заповедите. Во спротивно нема да имаме инструменти за да ги сфатиме. Со текот на учењето кај тебе секој ден се случува нова збунетост и ново разбирање. Ти поставуваш прашање и потоа можеби стопати мора да се збуниш и стопати да сфатиш за да се доведеш себеси до состојбата за која прашуваш. Сѐ зависи од садовите.

Прашање: Но овие заповеди исто така функционираат во материјалниот свет: „не убивај“, „не кради“?

Одговор: Се разбира, во нашиот свет треба да го правиме истото за кое пишува во духовна смисла. Но поправката на душите се одвива во духовниот свет. Меѓутоа ние мораме да создадеме правилно опкружување во материјалниот свет за внатре во него да достигнеме духовна поправка. Пред сѐ треба да сфатиме дека основа на сите поправки е главното правило на Тора: „Сакај го ближниот како себеси“. Односно сите поправки, сите детали опишани во Тора се објаснување како да го достигнеме исполнувањето на овој услов на љубов кон ближниот. Моето однесување кон што и да е: кон пријателите, кон надворешниот свет и сите духовни светови треба да биде само љубов – во таа мера во која јас се сакам себеси. Тоа е сѐ! Секое мое дејство треба да е придружено со мисла дека јас ова го правам заради љубов кон ближниот. И таа љубов не е само зборови туку во мене навистина постои желба која ме обврзува така да постапувам – во спротивно тоа не се нарекува заповед.

Од лекцијата по статијата од книгата „Шамати“, 17.06.2014

Конечно сфати после 101-от пат!

Прашање: Како можам да се соединам во мислите со пријателите за време на читањето на Зохар ако не ги чувствувам нивните мисли и чувства, туку се чувствувам само себеси?

Одговор: Треба неуморно да се трудиш да го правиш тоа, и како последица на нашата упорност во нас постепено ќе почнат да се формираат желби. Нема што да се прави, сите почнуваат со отсуство на чувствување. А заради навиката доаѓаат чувствата. Небаре доаѓаш на ново работно место и те замолуваат да направиш нешто. Но ти никогаш не си го работел тоа и немаш никакво искуство. Затоа се обидуваш вака и онака и стекнуваш искуство. Заради повторувањето на едната иста работа наеднаш добиваш нов разум, нови чувства. Почнуваш да го чувствуваш материјалот, припишувајќи му ѓи на тој нежив, растителен, животински материјал своите човечки особини и разјаснувања. Тоа веќе произлегува од твојата поврзаност. Бидејќи сѐ што гледаш во овој голем свет се делови на твојата душа кои само ти изгледаат надворешни. И заради таа причина ти почнуваш да добиваш од нив впечаток.

Слично како што мајсторот зборува за материјалот со којшто работи, небаре за живо суштество. Тој го вклучува материјалот во себе и затоа му ги припишува нему сите свои особини. Затоа јас почнувам сѐ повеќе да мислам на групата, на пријателите без оглед на тоа дека тие можеби се наоѓаат далеку од мене а не покрај мене. Заради постојаните мисли за нив јас ги изострувам своите чувствувања. Тоа е закон на природата. Во нашиот свет не постои никаква друга можност за напредување освен постепено да се враќаш кон тие мисли. Во ова е разликата меѓу материјалот прочитан 100 пати и 101 - от пат. Тоа не значи дека од мене се бара да ја научам статијата напамет, но придонесот во изучувањето носи ново чувство.

Од лекцијата по Книгата Зохар, 17.06.2014

Искри на Светлината на давањето

Прашање: Каква сила се содржи во искрите паднати во световите Брија, Јецира и Асија?

Одговор: Во тие искри има потреба да се достигне давањето бидејќи тие се наоѓаат под влијание на Вишата Светлина и самите припаѓаат на Светлината. Но тие не можат да му се обратат на Вишиот ако не достигнат со него сличност на формата која е можна само преку соединување на искрите. На таков начин тие го пробудуваат вишиот. Тие се собираат заедно и тогаш нивното соединение, мерата на заемните откстапки, поништувањето на нивниот егоизам, АХА“П и мерата на нивното единство, желбата да се соединат со своите Галгалта-Ејнаим ги прават слични на градбата на вишиот и можат да го пробудат кон голема состојба. Не се тоа некои обични искри кои излетале од пламенот на огнот. Духовната искра така се нарекува заради фактот што само во таква минимална мера јас засега се пројавувам себеси во однос на духовниот систем.

Јас мора да ги разјаснам своите Г“Е и АХА“П и да посакам да ги искористам своите желби за давање. За таа намена јас треба да почнам да се соединувам со другите, бидејќи искрата означува дека сѐ уште нема сила и нема насока. Кога почнувам да се соединувам со другите на материјално ниво, односно воопшто не во духовните садови, со тоа јас градам форма слична на вишиот. Нека таа е сосема егоистичка но веќе е соодветна на формата на вишиот. За соединување со другите потребно е да го поништам својот АХА“П и да се поврзам со другите во Г“Е. Со тоа јас ги извршувам условите на семинарот: ја смалувам својата желба за насладување и подготвен сум да се соединам со пријателите. На таков начин јас се организирам себеси во некоја линија во 10-те целосни сефирот: одозгора желбите за давање а долу желбите за примање. Така желбите се редат според степенот на важноста која јас им ја давам. Јас почнувам да се грижам пријателите да имаат сѐ што им е потребно. Тоа значи дека јас го воспримам пријателот како виш и сум подготвен да се вклучам во неговиот АХА“П и да го поддржам со своите Г“Е. Заради тој факт ние од себеси правиме диполи во кои секој се вклучува со своите Г“Е во АХА“П на другиот.

Во таква форма ние од себеси градиме Малхут како подлога за откривање на Светлината, чинија, сад во кој има и Г“Е и АХА“П. Организирајќи ги своите желби на таков начин ние создаваме заеднички парцуф во кој сите негови делови се правилно вклучени еден во друг. Во таква форма ние молиме за помош одозгора и го пробудуваме својот виш. Ние зависиме од неговиот АХА“П и чувствуваме дека не можеме без негова помош. Со Г“Е на вишиот ние не можеме да се поврземе – нас нѐ интересира само неговиот АХА“П од кој ние примаме, и затоа ние почнуваме да го возбудуваме тој спуштен во нас АХА“П кој се нарекува МА“Н. Во мера во која ние меѓусебно се соединуваме и формираме сад, вишиот го активира својот АХА“П и ни носи Светлина. Тогаш ние се присоединуваме со своите Г“Е кон АХА“П на вишиот и формираме со него еден парцуф во голема состојба од 1-от вид. Во таква форма ние го достигнуваме своето прво духовно ниво.

Од подготовката кон лекцијата, 17.06.2014