-30.03.201

Прашање: За време на семинарот еден пријател рече дека кога бил дете, си играл со колички и таа игра за него била реалност. Што нè спречува денес да откриеме дека сé што правиме не е игра, туку реалност?

Одговор: Ако навистина си игравме, досега ќе го откриевме Создателот. Целата игра е во групата. До денешен ден се немаме собрано како што треба. Ги вршевме подготовките, и времето не помина залудно. Ја чекавме општата состојба и атмосфера во светот, како и нашата внатрешна подготвеност. Постепено дојдовме до точката каде што можеме да ја сфатиме оваа подготвеност во групата. Таквите групи ќе се множат низ светот. Не постои друг начин ова да се оствари освен во мали групи од десетина луѓе. Ако групата е голема, мора да се подели на десетини и да се ротира. Не е важно до кого седиш бидејќи ја откриваш твојата точка во срцето. Не обрнуваш внимание на животинската суштина на твојот пријател. Тој може да не ти се допаѓа заради неговите наследени квалитети – така е уште подобро. Така полесно се наоѓа контакт со неговата точка во срцето, наместо неговиот телесен дел. Вака треба да работиме, и ова се нарекува „играње со колички.“

Од Конгрсот во Вилнус - Литванија, 30.03.2012