22.02.2011 -
Прашање: Егоизмот е многу итар. Како можеме да се убедиме дека играта со него навистина нè води напред и не е уште еден негов трик?
Одговор: Ако јас се вклучувам во опкружувањето и се исполнувам со тоа што за него е важно – значи дека одам со вербата над знаењето. Јас намерно се преклонувам пред групата и ги преземам нејзините вредности, бидејќи се духовни. Се ставам себеси пред нив така, за да ме издигнат. Јас никогаш немам сили за самостоен подем. Притоа секогаш се наоѓам во некое опкружување кое ме насочува кон одредени вредности.
Значи, вредностите на материјалното опкружување се исто вештачки и лажни. Општеството ме побудува да купам кола, куќа, интериер... Кој рекол дека тоа навистина ми е потребно?
Бидејќи телото – е животно кое само сака да одмора. Дај му одредена количина калории и удобно место за да прилегне. Тоа не сака ништо повеќе. Меѓутоа општеството ми кажува што треба јас да купувам и кон што да се стремам. Инаку нема да ме почитуваат.
И ете, подбуцнуван од опкружувањето јас цел живот се трудам да му се допаднам. Но сега, презаситен, јас повеќе не сакам да играм како што ми свират. Наместо тоа јас влегувам во ново опкружување, избирам средина која има духовна цел. Сега е потребно само да ги подигам во своите очи – тогаш ќе растам со нивна помош. Во тоа се состои мојата работа.
Колку повисоко ќе ги подигнам моите пријатели во своите очи, толку повисоко ќе се подигнам самиот.
