14.04.2011 - Прашање: Надворешниот свет создава многу пречки за внатрешната работа? Зошто тој е потребен?
Одговор: Ако не си поврзан со надворешното општество, ако не си меѓу луѓето, за твоето подобрување би требало многу време, стотици години. Надвор ти се откриваат купишта од твоите себични желби, кои се многу далеку од исправното. Луѓето со кои работиш и се среќаваш во животот, нивните желби и намери – сето тоа се пластови од твоите желби, кои го немаат достигнато нивото за исправање. Дали тие постојат надвор од тебе? Не. Ти се гледаш себеси.
Тие не се надворешни, ти ги имаш сите карактеристики кои ти изгледаат како да се на други луѓе. Нема ништо надвор од човекот. Тешко е да се спојат различните перспективи кои не се наоѓаат во една слика и така ќе биде се додека не влеземе во духовниот свет. Но сепак, кога се обидуваш да си го замислиш единството на спротивностите, тебе тоа ти помага на патот. Губењето само по себе е големо исправање. Не плаши се ако се изгубиш, сите делови ќе се совпаднат, а потоа Светлината ќе ги соедини.
Дупка во чамецот
Прашање: Што значи да се направи дупка во заедничкиот чамец?
Одговор: Значи дека јас намерно мислам не за заедничка, туку за лична добивка. Нашиот чамец се нашите заеднички мисли и желби, кои се обединуваат во една единствена мрежа. Ако јас не мислам за таа мрежа, ако по нешто се разликувам од другите, ако не се спојам, не се поврзам со нив, не исчезнам во нив, не се изгубам себе сосема пред нив, тоа значи дека правам дупка.
„Дупка" е кога туѓи мисли, желби и сметки преку мене се прилепуваат за целата група. Со други зборови, кога вода продира во нашиот чамец, може да потонеме сите.
