Баал ХаСулам: „Вовед во книгата Зохар,” точка 41: „Имај на ум дека реалноста на сите светови е општо поделена на пет света наречени а) Адам Кадмон, б) Ацилут, в) Брија, д) Јецира, ѓ) Асија.

Овие  „светови“ се степени на мојата внатрешна блискост со Создателот, на давањето. Тоа е како јас да гледам низ нивните призми. Во исто време, јас можам да прифатам давање на определени степени на Авјут (грубост) од нула до четири. Во целост, овие се нивоата на остварување до целосното приљубување до Него.

Прашање: Зошто ни се потребни овие светови, сите овие прикриености?

Одговор: За постепено да го откриеме Создателот, спрема нашата еднаквост на особините со Него; тоа е закон: Секој феномен во реалноста може единствено да се достигне спрема еднаквоста на особините. Сè додека јас, се раководам од мојата егоистична природа, јас сум надворешен за неа, и не сум соодветен со неа, и не можам да ја почувствувам. Кога точката во срцето ќе се разбуди во мене, започнувам да ја чувствувам мојата спротивност со Создателот, отпосле можам да растам и да ја зголемам мојата искра и мојата блискост кон Него. Но дотогаш, јас сум одвоен од Него со моето его: Тој е целосно давање а јас сум целосно примање, и јас немам поврзување со Него. На овој начин законот на еднаквоста на особините работи.

Прашање: Може ли да кажеме дека степенот на еднаквоста ја одразува мојата чувствителност кон другите?

Одговор: Да. Мојот однос кон другите, или кон Создателот, е всушност иста работа. Најважна работа е дека насоката е од мене кон надворешноста. Ние мораме да разбереме дека сме во една состојба наречена „светот на Ајн Соф (Бесконечност),“ или „Малкут на Ајн Соф.“ Но ние сме одделени од него со петте степени на непроѕирноста на сетилата. Посебни Масахим (екрани) ги ослабнуват нив како филтри кои што се облечени на согледувањето на светот на Ајн Соф, и како резултат, ние единствено овој свет го чувствуваме како „надворешеб свет“ иако всушност сè се случува внатрешно. Реалност е наместена, но таа нам ни е отсликана во облик на овој свет. Единствената разлика е во недореченоста, во тапоста на сетилата.

Прашање: Како да ги изостриме тие сетила?

Одговор: Тоа зависи од твојата чувствителност кон другите, во чувствувањето на другите и дали е тој важен исто како што си самиот на себеси. Затоа се вели: „Сакај го пријателот како себеси.“

Од 4-от дел на утринската лекција,14.04.2013, според „Вовед во книгата Зохар”,  на Каб.Тв

Ако си бесен, тоа е знак дека не си во право

Прашање: Како е можно да препознаам каде делувам по своја волја, негирајќи го раководството на Создателот?

Одговор: То е можно е да се препознае многу лесно. Тоа е како кога си многу бесен и не се согласуваш со вишиот надзор, одвоен си од групата и од Создателот, и ја извршуваш твојата програма. Ова покажува дека дека ти не се придржуваш до Создателот. Ако забележиш дека во одредени состојби и желби не ја чувствуваш контролата на Создателот, дури ако и сакаш да се придржуваш до Вишиот надзор и да напредуваш, ова значи дека таа желба е оштетена и бара поправка. Твоите чувства нема да се променат сè додека не ги поправиш. Ти не можеш да кажеш дека сè е во ред уште од самиот почеток, бидејќи целта е да се достигне единство, соединување со Создателот. Токму затоа ти немаш избор; ти мораш да работиш со сите овие состојби, желби, и намери, да достигнеш прилепување, низ нив, каде што минатото, сегашноста, и иднината се поврзуваат: ти и Создателот сте секогаш поврзани, во сите делувања, мисли, и намери.

Кога ќе откриеме проблем, ние мораме да го решиме исто како Создателот да не постои. И покрај тоа што знаеш дека „Нема никој освен Него,“ ти се наоѓаш во спротивна состојба. Ти си бесен, и бесот е знак на твоето его. Па што има таму за да бидеш бесен ако сè се случува спрема желбата на вишата надзорност? Боли да се види дека е можно да се прават поправки и да се избегне страдањето од непријатните состојби, да Му се даде задоволство на Создателот, и сепак никој не го прави тоа. Тука има судар на принципите, „Нема никој освен Него“ и „Ти си ме опколил одзади и однапред,“ контролата од една сила, „слободниот избор на единката,” и „моќта на многу сили.“ Ние не го разбираме сето тоа, сè додека не го достигнеме првото откритие, средната линија, во која што двете спротиставености се среќаваат. Потоа разбираме дека вербата над разумот е таму каде што двете спротивни состојби, плусот и минусот, се среќаваат.

„Нема никој сем Него” и „Ако не сум за себе, кој ќе биде за мене?” се завршуваат, една со друга, внатре во некого, кога се однесува на минатото, сегашноста и иднината. Без ваквите видови на садови за давање, ние не можеме да ги поврземе двете спротивности и да го разбереме единството на Вишото управување. Токму затоа, кабалистите едноставно ни укажуваат како некој треба да дејствува без да навлегува премногу длабоко во детални објаснувања. Со цел да се разберат овие објаснувања до некој степен, ние треба да имаме поправени особини. Сè се утврдува спрема садот на нашите сознанија. Ако некој дејствува правилно, потоа тие постепено се откриваат во него, и тој е спремен да почувствува и да го прифати овој одреден дел.

Од 1-от дел на утринската лекција, 14.04.2013, според „Писанијата на Баал ХаСулам“,  на Каб.Тб