Зохар намерно е напишан на таков навидум овоземен јазик, а не на јазикот на парцуфим и сефирот, како "Учење на Десетте Сефирот", "Дрвото на Животот" или "Вовед во науката кабала". За почетниците тоа е многу тешко.

Но, штом еднаш човек ќе почне да навлегува во "работата на Создателот", т.е., сака да види сè што е опишано во Зохар како поправки внатре во душата, тој согледува дека овој јазик му помага, го обврзува цело време да ги замислува духовните дејства и особини. Тој може да се провери: "Се наоѓам во духовното или не? Дали наместо сите овие лица и настани јас ги гледам само духовните особини? Или сепак "паѓам" во некоја овоземна слика – и тогаш, се разбира сé уште не сум во духовното".

Ако било какви зборови од нашиот материјален свет пробудуваат во нас овоземни слики – тоа е знак дека престојуваме во оваа материјална желба. Ако пак тие пробудуваат во нас духовни особини и чувства – тоа значи дека ние се наоѓаме во духовната желба.

Едноставно – секој суди според мерата на својата расипаност или поправеност. И затоа тоа е многу добра проверка, каде ние се наоѓаме. Освен тоа, кога ќе бидеш во духовното ќе ти биде тешко да зборуваш со овоземни поими, бидејќи сите тие произлегуваат од духовното. Ќе биде тешко да се разбере за што зборува другиот човек, зошто пред тебе ќе се појавува само духовната слика.

Постојат многу аргументи зошто кабалистите го избрале за Книгата Зохар токму јазикот на гранките – и сите тие ќе бидат точни.

Од утринската лекција за книгата Зохар “Предговор кон книгата Зохар“ /03/01/2011