Ние сме градени да се стремиме кон задоволство и да избегнуваме болка. Ова е наша вродена природа.
Страдањата се случуваат во нашиот свет, како неопходна фаза на нашиот развој.
Целта на страдањата е да не натераат да прашуваме за нејзината причина.
Причината за страдањето е нашата вродена природа (т.е. егоизам) која е спротивна на природата што ја создаде (односно алтруизам).
Откривајќи ја причината, нам ни се дава можност да станеме свесно вклучени во развојот на нашиот животен процес. Тогаш, ние можеме да се развиеме себеси пред бранот на болка и несреќа, и да го забрзаме нашиот развојот, завршувајќи многу животи за еден ден, додека исто времено се ослободуваме себеси од нашата егоистична вродена природа