Опис

Др.Михаел Лајтман ја објаснува структурата на душата и нашето живеење во матрица,нереален свет. Превземено од Руска Тв.

Превод

Човекот во матрица

Добра вечер драги пријатели. Сакам да ви ја претставам новата емисија која се вика "Човекот во матрица". Денес сме со професорите и моите колеги Михаел Василевич, професор по кабала, а ќе го прашуваме, како и во нашите претходни емисии професорот и раководителот на Меѓународната академија за кабала, Михаел Лајтман. Темата на оваа емисија е "Човекот во матрица". Зошто матрица? Сите го имаат гледано прекрсниот филм "Матрица", кој е доволно интересен поради тоа што раскажува дека ние постоиме во некоја матрица, дека нашиот свет е нереален. Ако може ќе погледнеме некои инсерти и ќе го замолам режисерот да ни ги покаже.

Можам да ти дадам еден совет. Биди чесен. Тој подобро од тебе знае како да те претстави.Конечно, добре дојде, Бидејќи не веруваш дека тоа се случува, јас сум Марфеј. Голема чест ми е. Не, тоа е за мене голема чест. Те молам дојди. Имаш изглед на човек кој што мисли дека оди со мисли дека ќе се оттргне. Но не е толку смешно што ние сме блиску до вистината. Ти веруваш судбина? Не. Зошто не? Зашто мене ми се допаѓа идејата дека јас не ја контролирам судбината. Те разбирам. Те разбирам 100%. Јас ќе ти кажам зошто го чувствуваш тоа. Ти го чувствуваш тоа. Ти целиот свој живот си го чувствувал тоа. Тоа е како звонење во твојот мозок, ти прави збирови. Тоа чувство те донесе кај мене. Разбираш за што зборувам? Матрица? Ти сакаш да знаеш што е тоа. Матрицата е насекаде, таа нè опкружува, и во оваа соба. И во овој момент таа е во оваа соба и кога гледаш во прозорецот и кога го вклучуваш телевизорот. Ти ја чувствуваш кога одиш на работа, кога одиш во црква, кога плаќаш сметки. Тоа е свет кој се наоѓа во твоите очи, и кој што треба да те ослепи за да ја осознаеш вистината. Која вистина? Дека ти си роб. Дека ти си роб. Како и сите останати ти си се родил во ропство и ти не можеш да го почувствуваш тоа. Тоа е како затвор на твојот разум. За жал на никој не можам да раскажам што претставува матрицата. Тоа може само да се види. Сам. Тоа може само да се види. Што е тоа реално? Како да определиме што е реално? За тоа зборуваме што можеме повеќе детално, но треба тоа да го пучувствуваш, да го видиш. Кога реалноста е слободна, тогаш тоа е слободен електричен сигнал кој го испраќа нашиот мозок. Тоа е слободен електричен сигнал кој го испраќа нашиот мозок. Матрицата е негов систем. Тоа е систем на нашиот непријател. Кога ти си внатре погледни кој ќе видиш: учители, бинисмени, адвокати, патници. Тоа е разумот на тие луѓе кои сакаме да ги ослободиме иако еднаш ги ослободивме од тој систем. Треба да разбереш, да почувствуваш, да погодиш како тие се чувствуваат. Многу од нив се нервозни, тие се толку безнадежни и зависат од системот на кој се чудат, се противарт на сé само за да живеат во него. Ме слушал или гледаш во таа жена со црвен фустан. Погледни уште еднаш. Стоп. Ти не си еден од нас. Ти си еден од тие. Внатре во матрицата, тие се сите и никој.

Ние го погледнавме интересниот дел од тој филм и сакам со Вас да преминам на една многу сериозна тема. На земјата живеат повеќе од 6 милијарди луѓе. Повеќе од 6 милијарди луѓе се родени внатре, се раѓаат со чувство дека тие треба да бидат среќни. И тие 6 милијарди луѓе кои се потпираат на несреќата. Ние знаеме дека тоа потекнува како причината на последователен постоечки ланец, како долг за тоа што ние сме се родиле на овој свет. Јас би сакал денес во оваа емисија да им помогнеме на тие кои нашиот свет го чувствуваат како апсолутна реалност и не дозволуваат да помислат дека може да постојат во некоја друга реалност. Затоа мојот предлог е следен: да започнеме со сè од почеток. Создателот создал. И ајде заедно со Вас да им објасниме малку. Практично поголемиот дел од човештвото ја има прочитано Библијата, Стариот Завет. Во неа се зборува за тоа дека создадена била душата. Ќе можете ли за тоа?

.Воопшто во Библијата не се зборува за тоа дека е создадена душата. Библијата раскажува за едноставното создавање на човекот, дека тој е создаден од земја и вода и за тоа како се случувало тоа, дека се соединувале, дека се размножувале. До сега воопшто тој стар епос е најдобар од сè, кој секако во својата главна улога го вклучува Бог. Го влече, го понижува неговиот народ, а потоа останатите лица и народи. Воопшто за духовното, за душата јас не го гледам тоа како точно доколку ја читам Библијата како што ја читаат останатите. Затоа не знам како можат тие да разговраат, за тоа како тој го гледа Творбите во Библијата и начинот на кој патуваат по Библијата. Затоа пак, кабалата претставува многу сложен паралелен систем на достигнување, на спознавање. Кога човекот треба да го види својот дух во добри времиња, во таа мера гледа докази од лингвистиката, логиката и реално го претставува пред саканиот човек на начини во тој свет, во рамен свет каде се претставени силите кои дејствуваат во некаков обем и тие сили му се допаѓаат на човекот на тој начин. Или со Вас ќе рассудуваат како човек кој гледа на екран, на пуштениот монитор филм или ќе разговараме за тие сили кои ја обрауваат таа слика.

Благодарам што го започнавте ова. Јас сакав да предложам за основа да го земеме системот за везење. Прекрасна жена во тие времиња седи дома покрај каминот, доаѓа саканиот маж и му ја покажала прекрасната слика. И завршувајќи му ја покажала. Мажот бил восхитен. А на нивното дете сликата не му се допаднала и ја превртело сликата. И на обратната страна видело дека сè е замрсено, различни конци и други и други. Јас би сакал денес да зборуваме не за таа слика која ја гледаме со свои очи; на пример градот, луѓето кои не опкружуваат, душите. А има и една обратна страна од таа "везилка". Од неа и само за неа

Добро. Ајде да разговараме само за неа, а потоа можам да ја нацртам таа слика со структурите на силата и нашето безусловие. Имаме дејствување на силите. Практично тоа се две сили. Сила која дава и сила која добива. Можеме да ги наречеме позитивни и негативни, кои сами меѓу себе се движат. Уште од самиот почеток, со позитивната сила е создадена и негативната. Позитивната сила е таа која дава, а темната е она која добива.

Што е тоа давање и добивање?

Добивање – тоа е желба за насладување , давање и желба да даде, да исполни.

Да прими, тоа е насладување?

Да. При тоа, тие не се апсолутно еднакви по своите квалитети и моќи. Во таа мера во која тие желби се добиваат сакаат и да примат, во таа мера е желбата да се даде.

Еднаш рековте во самиот момент се отвориле?!

Да.Кога првата сила на желбата за давање, таа е првична и се нарекува Создател, затоа ја создава втората сила, која се нарекува создание . И од тие две создадени сили се состои целиот свет. Целиот свет, вашиот свет, потоа некој друг. Не е важно кој е што. Само тие две сили постојат, во општо не постојат други сили. Може да се каже за тоа што постои, да се створи и нема воопшто други сили. Тоа е затоа што се појавува желбата во таа втора сила, желбата да прима. Треба да се споредат првата сила по своето дејствување, тоа е желбата да даде, и желбата да апсорбира, да се исполни. Таа наеднаш почнува да сака да дава исто како првата сила. Да бидат слични. Да дава таа не може, таа се состои само од желбата да прими, но таа може да ги спореди своите желби, да добие, и да се приспособи да прими, за да даде. И тогаш таа ќе биде еднаква со таа желба што дава. Тогаш таа втора сила ќе стане еднаква со Создателот , кога прима со таа сила за да дава. Таа тоа го прави за да се наслади со давањето. И се добиваат овие три состојби. Првата состојба е Создателот како што е замислен, втората состојба е создавањето на првото создание, и третата состојба е поправувањето. Тоа е кога созданието станува иста како Создателот. Значи созданието е еднакво со Создателот.

Каде е овде душата?

Тоа е душата. Тоа е конструкцијата.

Која?

Не е важно која е. Тоа е првата, а тоа е поправената.

Значи првото е Создателот, а останатото е душата?

Да.

Значи во создавањето учествуваат двете? Значи во создавањето учествуваат Создателот и душата?

Да. Создателот како поставена основа, формирач, дарител, а душата како примател а при тоа се стреми кон давање на Создателот, кон заедничко дејствување, кон еднаквост, кон сличност со Него.

Од каде во душата изникнува желбата да стане слична со Создателот?

. Од дејствувањето на самиот Создател. Таа чувствува дека тој дава, и тој колку е повисоко, колку повеќе дава и тоа својство душата го отценува како повеќе, повисоко, и започнува да се стреми да се израмни со Него.

Како мало дете кое сака да биде како брат му?

Како мало дете кое гледа пример за давање.

Колку души создал Создателот?

Ох, за да произлезе таа промена од второто да премине кон третото, практично затоа постојат сите тие системи. Промената содржи множества, множества на степени. Т.е. созданието треба да дојде до некаква состојба за да го почувствува Создателот како исполнет, да го почуствува како Голем, да го почувствува како желба за да го добие тоа својство; созданието да добие желба да добие статус на ниво на Создателот. Тој би посакал таа желба да се проникне, да ја величи желбата да дава и да посака тоа да го направи. Тој би си помогнал со тие добри желби, да си каже јас можам тоа да го направам, но не можам да се променам и да станам Создател. Јас можам да станам еднаков на него. На кој начин сличен? Тој треба да најде некаков алгоритам во своето преобразување, и созданието давајќи станува слично на Создателот. Како може тоа да се направи? Тука, созданието поминува долг ред каде може сите барања да ги преобразува, да ги измени при што сите тие степени на барања оди до состојбата еднаква на Создателот. Оставајќи се себе си на својот суд, па и желбата да добива. Без нив не може. Сите тие степени се степени на наоѓање од Создателот, степени на разбивање, степени на одделување, скривање, степени на достигнување на различни делови на тоа создание. Тоа разделување на повеќе делови се нарекува чесна душа. Тие чесни души достигнуваат до состојба која се нарекува наш свет. Тие го чувствуваат Создателот, тие ги чувствуваат своите надополнувања, тие се чувствуваат како нашите тела. Тоа апсолутно одделено од тоа, постојат еден со друг, се чувствуваат како насочени кон еден процес. Тие се одделени, изолирани од светлината, од дејствувањето на Создателот. И за тие творби тоа растојание е најоддалечено и станувааат лоши. Тие желби се општи, тие желби за да се насладат, започнуваат да осознаваат дека треба заедно да се соберат, да почнат да се разликуваат еден со друг, да даваат за да бидат слични со Создателот. И затоа тие се разбиени во нашиот свет, се разделени на такво мало ниво, треба да го најдат стилот, смислата, начинот да се соединат меѓу себе, поради кое соединување ќе станат слични со таа Виша создавачка сила.

Одлично. А една душа била создадена или многу?

Една.

Една?

Да. Оваа состојба на созданието, тоа е првата состојба на душата. Тоа е самата душа. Само во однос на себе се чувствува како разделена на различни особини, делови, сили и стремежи. Но сепак таа е само една. Таа го има само чувството.

Желбата да добива и тоа е душата?

Да.

Таа желба да добива е една или се повеќе желби.

Тоа е едно. Желбата сака да добие се' што произлегува од Создателот.

Но тоа се разделува на неколку аспекти. Јас во мојт свет знам многу такви желби.

Таа е разделена на множества, множества разделени и различни желби. Тоа е спротивно.

Тоа овде се уште не е?!

Не. Овде не.

Ако ја почувствувам желбата за добивање, ја чувствувам и мојата душа. Така?!

Не. Затоа што ние се наоѓаме во таква состојба да имаме само желба да добиваме. Тоа е единствено само желба за добивање. Не било што, од кого, туку само желба за добивање. Душата се нарекува желба за добивање и е ориентирана да добие од Создателот. Во мера слична на Него.

Душата е таа состојба која ја покажавме како минус?

Сите состојби со желба за добивање можат да се наречат душа. Но ние во нашите сетила, во состојбата во која се наоѓаме се дели на неколку дела, стадиуми, нивоа. Кога го чувствуваме нашето тело, кога го чувствуваме околниот свет, кога ги чувствуваме другите тела, другите луѓе, целата човечка и животинска природа, и затоа треба уште од почетокот да се договори за лексиконот на разбирање, што подразбираме под сите тие поими кога кажуваме за тие тела, лица, тие физички или било какви тела управувани од силата. Затоа што кабалата не ги изучува тие детални разбирања, тука само желбата за давање, силата за давање. Силата на желбата. Тоа што силата на желбата ни ја цртаат на нашите екрани , на некакви начини - тоа е последица. Апсолутно последна и најниска нишка од тој светоглед. Тие сили нам ни се претставени како видови на начини. Најдобро е од тие начини уште на почетокот да се откажеме и да ги изучуваме само силите. Имаме работа со нив.

Одлично. Објаснете ми зашто овде стои знакот минус, а овде плус. Зошто тие сили се спротивставени?

Затоа што таа сила е која дава, а другата која прима.

Јас не го разбирам тоа. Што прави тоа. Каква е неговата природа?

Неговата природа е во знакот на силата која дава.

Спротивставена?

Силата која дава си создала , како вие со својот отисок, обратно е силата која прима.

На што е слично тоа во нашиот свет? Јас не знам, тоа го привлекува во себе?

На печатот и отпечатокот.

Така .

На матрицата и патрицата.

Не. Како функција на тоа што го прави?

Силата која прима посакува да се насладува со тоа што силата која дава сака да ја исполни.

Јас сакам да заработам милијарда долари. При тоа се надевам и вложувам сили. Но милијардата не се појавува. Во тие сила исто има надежи, или само посакуваат на некој начин да дејствуваат?! Како се насочува таа сила?

Не постои таа надеж, туку само силата.

Така. А што е тоа?

Тоа едноставно е само фантазија. Тоа сака тие желби да се исполнат, тие работи, таа енергија која тој може, кои тој сака да даде можност да се достигнат тие желби. Инаку тоа се само разговори.

Како се јавуваат тие сили? Како тие дејствуваат?

Тие сили дејствуваат во обратен правец, во правецот за давање.

Јас не разбирам што е давањето, што е спротивставено!

По мое, на секој човек му е јасно за што се стремам јас, дека јас сакам нешто. Кон тоа јас се стремам. Сега како да ја измерам силата на моите стремежи? Колку можам јас да платам? Каде можам јас да отидам? Колку скалила јас можам да искачам? Колку луѓе на патот јас можам да убијам? Колку години ми требаат за да го достигнам тоа што сакам? Тоа е мојата желба да добијам. Таа се мери во количината на моќта, енергијата која јас сум спремен да ја потрошам за да го достигнам посакуваното.

Добро. Рековме дека душата посакува да биде како Создателот. Слична на него. Соодветно на тоа, ако јас разбрав добро, Создателот создал цел систем на тоа слично на желбите за давање за да стане сличен со Него?

Не. Создателот ништо не содава. Треба да се разбере дека Создателот е сила на природата. Не како желба на еден, желба на друг. Ние зборуваме за две сили, а не желби. Тие две сили дејствуваат меѓу себе и нема ништо друго. Ти мислиш кога се зборува за Создателот, дека тој е силата која дава, и покрај тоа дека Создателот е некој. Не. Силата на давање и желбата за давање – тоа е Создателот.

Добро.

Постојат тие две сили, кои меѓу себе почнуваат да дејствуваат. Втората сила желбата да прима е добиена од првата сила и тие продолжуваат да дејствуваат заедно.

Во име на тоа што втората сила...

Не во име. Тие заедно дејствуваат и се што произлегува треба да излезе од нивното заедничко дејствување. Првата сила, желбата за давање ја исполнува втората сила, желбата да прима. Чашата ја полниш...

Желбата да прима е како чаша?

Да. Желбата да дава е како тоа што сакаш да добиеш. Чашата сака да ја ставам во кофа. Ја ставам во кофата. И кога чашата е во кофата, и ги предава своите особини, и желбата да добие која ја прима од кофата, на некој начин дејствуваат на наполнувањето, и ја предаваат својата форма, и ја предаваат својата температура, доаѓаат во контакт, рамномерност итн. Т.е. тие сили започнуваат да дејствуваат меѓу себе. Гледаш, тие примиле една иста форма, тие достигнуваат една иста температура. Нема никаква цел.

Може сме ја нацртале?!

Не. Таа добива. Таа цел е како резултат на заедничкото дејствување.

Душата во оваа состојба знае дека ќе биде таква?

Не. Од каде треба таа да знае?!

Чиста е таа положба, како што јас гледам, дека е заедничко дејствие?

Апсолутно е чиста. Тоа едноставно е желба. Ништо повеќе. Ништо нема покажано.

Разум нема?

Не. Од каде треба да има разум? Зошто разум? Треба да зборуваме само за желбите. Зошто претставуваш некакви нови определби? Нема таква категорија разум.

Не.

Не.