2009-11-29
Добар ден драги пријатели. Ние денес со вас одново се среќаваме да учиме лекција од Книгата Зохар. Денес со вас ќе ја изучуваме статијата „Видението на Раби Хија" во нашата книга на руски јазик. Се наоѓа на страната 363. Има и англиска варијанта на книгата Зохар. Со мене се наоѓа тука мојот другар и ученик Саша Козлов.Тој е задолжен за компјутерот и ги очекува вашите прашања. Ќе ја почнеме со вас оваа статија, со мал вовед, како што обично правиме при изучување на книгата Зохар, која што кажува само за внатрешноит свет на човекот. Како што знаете ние ја чувствуваме внатре во нас.Ако кажете дека нешто се наоѓа непостоечко во нас, надворешната средина, неживиот, растителниот, животинскиот свет, материја, луѓе, планета, вселена, сето тоа се вцртува во нашите органи за чувствување, внатре во човекот.
Но, надворешно од него нема ништо, освен како што се нарекува возвишената, Виша Светлина, која ние не ја чувствуваме. Ние во нас чувствуваме само внатрешно прифаќање, или не прифаќање на таа Светлина.Таа светлина во нас ги создава сите тие можни слики во нашата внатрешна состојба, која се нарекува наш свет. Тој свет е Јас, во сооднос на Вишата Светлина. Сега ние со вас ќе почнеме да ја читаме книгата Зохар. Ве молам обрнете внимание на тоа да помислите каде тоа се случува во вас. Јас ќе ви помагам, а вие трудете се да барате во себе.Каде се наоѓаат сите тие определби, дејствија, предмети, обеми, сили. Во принцип сите овие појавувања се наши својства, наши внатрешни својства.
Видението на Раби Хија, точка 49, страна 363 во руската книга.
„Се распространил по земјата Раби Хија и ја бакнал неа, заплакал и рекол: - Земјина прашино, колку си ти цврста и бисерна. Колку ли ти си голтнала, сите виши столбови на душите, на земјата се нагостени со тебе? А само најголемата Светлина во целиот свет, која паѓа надолу, благодарение на таа Светлина - Раби Шимон, постои целиот свет. Светлино од сите светови така сум опседнат со тебе и ти владееш со светот и правот. Но се сетил за момент и рекол: Не се гордеј земјена прашино нема Светлинита на световите да бидат предадени на тебе. Раби Шимон не е опседнат со тебе!"
Јас ова сега го прочитав набрзина. Сега ќе се потрудиме да го прочитаме пополека и да видиме што сè стои зад овие зборови. Малку по малку, со чувства. Како што јас веќе многу пати кажав, внатре на неколку страници, оваа точка, како и другите во книгата Зохар, се објаснети на кабалистички јазик. Во превртен вид, кој вие подоцна може да го прочешлате сами. Но, ние засега ќе го поминуваме него со мои коментари. Гледаме внатре во себе.
„Се распространил Раби Хија". Раби Хија преставува некое внатрешно чувство, кое сака да го достигне Создателот. Кое сака да го следи Раби Шимон, автор на книгата Зохар, душата негова, која постигнала сè. Ова својство, тој сака да го пронајде во себе. "Се распространил на земјата". Земја, како што знаеме е желбата на човекот, Ерец, Арец од зборот желба. Се распространил Раби Хија во својата желба и ја бакнал т.е стапил со неа во контакт. Бакнување има два вида на контакт Цивук де Нишикин ( контакт преку бакнеж ) и Цивук де Јесудот (полов контакт). Едното го предводи другото.Тој сега влегол во контакт.
Тој ја проучува земјата, ја проучува својата желба. Влегол со неа најпрво во проучување. Преку тој контакт кој се нарекува Духовен контакт. Не е телесен туку е Духовен. Преку духот кој ни излегува низ устата. Ја бакнал и влегол во контакт со неа. Почнал општо да ја проучува, како и ние со вас. Заплакал т.е потклекнал. Плачење е мала, слаба состојба. И рекол , почнал да чувствува, да определува. Значи дека нешто изразил, нешто нашол.
Што ли тој нашол? „Земнена прашина", најниската состојба на желбата, кое е најисконското, нај основна база. "Колку си ти тврда и несрдечена", т.е. колку колку си ти егоистична. “Колку ли ти си голтнала? Колку желби, колку души, колку страдање човекот троши за да ти удоволи, да се поткрене. А ти за сето тоа возвраќаш со тоа што ги голташ сите души и ги погребуваш во себе. Сите столбови во светот, т.е сите големи души се проголтани од тебе.“
Тој засега така ги гледа работите од својата мала ниска состојба (плачејќи). Тој го проучува целиот, полниот, огромниот, свој егоизам. И во секој од нас огромен егоизам во бесконечниот свет. А највисоката Светлина од сите Светлини во светот, која се спушта кај нас, т.е душите. Тие се наоѓаат во една хиерархија, пирамида. Највисоката душа која ја спроведува Светлината до нас, оваа душа, се нарекува Раби Шимон.Ова не е човек. Ние во Кабалата не зборуваме за тоа. Ние секогаш мислиме на душата, т.е дел од оваа огромна желба.
Ние се наоѓаме како дел од оваа огромна желба. Овде е највисоката душа-Раби Шимон и таа ја спроведува Бесконечната Светлината до нас. Ние се наоѓаме тука и сите други, останати души. Вие може да прашате дали Раби Шимон е највисоката душа?
А каде се другите останати праведници? Каде е Адам? Каде е Мојсеј? Сите овие претци, каде се тие? Раби Шимон е само еден од кабалистите ? Како тој е сега најглавен?
Работата е во тоа што ние овде секогаш учиме. Кој се јавува како највисока душа, како најглавен за мене, како нај мал. Најглавна е Мама.Таа мене ме храни, ме пере, ми го представува светот. Без неа јас сум никој и ништо. Кога почнуваме да растеме, за нас главни ќе бидат други. Ние растеме. Така и овде. Ние со вас сме мали луѓе, сега засега и за нас Тој што ја спроведува светлината во нашиот свет е Раби Шимон. Нај великата, нај возвишената душа, за нас. Затоа и ние тука го сместивме на врвот. Тој вели: Највишата Светлина во светот, светејќи и управувајќи со Светлината која се спушта кај нас, благодарение на која постои целиот наш свет.
Што значи "наш свет"? Тој постои и постоел и кога Раби Шимон постоел. Но тоа не е важно. Благодаение на оваа Светлина која поминува низ него кај нас. Благодарение на него можеме да се подигаме нагоре и да ја преобразуваме таа Светлина. Раби Шимон, јас опседнат со тебе, ти владееш во светот: прашува Раби Хија.Една од ови души која се стреми да се воздигне нагоре, тоа е Раби Хија. Тој бил еден од 10те ученици на Раби Шимон. Голем кабалист и мудрец. Книгата Зохар за него пишува многу прашања и одговори, кои Раби Шимон им ги одговарал, за нив. Има доста во книгата Зохар.
Но после тоа,кога тој ја проучил длабински целата своја желба, моментално се сетил и рекол, т.е го разоткрил следното откритие:„Не се гордееј земјина прашино".Т.е. Нема во тебе таква сила да ги голтнеш сите тие души. Нема да бидат Светлините на светот предадени на тебе. Раби Шимон не е опседнат со тебе. Не гледајќи на тоа што нашата егоистична желба е огромна и вклучува во себе таков талог, со кој ние не можеме да се справиме. Но да достигнеме исправување, да ја достигнеме вишата светлина-ние сето тоа го можеме. Иако не сме во взаемно дејство со нив. Ние нив не ги исправуваме, доволно е само да се отргнеме од нив.
Исправувањето на душата, тоа се случува по ваков принцип. Ако ние ја земеме душата, која и да е. Таа се состои од 5 нивоа: Кетер, Хокма, Бина, Зеир Анпин, (З"А), Малхут. Во овие 5 нивоа, желбите се на ниво 0-1-2-3-4. Така ние ги означуваме нив во кабалата. Од овие нивоа на желбата, јас не можам да ги употребам желбите од највисоките нивоа, 3-4 ниво.
Секоја од овие желби се состои од под желби: Кетер, Хохма, Бина, З"А, Малхут. Значи најголемите желби јас не можам да ги употребам. Во сите овие желби З"А и Малхут, јас не можам да ги употребам. Самите З"А и Малхут, јас да ги употребам-не можам. Гледате колку ние не можеме да направиме исправување. Најголемиот егоизам, да го поправувам-не можеме.
Но ние можеме на некаков начин да си го присоединиме. Ние најпрво ја исправуваме нашата состојба која се нарекува Цимцум Алеф т.е не сакаме ништо да примаме во себе. Т.е сакаме да излеземе на ниво на отргнување на себе си, од денешниов, за да се издигниме на друго ниво. Затоа е потребно да се отргнеме од денешното. За да можеме да одиме на следното ниво и да се подигнеме нагоре. Значи овој услов се нарекува Цимцум Алеф.
Потоа, што ние правиме? Ние отргнувајќи се себе си од каква и да била употреба на Светлина, во себе почнуваме да ги иправуваме само нашите желби, кои се наоѓаат овде. Овие желби се нарекуваат Галгалта Ејнаим. Ние сега ќе ги означиме, за да нас ни биде јасно. Ова е нивна скратеница: “Г. Е.“- Галгалта Ејнаим. Овие желби ние може да ги поправиме . Потоа, може да ги исправуваме по делчиња и другите желби. Во овие желби Галгалта Ејнаим, ние го чувствуваме своето Јас, а во другите желби јас ги чувствувам нив во себе.
Моето „Јас“ исто така се состои од 5 желби, внатрешни, горе, долу., од внатре, надвор. Кога ние ќе го проучиме целиот свет, освен нас. Затоа сè што јас чувствувам, се состои од мене и надворешната средина.Тогаш јас почнувам да си ги приклучувам и останатите делчиња. Колку можам да приклучам и колку можам да ги поправам овие делчиња. За тоа кажува Раби Хија; Иако ние не ги поправуваме останатите желби, ние не се препуштаме на нив. Не сме опседнати со нив. Ние се отргнуваме од нив. Иако нам ни се чини дека егоизамот е создаден таков страшен, што мислиме дека не можеме ништо да направиме со него. Но ние можеме на делчиња него да не го употребуваме.
Точка 50. „Станал Раби Хија. Тој веќе лежел и плачел на земјата. Тој бил целосно стопен врз својот егоизам. Не можел ништо да направи и затоа плачел и лежел. Тој немал сила. Но сега тој добил сила и станал. "Станал", се мисли, кај него сега постоел цел систем. Како што се кажува кај човекот се почнува од главата. После главата доаѓа целото тело. Решение, а потоа исполнение.
„Станал Раби Хија и почнал да оди“. Сега кај него се појавило сопствено движење, духовно се разбира, а не земјено, и сè уште плачел. Во оваа висока сотојба, во која се наоѓал, тој пак плачел. Чувствувал дека тој не разбира. Тој не дознава, не владее со тоа што треба. “Се присоединил кај него уште еден негов другар по име Раби Јоси.“ Раби Хија, една душа, присоединила кон себе уште една душа.
Зохар ни покажува како со помош на неколку души, кога градиме меѓусебе еден таков систем, ние почнуваме да се доближуваме до духовното. „Постел 40 дена за да го види Раби Шимон“. 40 дена. Тоа е ова ниво Галгалта Ејнаим, ниво Бина. Зошто се нарекува Бина?
Затоа што во Кетер, Хокма, Бина, Бина е највисокото ниво овде. Гледате од двете страни. Така да нивото Бина е 40 дена, кога се подигнуваш до нивото Бина. Гледате каква била голема желбата кај него. Постел 40 дена за да го види Раби Шимон. За да го разоткрие тој степен, кое се нарекува Раби Шимон. И добил одговор после 40 дена. Тој го раозткрил своето однесување кон овој степен.
Но, каков бил одговорот? Дека нему му е сеедно што тој не е достоен да види, да го види него. Да созрее т.е разоткривање во Светлината Хохма ( созревање ). Заплакал т.е се понижил, уште повеќе својот егоизам и постел уште 40 дена. Одново на ново ниво, егоистичко, свое. Одново направил свое исправување. Му покажале нему во видение: Раби Шимон и неговиот син Раби Елазар.
Ние ќе ги споменуваме овие имиња многу често. Затоа вреди да се запомнат. Ова не се личности на некаква си историја. Ова се нивоа, така се викаат. Ние понатаму ќе учиме зошто се нарекуваат Раби? Од зборот Рав (голем). Елазар, од Ел е Бог, и Азар е од зборот-помош. Бог во помош т.е скалило. Ако човекот го достигне, тој таму добива помош од Вишиот. Тој видел како Раби Шимон, неговиот син Раби Елазар, кој што е приспособен за тоа да му помогне на Раби Хија, го дискутираат него, Раби Хија, со зборовите од Раби Јоси, со кој сега се соединил.
Сега на повисокото скалило тој во себе дознава дека постојат 2 сили, кои сега почнуваат заеднички да работат во него, над нивното меѓусебно соединување. Одоздола ги имаме Раби Хија и Раби Јоси, соединувајќи се заедно за да го достигнат скалилото Раби Шимон и Раби Елазар. И тоа вишо скалило во тој момент, кога тие се трудат долу да се соединат, ним им помагаат. Ние од ова треба да донесеме заклучоци за себе и за нашата група.
„Илјадници ги прислушкуваат нивните дискусии“. Илјадници, се мисли, може да се каже души. Но се мисли на ниво, на кое тие зборуваат. Нивото на кое се наоѓаат душите на човекот, кои го проучуваат светот сега, е еден а ова, е илјадници и повеќе.
Точка 51. „Во тоа видение видел Раби Хија неколку големи, виши крила. Се качиле на нив; Раби Шимон и неговиот син Раби Елазар и летнале во Собранието на небосводот.“ Покрај тоа што тој го видел своето повисоко ниво, видел дека и покрај тоа ниво, следува и друго-уште повисоко. Ова возвишување тој исто така го видел.
Пробувајте во себе, на некој начин да ги почувствувате овие скалила. Зохар работи само на тој начин. Како ние денес гледаме..
Некое дете кое со сите сили се труди да го разбере светот што го опкружува. Тоа гледа со отворени очи, подзинато на мајка му, на средината која го опкружува. Што се случува таму? Тоа ништо не разбира, не знае ниту еден збор. Тоа е создадено на таков начин.
Гледате, како ние го достигнуваме нашиот свет, непосредно не знаејќи ништо. Зошто ние не можеме да се родиме учени во овој свет? Со знаење за сè? Зошто не нè направат така, да во нас ги стават сите познавања, знаења, чувствувања? Тоа да биде во рок од неколку дена, неколку недели, или во моментот на раѓање. Да добиваме сè што за овој свет е потребно.
Животните само за неколку денови ја достигнуваат својата зрела состојба, а на човекот му се потребни 20 години за да го достигне тоа. А сепак му е малку цел живот. Така. Затоа што ние не знаеме зошто. Ние за тоа подоцна ќе разговараме. Тоа е цел систем, а во принцип ние сега треба да го сториме тоа, што за нас е неопходно.
Достигнување на духовното е исто така непосредно. Како дете кое ништо не разбира во нашиот свет. Само со широко отворени очи, уста, со сите свои органи впива во себе, се труди со раце, нозе, заби, сè да проба, да задржи, да разбере. Во текот на многу години ние треба со заби, раце и нозе да се фатиме за тоа што Зохар ни раскажува. На тој начин ние ќе почнеме да го чувствуваме тој возвишен свет. Ќе почнеме да го разбираме. На почеток само да го чувствуваме.
Ова е Раби Хија во мене, ова е небесен свод, ова е земјата, ова сум јас кога плачам, ова сум јас кога стојам, кога лежам итн. Јас ќе ги чувствувам во себе овие состојби, овие својства. Потоа јас ќе почнам да ја разбирам врската помеѓу нив. Ова е поголемо, ова е помало.
Од овде јас можам да се кренам, од овде да се спуштам, зошто, како работи овој систем? Исто како и дете. Ова е ова, ова е црвено, ова е плаво, ова е звук, ова е небо, ова е високо, ова е жешко итн. И од овие впечатоци се собира Сликата на Светот. Ние со вас сега треба да собираме такви впечатоци и да се трудиме внатрешно да пливаме во раскажувањата на книгата Зохар.
Значи, видел во тоа видение Раби Хија.Тоа сум сега јас Раби Хија или Ти? Неколку виши големи крила. Крила се екраните кои ја подигнуваат душата. Како се качиле на нив Раби Шимон и неговиот син Раби Елазар т.е на повисоо скалило. Јас гледам од едно скалило на другото скалило, кое јас сè уште го немам достигнато со своите својства. Јас гледам дека на тоа скалило има некаква сила, која подига уште повисоко на следното скалило, над нив. Што се случува таму?
Собрание на Небесниот свод. Таму се собираат душите. Се сплотуваат на тој начин што..Тоа собрание не се нарекува Собрание на Пријателите, или Собрание на Великите, или Собрание на Светите, туку Собрание на Небесниот свод. А крилата ги чекале нив додека тие биле таму, на тоа Собрание. Потоа се вратиле на своето место на крилата, и светеле повеќе одколку претходно, повеќе од светлината на Сонцето. Затоа што ова било над небесниот свод.
Ние нема да образложуваме дека Сонцето е З"А, дека земјата е Малхут, и дека душите се креваат од Малхут преку З"А во Бина, која е повисока од Небесниот свод. Таму уште повисоко, нај високо се наоѓа Парцуф,АрихАнпин, (А"А) каде што се подигаат овие посебни души на Собранието на Небесниот свод. Сето ова ние ќе го почувствуваме во себе понатаму. Сега засега ние само поминуваме низ тој материјал.
После тоа, што видел Раби Хија? Го отворил Раби Шимон. Го отворил влезот во Вишата Светлина, светлина на мудроста и рекол т.е разоткрил. Што разоткрил тој ?
Ќе влезе Раби Хија и ќе досозрее како Создателот го обновува лицето на секој праведник во идниот свет. Од нивото Раби Хија сега го набљудуваме ние, се споредуваме со Раби Хија, гледаме на повисоко ниво, каде се наоѓа Раби Шимон, неговиот учител. Раби Шимон кажува за него, за Раби Хија т.е за нас, за состојбата кога ние ќе се подигнеме.
Ние со вас во таква состојба ја гледаме својата идна состојба. Во принцип тоа не е некое посебно дејствие, што значи идна или мината состојба.Тоа постои во записите. Ние ништо не обновуваме во нашиот свет. Ние само го разоткриваме она што постои. Тоа што се спуштило од вишиот свет долу кај нас. Ние се подигнуваме обратно, од нашиот свет кон светот на безконечноста.
Ако сега се случи некоја случка во нашиот свет, јас ја снимам на видео магнетофон, и потоа јас го изнесам, тогаш јас го изнесувам минатото т.е јас одам во минатото на некој начин. Се наоѓам тамо во тој момент, кога јас го гледам тоа. Но, ако мене некој би ми предал таква лента од иднината, тоа значи дека јас би бил во иднината.Тоа е сè, запис и затоа тој запис, кој како филм лента е пред мене. Јас можам по неа да патувам. Ние патуваме во филм. Лентата не во должина, туку од долу па нагоре, по нивоата. Раби Хија се гледа себе си на ова ниво, и се гледа себе си во идната состојба, во духовниот свет.
Сите овие состојби се наоѓаат слободно пред душата. Ако е таа во состојба, тогаш нека ги разоткрива овие состојби. Отворил Раби Шимон и рекол: "Нека влезе Раби Хија за да созрее" . т.е разоткрие како Создателот е повисоко.Тоа е Бина, го обновува лицето на секој праведник во идниот свет.
Лице, значи негово разоткривање, негово разбирање, негово достигнување. Лицето кај човекот ја излачува светлината Хохма, светлина на мудроста во идниот свет. Иден свет, тоа е секогаш следното скалило во споредба со моменталната. Јас можам да се наоѓам на стотото скалило во духовниот свет. Но,тоа стото скалило, каде се наоѓам јас, тоа за мене се нарекува овој свет. Следното скалило над мене, се нарекува мој иден свет, и така секое скалило во однос на другото.
Потоа Раби Шимон рекол:"Среќен ли е тој кој ќе дојде тука, без срам". Срам, знаете што е тоа?Тоа е осознавање за добивањето. Цимцум Алеф произлегол во безконечниот свет, од чувствување срам.
Срам се нарекува кога јас седам пред некого како во овој пример, гостин и домаќин. Домаќинот ми нуди мене секакви гозби и јас почнувам да ги пробувам нив. Но, почнувам да се чувствувам како добивач, а домаќинот како давач. Во мене никнува големо чувство на срам. Јас не можам и јас сум должен да се откажам. Не сум во состојба ништо да направам. Тоа во принцип е чувство, кое го има во секој од нас. Треба добро во него да се испраксираме. Затоа што тоа раководи со нас, во сите наши дејствија. Што повеќе ние се движиме напред, кон достигнување на нашите цели, што повеќе се исправуваме; толку посилно ќе го чувствуваме Срамот.
Среќен е тој што ќе дојде тука без срам. Среќен е тој што стои во тој свет како цврст столб, против сè. Столб се нарекува средната линија, по која се движиме кога го земаме целиот наш егоизам. Колку што можеме да земеме. Не целиот, но барем дел од него, или малку поголем и почнуваме да го исправуваме него во давање.
Во таа мера во која јас го исправувам својот егоизам во давање, јас почнувам да го чувствувам целиот свет во себе, како светот навлегува во мене.На почеток, човек се чувствува само себе си. Потоа постепено, сè повеќе и повеќе ги исправуваме нашите внатрешни слоеви на егоизмот, овие, наоѓајќи се тука, Галгалта Ејнаим.
Јас почнувам да се чувствувам себе си, апсорбирачки, целиот свет. Јас почнувам да го чувствувам целиот свет, тоа што мене ми се покажало надвор; луѓе, неживи објекти, целата вселена, растителни и животински делови. Сето ова јас почнувам да го осознавам во себе и во никој случај однадвор. Надвор е тоа само апликација, копија. Тоа што е вистински, е внатре. Јас гледам дека мојот свет е внатре, во мене. Ј ас него го чувствувам внатре, во моето посакување, мојата желба. Тоа што ние со вас го изучувавме во оделот-достигнување на реалноста.
Раби Хија стои на тој цврст столб против целиот виши свет и се видел, Раби Хија, себе си на тоа скалило како влегува тој, Раби Елазар и сите други столбови на светот, седејќи тамо станале пред него, Раби Хија. Гледате какво мислење имал тој за себе.
Но ние говориме за вистинското достигнување во реалноста. Затоа Раби Хија на таков начин се гледа себеси. Кога тој влегува на тоа скалило, сите останати се подигнуваат, станале пред Раби Хија. Станале, што значи? Станале, благодарение на тоа што тој се подигнал, со својот егоизам, и тие можеле да се подигнат. Тој им дал повеќе сила со своето поправување, и со соединувањето со ни. Сега сите тие стојат на тоа вишо скалило. А тој Раби Хија сепак не гледаќи на тоа што тој им дал сила, направил исправување, за да тие се подигнат. Се засрамил, подклекнал и седнал во подножјето на Раби Шимон. Тој клекнал пред тоа скалило и се сплотил со понискиот дел на Раби Шимон.Со нискиот дел од тој парцуф.
Точка 53. Кога тој тоа го направил, се слушнал глас: "Спушти ги очите. Не кревај ја главата, не гледај." Тој увидел, слушнал и открил разоткритие, глас. Тоа е обратна светлина, Ор Хозер,која се разоткрива на ниво на светлината Хасадим (ГДНИ).Затоа што има светлина Хохма, светлина на гледање, и има светлина на слухот. Два основни извори на чувствување; гледање и слушање.
Во дадениот случај тој не можел ништо да види. Тој само можел да ја разоткрие својата местоположба преку звукот. Се слушнал глас: Спушти ја главата. Не отворај ги очите, т.е не вклучувај го својот орган на чувствување, наречено очи. Очи е "Ор Хохма", Светлина која се вклучува по обратен закон. Светлина на З"А, т.е ти не смееш да го вклучуваш ова скалило З"А.
Кога ние го вклучуваме ова ниво З"А, нашата светлина достигнува до Хохма.Кога го вклучуваме нивото Малхут, нашата светлина достигнува до Кетер. Не можеме ова да го направиме, с уште. "Спушти ги своите очи, не кревај ја главата". Главата твоја треба да биде на ниво на телото, како кај животно.Не донесувај никакви решенија. Не гледај т.е не се обидувај да ги разоткриеш желбите, кои ти ги добиваш во себе. Затоа што светлината на мудроста е светлина на добивање.
Ги спуштил своите очи Раби Хија и видел светлина која свети од далеку. Имено тој се навалил, седнал во подножјето на Раби Шимон. Навален, поклонет, клекнат ги затворил очите.Тогаш тој видел светлина од далеку. Во своите желби тој сето ова го видел.Тие Праведници и тиа крила, небосводите, сонцето. Сето тоа е во неговите желби. Сето тоа се одвива во неговите желби. Како што ние ја гледаме целата слика на светот во нашите желби. Видел светлина која доаѓа од далеку т.е желбите кои уште не може да ги приближи и реализира во себе. Но тие се наоѓаат на приближување, за да тој може да ги искористи. Затоа тој во нив гледа светлина која се приближува од далеку.
Се појавил глас од ново, на ниво на Бина.Бина е Уши. И рекол; "Виши и скриени замолчени, имајќи очи следени по целиот свет, погледнете ги бедните, спијат. Светлината на очите е скриен во нивните очи. Разбудете ги нив". На таков начин тој добива светлина, известување, знаење, разбирање,сила и екран, пониско од своето скалило. Тоа што тој го гледа од своето скалило на горните.
Гледа, дека тој таму ќе биде во таква состојба заедно со Раби Шимон и со сите закривајќи ги во себе сите тие својства кои би можеле да се разоткријат, но нема право.Тогаш тој добива следна задача. Ти си должен сега да се занимаваш, не со себе, не со вишото скалило, и не со својот престој на тоа скалило.Ти треба да се занимаваш со бедните. Виши и скриени, замолчени. Имајќи очи следени по целиот свет, погледнете ги.Бедните спијат. Светлината на очите е скриена во нивните очи. Разбудете ги нив.
Ако сакаш ти понатаму правилно да се развиваш духовно, ти си должен да посветиш внимание од таа виша скала, на ниската скала. И во однос на себе и преку себе, во однос на другите. Затоа што нема значење ако зборуваме дека цел свет се наоѓа во мене. Кого тогаш јас се поправувам себе си или другите.Тоа е исто кога сега нам ни се чини дека тие се други , туќинци кои не се наоѓаат во мене. Затоа што таков е мојот егоизам, неисправен.
Но, кога јас ќе почнам со него да се занимавам, да ги притегам и поправувам како другите да ги притегаш и поправуваш, се мисли да се трудиш да се однесуваш према нив како кон себе. Љуби го ближниот како што се Љубиш себе си.Тогаш ќе почувствуваш дека тие се ближни.Тие се мои блиски во мене, и воопшто, тоа сум јас. Постепено, постепено, така во мене ќе се појавува вистинска состојба.
Понатаму говори гласот. Кој од вас ја промени темнината во светлина? Кому горчината му се вкусуваше како благо, пред јас да се појавев тука т.е до неговиот живот, во тој свет. Има ли меѓу вас таков кој ја изменил темнината, која била во него, во светлина. А што значи јас ја менувам темнината во светлина? Тоа значи дека јас почнувам да ја чувствувам таа темнина, како да е светлина. На каков начин.
Сега ние со вас се наоѓаме во океан на светлина, само што не ја чувствуваме.Затоа што не ја издаваме. Не покажуваме својства на давање. Само заради тоа ние ја чувствуваме темнината. Не постои темнина. Сè околу е иполнето со светлина, и со јавување на Создателот. Ние тоа може да го почувствуваме во светот, кога ќе имаме својства на давање, својство на љубов.
Ова значи; Кој од Вас Ја изменил темнината во светлина. Кога човекот прави екран и потоа желба да дава.Таа желба да даваш ни открива дека, има светлина. Во која мера? Во таа мера во кај јас сакам да дадам. Ако јас сакам да давам; од 0 нивото на мојата желба, тогаш јас давам светлина на нивото Нефеш, најмалата светлина. Ако сакам да дадам од посилно ниво на егоистичното посакување,тогаш тоа би било нивото Роах-посилно ниво, итн.
Сè се разоткрива во мојата желба. Ако има екран на 0 ниво на прво, на второ на 3то, на 4то ниво, јас ја разоткривам Светлината.Сега ако немам екран, јас чувствувам темнина.
Кој од вас ја изменил темнината во светлина, кому горчината му се вкусуваше како благо. Зошто? Ако јас не сум ја променил во благо. Зошто јас ја вкусував како благо, идната горчина? Затоа што јас знаев дека на тој начин јас се движам кон Светлината. Ако јас некаде чувствувам лошо, или горко, или лага, или темнина, не е важно во какви јавувања, јас знам дека ова се мои лични недостатоци. Ако тие се разоткриваат на овој начин во мене, тогаш значи дека јас можам да ги исправам. Затоа што духовното разоткривање се одвива по тој принцип.
Најпрво достигнување на злото во себе, до степен кога не можеш да го издржиш. Потоа по него, следи неговото исправување. Значи човек треба да почувствува во себе страшна горчина, страшна срамота, страшна темнина. Такви, со кои, тој повеќе не се согласува.Тогаш тој во себе пробудува сила за да се поправи. Само на тој начин. Значи сите овие чувства јас ги чувствувам тогаш, кога јас можам да ги поправам.
Ако јас не можам да ги поправам, јас не ги чувствувам како; горчина, како темнина, како секои секојдневни јавувања. Јас не ги чувствувам. Мене не ми се разоткриваат тие длабоки внатрешни мои егоистични желби, ако јас не можам ништо да направам со нив. Јас не ги чувствувам. Јас ја чувствувам само таа желба, која јас можам да ја поправам. За да почувствувам благост, достигнување на Возвишениот Виш Свет. И пониските јас не ги чувствувам.
Така како што ние со вас денес чувствуваме; малку лошо. Нешто малку не притиска, нешто непријатно. Би сакале да е нешто друго и толку, никакви повеќе притискања, никакви притегнувања ние не чувствуваме. Само тој мал степен, мало ниво од мојата желба јас го чувствувам. Затоа што за повеќе јас не сум способен. Мене ми го даваат и ми кажуваат. На ова работи, потруди се. Со својот однос кон групата, кон учењето, кон сè, да развиеш во себе. Чувство на оваа состојба денешна, како нетрпелива, како страшна, како обично, како те засега, тогаш ќе можеш ти од него да се подигнеш. Само на таков начин. Повеќе желби, тебе да ти се даваат, не смее.
Големата темнина, ти си должен сам да ја развиваш. Сам си должен да ја определиш состојбата, иако таа не е многу лоша како темнината. Затоа што, за да се качуваш нагоре треба да се биде со желба да се разоткрие Создателот. Да достигнеш својство да даваш. А не да удираш нагоре,на Јаков. Затоа што мене ми е лошо во овој свет. Од ова нагоре ти нема да појдеш, од ова не ќе можеш да одиш напред. Да одиш на напред можеш само тогаш кога сакаш да дојдеш до својството да дадеш, а не да бегаш од своите телесни земни страданија. Затоа што повеќе страдание, повеќе чувство на темнината нам нема да ни дадат. Ќе ни дадат, но тие нема да водат кон духовното.Тие ќе бидат на ниво на нашиот свет, како трошки.
"Кој од вас?".. понатаму говори гласот. "Кој секој ден се надевал и ја чека Светлината, светејќи кога се одалечува сопственикот,кога израснува? Поголемо, повозвишено од сопственикот и се нарекува себеси Човек, цар на целиот свет. Кој не го чека ова секој ден наоѓајќи се овде во својот свет, нема место за него и во тој свет".
"Кој од вас секој ден се надева и ја чека Светлината". Светлината се јавува како својството Да Даваш. Кој од нас се надева на својството да даваш, кое сега ќе дојде кај мене ќе го маѓепса него. Со него ќе владее и управува со затворени очи. Сè што е потребно само да ова својство владее со мене.
Како што денес владее со мене без обзирно, неодговорно, не сматајќи го со ништо мојот егоизам. Кој од вас ја чека светлината светејќи. Светејќи, кога? Кога се одалечува сопственикот т.е Создателот намерно. Кога ние почнуваме да добиваме некаква воздишка и желба кон својството да даваш, Создателот се одалечува за да ние уште повеќе ги засилиме нашите стремежи кон својството да дадеш. Тогаш се покажува Создателот.
Не затоа што ние го чувствуваме, па затоа се стремиме кон него. Затоа што не чувствувајќи го Него, безпредметно, чувствуваме својства да даваш, сакавме да дадеме, но, не на таков начин да се приближиме до Него. Својството да даваш, да биде вистинско. Кога израснува поголемиот од сопственикот и се нарекува тој цар на целиот свет. Кога ние почнуваме да ги чувствуваме сите лоши и добри работи, кои се плеткаат во нас. Сите можни својства, јавувња, дејствија. Што и да ни се случува, со нас, Него, не можеме тогаш да разбереме. Како е можно Создателот,ако Тој со сите управува во светот, како произлегува такво зло, такви страданија, такви проблеми. Не гледајќи на ова, за да во нас израсне нешто поголемо од Создателот.
"Но, кој не го чека ова, секој ден, наоѓајќи се во овој свет, нема за него место во тој свет". Овде книгата Зохар ни кажува за условите. За тие услови, за кои ние треба да припазиме овде. Може тие да се нарекуваат сефирот, желби кои ние треба да ги поставиме еден со друг, какви души треба да бидат заедно. Овде се говори најпрво дека душата треба да биде на ниво на Раби Хија. Потоа соединета со Раби Јосеф.
После тоа тој го гледа следното ниво. Постел 40 дена, па уште 40 ден, а потоа го видел таму Раби Шимон. Како се кренал и спуштил со Раби Елазар т.е следните две души. Фактички овие души, Раби Јосеф и Раби Хија, кои се наоѓаат на следните скалила. Потоа им се разоткрива на нив што навистина треба да прават. На кој начин треба да се подготват за да влезат на следното скалило. Ова е од една страна, за да влезат на следното скалило, а од друга страна за да се занимаваат со распостранување на кабалата. За тоа тие зборувале порано.
Дека човекот е должен да се занимава со ова, (е во претходната точка). Виши и скриени замолчени. Имајќи очи, следени по целиот свет. Погледнете ги бедните спијат. Светлината на очите е скриена во нивните очи. Разбудете ги нив.Ти не можеш да се качуваш нагоре, ако ти не се занимаваш со бедните души. Да ги соединуваш во себе. Ти не собираш во себе туѓи, туку своите својства.Ти присоединуваш делови од твојата душа, кои тебе ти се чинат дека се од тебе оддалечени, одтргнати, скинати од тебе. Дознаваш дека тие се твои.
Почнувајќи да ги присоединуваш во себе, ти почнуваш да ја примаш таа огромна сила.Таа моќ, таа маса со која ти заедно можеш да се подигнеш. Маса над која ти си направил екран.Ти си се соединил со нив. Со своите егоистични желби си ги присоединил овие души. Се покажало дека сето ова се твои желби. Во оваа зголемена желба, со овој зголемен екран, ти се подигаш на ниво кај Раби Шимон, од нивото-Раби Хија.
Точка 55.Во своето видение Раби Хија видел многу пријатели во кругот на тие столбови. Целата група која работела со него. Биле десет луѓе кои ја напишале книгата Зохар. Секој од нив преставувал својства на определена сфери: Кетер, Хокма, Бина, Нецах,Тиферет, Гвура, Јесот, Ход, Хесет, Малху. Ова се 10 Сефирот.
Ова се десетте пријатели. Раби Шимон е наспроти нивото Кетер и е повисоко ниво, а сите други, надолу. Секое од нив представувало определено својство, определена сфера. Во своето видение, Раби Хија ги видел своите пријатели, кои стоеле во кругот на столбовите. Секој од нив представува средна линија по која се оди нагор, го образува овој столб. И видел дека ги подигаат нив на собрание на Небениот свод. Едните ги подигаат, а другите ги спуштаат .
Над сите нив видел крила, приближувајќи се Матат. Матат е еден вид на анагел кој ги подигнува и спушта сите души, кои ги исполнуваат овие дејствија. Како лифт, еден таков силен кој нам ни придава сила на поткревање. Ни ги поставува тие сили, знаења, услови за тоа подигање. На таков начин нè крева нас.
Значи видел Раби Хија во своето разоткривање; достигнатото од своите пријатели, кои се наоѓале на тоа ниво. И тој е на тоа ниво. Едни се креваат, други се спуштаат и на таков начин работат. Сите заедно еден во однос на друг. Сите овие десет Сефирот се општа душа, заеднички Парцуф. Над сите, тој го видел Матат со крила. Заеднички екран. Крилата се заедничкиот екран, кои сега ќе ги земе на своите крила.
Знаете како што орелот ги зема своите пилиња на себе, на таков начин ги носи напред.Така и овој Матат. Ги подига на својот екран и сам подигајќи го екранот, ги подига и нив на следното скалило. Така се приближува кај сите, овој ангел Матат. Ангел е сила која што врши определена работа, дејствија во духовната природа.Тој нема своја желба, свои решениа, ништо. Ова е сила, како кај нас во нашиот свет. Сила на привлечност, електрицитет, магнетна сила. Сила на природата. Ние со вас денес завршивме до 56 точка. Јас ви советувам да ги прочитате точките кои денес ги читавме со вас.
