Од книгата „Светлината и сонцето“: Во замислата на создавањето било замислено дека целото добро ќе слезе само благодарение на пробудувањето одоздола и кревањето на МАН, која го пробудува собранието на Израел. И благодарение на тоа што тие ја креваат молитвата, се креваат сите светови и додаваат желба да се прилепат на корените.
И во тоа е главното насладување на Создателот, кога Израел се чисти од грубоста на материјалното и се устремува кон спојување со Создателот. Постои Светлина на Бесконечноста и садот на светот на Бесконечноста, кој е целото човештво. Меѓу нив поминува цевка со вентил – тоа сме ние. Колку посилно се соединуваме, толку повеќе го отвораме вентилот, и тогаш поток од Вишата Светлина тече низ нас во целата бесконечна желба, во целото човештво. Затоа сè зависи од собранието на Израел, од соединувањето на оние луѓе во кои се разбудиле решимот кои ги тераат да се стремат кон Создателот и да бараат со Него посебна поврзаност. А од друга страна тие можат да бидат поврзани со сè поголемата желба на целото човештво. Ние треба да воспоставиме заемна врска и со горното и со долното ниво за преку нас да ги споиме заедно, да ги соединиме. Зависно од степенот во кој ќе се соединиме во оваа работа ние ќе достигнеме давање. Во почеток оваа работа изгледа вака – горе има Виша Светлина, долу голем сад, а ние сме на средината како канал за пренесување на Светлината. Со нашето соединување ние го отвораме каналот и Светлината поминува кај нижите: ги поправа, ги соединува и ги наполнува.
Но тоа само сега ни изгледа вака шематски претставено. Подоцна ние ќе видиме нешто друго: дека Создателот веќе се наоѓа внатре во големата желба на човештвото и затоа ние излегуваме кон оваа желба за да се сретнеме со Создателот. Со своето соединување ние му даваме Нему можност да се разоткрие во суштествата, но Тој веќе се наоѓа во нив. Целата оваа работа добива друг карактер. Ние почнуваме да чувствуваме дека Создателот и суштествата се споени заедно и само ние се наоѓаме надвор од тоа единство. Тоа е вториот степен на работата а потоа ќе има и трет.
Но засега оваа работа треба да се замисли како ние да сме цевка со вентил и соодветно на нашето соединување ние имаме можност да пропуштаме Опкружувачка Светлина кон суштеството што таа го опкружува: од бесконечноста на Светлината кон бесконечноста на желбата.
Од лекцијата на тема „Важноста на соединувањето“, 25.05.2014
Од квантитет до квалитет
Од книгата „Светлината и сонцето“: Главно во враќањето кон Создателот е да се соединиме со секој во љубов, во едно срце, за да работиме за Создателот со заеднички напори. И благодарение на тоа ќе се пробуди светот на враќањето, светот на милосрдието, светот на желбата.
Ние откриваме сè само во согласност со нашиот сад, желбата. Надвор од желбата ние не чувствуваме ништо. Затоа колку повеќе компоненти има внатре во желбата и колку посилно се тие соединети, толку повеќе детали ние чувствуваме во Светлината, нејзината сила и квалитет. Затоа треба да се трудиме истовремено да достигнеме успех и во квантитетот и во квалитетот. Квалитетот е последица на квантитетот. Во почеток секоја состојба расте квантитативно и само потоа се крева себеси на следно ниво, соединувајќи ги сите детали на нижото ниво во една целина – во еден детал од вишото ниво. Прво работата се одвива во квантитетот, а потоа во квалитетот. Речено е дека „мудроста доаѓа само со искуството“. Односно после голем број на дејства доаѓа мудроста – сфаќањето на дејствата и нивната поврзаност.
Треба да ги зголемиме своите напори и да направиме сè што е во наша моќ, и на крај во нашите дејства ќе се појави чувството и разумот. Бидејќи секој наједноставен механички напор сепак привлекува Светлина, која на крај нè доведува до чувствување на новата реалност. Правилно е да ги соединиме срцата, желбите, намерите. Но ние никогаш тоа не го правиме, туку вложуваме само половина паричка, а останатата работа за нас ќе ја заврши Создателот. Само се вели дека јас одам да ги соединувам срцата. Се разбира дека јас ништо не можам да направам освен да ја дефинирам правилната желба. Ако наоѓам правилна желба, кревам молитва, МА"Н, вложувам поливина паричка која се бара од мене, принесувам жртва (курбан), односно се доближувам (каров) кон Создателот, тогаш втората половина секогаш ќе дојде одозгора. Тогаш ние стануваме партнери: јас вложувам желба а Создателот извршува дејство, дава поправка и наполнување.
Од лекцијата на тема „Важноста на соединувањето“, 25.05.2014
Без Фараонот немаме потреба од Создателот
Прашање: Што зависи од нас самите?
Одговор: Од нас зависи само градењето на правилна желба, а Вишата Светлина се наоѓа во апсолутно мирување. Само во зависност од големината на желбата и нејзината сложеност може да се види Светлината: нејзината моќност и квалитет. Зависно од тоа колку особини ќе се комбинираат внатре во желбата, ние ќе ја видиме Светлината или како едноставна Светлина Нефеш, која е неподвижна, или како Светлина Руах (ветер) која се наоѓа во движење. Потоа ќе ја откриеме Светлината Нешама која веќе го посочува својот извор од кој дојде Светлината. Ние почнуваме во неа да ја гледаме желбата на вишиот во однос на нас. Потоа доаѓа Светлината Хаја која ни покажува како можеме со нашата сложена, повеќестрана и силна желба сепак да стапиме во контакт со Вишата Светлина и да почнеме да работиме заедно со неа. А последната Светлина е Јехида, кога сè се соединува во заемната работа и меѓусебното давање.
Прашање: Во што е разликата меѓу квантитетот и квалитетот на Светлината?
Одговор: Квантитетот и квалитетот се две компоненти на Светлината, слично како во електричеството каде моќноста се одредува со напонот помножен со силата на струјата. Со тоа се одредува колку може да се извлече од изворот на силата – нејзината ефективност, односно можноста да ја изврши неопходната работа. Квантитетот и квалитетот се поврзани едно со друго. Во Вишиот свет нема никаква разлика меѓу квантитетот и квалитетот – таа постои само во однос на оние што примаат. Целата нежива материја е еднаква на едно растение. Излегува дека едно растение е моќно по квалитет во споредба со целата нежива природа која е моќна по својот квантитет.
Прашање: Тогаш за што треба да молиме?
Одговор: Треба да молиме само за желба. Добро е дека сега ја добиваме при дисеминација, нема ништо подрагоцено од тоа. Да се почувствуваш обврзан кон целиот свет е најдобро нешто. Тоа е таа желба во која ќе го откриеме целиот универзум, целото пројавување на Создателот. Таа желба ќе нè натера да почувствуваме колку имаме потреба од Создател. Претходно Тој не ни требал многу. Но денес Тој ќе стане неопходен за нас, како воздух. Не се вели бадијала: „Да одиме кај Фараонот!“, бидејќи без Фараонот ние немаме потреба од Создателот.
Од лекцијата на тема „Важноста на соединувањето“, 25.05.2014
Како да се отвори ѕидот
Прашање: Дали постои можност да се сфати она што го читаме без да се помине махсом? Се чини дека во животот сè постојано се превртува наопаку: обратно од обратното и од обратното.
Одговор: Нам ни се чини дека многу бавно напредуваме. Но од мое искуство ќе речам дека во случај кабалистите да не ни го одредиле целиот редослед на на духовната работа, ние не ќе можевме така брзо да напредуваме и во текот на нашиот живот да стекнеме желби за давање, душа. Ние не сфаќаме колку духовната состојба е спротивна на материјалната. Тоа е обратна природа. А ние мислиме дека тоа е само додаток на животот што веќе го имаме.
Треба да работиме според методиката на Баал ХаСулам и Рабаш, да ги изучуваме коментарите „Сулам“ кон книгата Зохар, „Воведот во науката кабала“ и „Учењето за Десетте Сефирот“, но задолжително тоа да биде придружено со дисеминација која ни обезбедува духовен сад. Самите ние не сме сад, туку точка на Бина, народ на Израел, преоден адаптер, цевка. Ако таа цевка не е приклучена кон нешто тогаш таа не работи, не се употребува и се претвора во монолит. Во духовниот свет нема врата која потоа се отвора за да те пушти да влезеш. Пред тебе има ѕид и веднаш штом си подготвен, директно пред тебе во ѕидот се отвора отвор и ти влегуваш. Не е важно во какво место си се наоѓал во тој момент. Не треба да се грижиш за тоа да го пронајдеш отворот. Не барај каде е отворот, туку на кој начин да го отвориш ѕидот. Треба да се грижиш за градење на садот, за соединувањето, и тогаш брзо ќе поминеш.
Кабалистите ни оставиле доволно материјал за да се изградиме себеси. Сега ние почнуваме нова етапа на дисеминација. Само благодарение на дисеминацијата на науката кабала ние ќе можеме да излеземе од овој свет и да ја достигнеме вистинската духовна работа и поправката на светот. Но кабалистите многу малку напишале за дисеминацијата, само најопштите принципи. Затоа ние мораме самите да бараме начин како да работиме со публиката, како да дејствуваме. Зошто кабалистите не напишале јасно за сè, не направиле упатство за работа во врска со дисеминацијата за да не згрешиме? Нема такво упатство. Јас секогаш чекам како огладнет човек за да се открие уште една и уште една етапа согласно со работата што ја извршивме. Ако сакаме да напредуваме тогаш мораме самите да ги откриваме следните чекори. Ние заедно денес ја пишуваме методиката на поправка на светот.
Од лекцијата по статијата од книгата „Шамати“, 25.05.2014
Вообичаената работа не носи корист
Од статијата на Баал ХаСулам „Дарување на Тора“: Работата во заповедите кои ги дефинираат односите на човекот со Создателот е постојана и определена и нема одговорни за неа, затоа човекот лесно се навикнува на неа, а сè што станува навика, како што е познато, не може да носи корист. Додека заповедите меѓу „човекот и неговиот ближен“ се непостојани и неодредени, одговорните за нив го опкружуваат човекот насекаде и затоа се посигурно средство и нивната цел е подостижна.
Создателот е недостапен за нас. Ние не можеме да го почувствуваме и да провериме дали правилно дејствуваме во однос на Него или не, како Тој реагира? Сè додека нашата желба не биде сосема подготвена ние не сме способни да ја слушнеме, видиме, почувствуваме во каква било форма. Дури и за достигнување на најпрвото духовно ниво Нефеш де-Нефеш потребно е да се подготви желба од целото нулто ниво со 10 сефирот. Но ние не знаеме како на тоа да му пристапиме, како да почнеме, како да поминеме половина или четврт од патот, за да подготвиме таков сад. Ние немаме можност да го почувствуваме Создателот и Неговиот однос кон нас пред да станеме подготвени за таков вид на поврзаност. Затоа ни е дадена работата со разбиениот сад. На сметка на тоа што ги собираме неговите делчиња и правилно ги соединуваме, се однесуваме еден кон друг со вистинска намера, ние во тие намери на давање и соединување со пријателот ја откриваме нашата поврзаност со Создателот. Со помош на заемните односи со пријателите јас достигнувам потесно споен, сложен сад во чија внатрешност го откривам Создателот. Ние немаме никакви можности да работиме со Создателот директно, освен преку поправка на желбата во која ние го разјаснуваме нашиот заемен однос со пријателите: сите „за“ и „против“ и сфаќаме како треба да реагираме за да дојдеме до правилно соединување.
Од лекцијата по статијата „Дарување на Тора“, 25.05.2014
Да пораснеме од наивен ангел во човек
Од статијата на Баал ХаСулам „Дарување на Тора“: Сега може да се сфати одговорот на Гигел на човекот кој сакал да достигне спојување со Создателот, дека суштина на Тора е заповедта “засакај го ближниот свој како себеси“, а другите 612 заповеди се појаснувања и подготовка кон нејзино извршување. Дури и заповедите меѓу човекот и Создателот се исто така вклучени во подготовката кон извршување на таа заповед која всушност претставува крајна цел произлезена од целата Тора и заповедите. Како што велеле мудреците: „Тора и заповедите не биле дадени за ништо друго туку за да го очистат (соединат) со нив народот на Израел“.
Поправката се состои во реставрирање на разбиениот сад и трансформација на целата одбивност меѓу неговите делови во соединување. Тогаш моќноста на соединувањето меѓу разбиените делови ќе порасне 613 пати повеќе од претходната, и садот ќе може да го открие Создателот целосно и во сите детали. Адам бил створен од ангел на денот на создавањето без да има какво било постигнување: ниту добро, ниту лошо. Но заради фактот што меѓу сите негови делови се разоткрил голем егоизам, трансформиран од него во соединување, тој добил длабоко постигнување на Создателот, Светлината, Давателот, Вишиот и дошол до спојување со Него. Неговата добивка во споредба со почетната состојба е личната висина и спојување со Создателот.
Од лекцијата по статијата „Дарување на Тора“, 25.05.2014
Соединување, соединување и соединување!
Прашање: Што е тоа внатрешен глас? Дали тоа Создателот зборува со човекот?
Одговор: Престанете да фантазирате. Речено е: „Даден е закон и не смее да се прекрши“! Науката кабала е наука, како физиката. Ако се наоѓаш на иста бранова должина со Создателот тогаш го слушаш Него: ти му пренесуваш Нему информација, а Тој тебе.
Но ако не сте се споиле врз основа на точната сличност на особините како приклучок и штекер, тогаш можеш да викаш сè додека не зарипнеш – Создателот нема да слушне. Зарем Тој одговара на нашиот плач во овој свет, на жалбите за нашите страдања? Тој знае како ќе се чувствуваш уште пред нешто да ти се случи – бидејќи Тој го прави сето тоа. За што може да го молиме Него ако Тој е причина за сè? Ако му се обраќаш Нему тогаш мора да му пренесеш нешто ново, од себеси самиот. Во спротивно нема смисла да се вика. Тој малку те боцнал за да те пробуди а ти викаш како да се срушил целиот свет.
Прашање: Како тогаш треба да реагирам на тоа што Создателот ме боцнал? Што сакал Тој со тоа да каже?
Одговор: Создателот сакал да те пробуди да работиш, да се соединиш со групата. А преку тоа соединување ти ќе можеш да му упатиш Нему барање: „Јас ја извршив својата работа, јас сакам да се соединам со пријателите, помогни ми!“ Ако со сета сила го држиш на својот грб тој товар но тој паѓа, тогаш можеш да викаш: „Помогнете ми!“ И тогаш Создателот помага.
Прашање: Ако Создателот ми праќа некоја болест значи јас треба да се соединам со пријателите?
Одговор: Да! На Создателот можеш да му се обраќаш со правилна молба за поправка, односно за соединување. Освен соединувањето не постои ништо. Можеш да чувствуваш илјадници различни проблеми, но сите тие се последица на откривањето на разбивањето, бидејќи нема друго дејство. На секоја жалба дури без да ја дослушаш можеш веднаш да речеш: „Тоа е разбивање! И тоа е разбивање! И тоа е разбивање!“ Затоа лек од секоја болест е: соединување, соединување и соединување.
Прашање: Дали Создателот задолжително мора да ми направи негативно салдо во банката за да се соединам со пријателите?
Одговор: Вишата Светлина дејствува во однос на садот кој треба да се поправи, и буди во него секакви недостатоци. Светлината го создала садот во таква форма, што ние имаме банки, полиција, жена и деца, секакви болести, проблеми и случки и цело време нешто во нив пробудува. Вишата Светлина е константна но од време на време се откриваат решимот. Секое ново решимо ти дава осет на нова реалност, и ти како да се преместуваш од кадар во кадар. Ако пак ти самиот се стремиш да се соединиш со Создателот уште пред нешто да се случи, тоа се нарекува забрзување на времето, „ахишена“. Тогаш нема да имаш проблеми. Ако трчаш напред за да се соединиш со Создателот и да ги избегнеш проблемите, тоа се нарекува „ло лишма“. Ако пак го правиш тоа за да му причиниш Нему радост, тогаш тоа се нарекува „лишма“.
Од лекцијата по статијата „Дарување на Тора“, 25.05.2014
Последици од вишите корени
Во книгата Зохар е речено, дека општото правило се состои во следното: како што постојат десет сефирот горе, така постојат десет сефирот на валкана магија долу. Сите животни на земјината топка се делат на припадници или на едната страна, или на другата. И Писанието ни дозволува да користиме за храна животни кои припаѓаат на десетте сефирот од страната на светоста, и ги забранува припадниците на десетте сефирот на нечистотијата.
Се разбира дека не станува збор за нашиот свет и за примена на магијата во него бидејќи сè што се однесува на магијата е чисто психолошко влијание на човекот и ништо повеќе. А забраната да се користат за храна некои животни е последица произлезена од духовните корени. Во духовните корени се втемелени егоистички или алтруистички можности. Егоистичките можности се нарекуваат нечисти или штетни, односно не се ослободени од егоистичката кал. И напротив, неживите, растителните, животинските и човечки особини кои се засновани на давање и љубов кон ближниот се нарекуваат чисти, поправени и тие можат да се употребуваат.
Во материјалниот свет одредени отпечатоци од вишите особини се сметаат за нечисти. Но тоа е само условно. На пример забрането е да се употребува свинското или месото на камила наводно заради нивната нечистотија. Тоа е затоа што вишите сили кои се аналогни на тие животни, се егоистички. А другите виши сили кои се аналогни да речеме на кокошка, коза или крава се алтруистички. Тие животни имаат посебни белези како отпечаток од духовниот свет.
Суштината е во тоа што во вишиот свет за да биде желбата (Малхут, особина на примање) алтруистичка таа мора да биде соединета со Бина (намерата за давање). Затоа актот на дигестија на повеќето преживари симболизира примање заради давање, бидејќи претставува посебен процес на конзумирање на храната изграден според принципот: џвакање-подригнување, џвакање-подригнување небаре манифестирање на особините Малхут-Бина, Малхут-Бина.
Се разбира дека во преживарите нема ништо духовно но токму така се отсликува во нашите физички особини последицата која произлегува од вишите особини. Тоа е прво. Второ, намерата за давање и желбата за примање постојат одделно и ги претставуваат десната и левата линија. Во мера во која постои намерата за давање може да се прима заради давање. Затоа раздвоените копита на животните го олицетворуваат раздвојувањето на десната и левата линија.
Во врска со ова, пригодни животни за употреба како храна во нашиот свет се сметаат оние кои имаат раздвоени копита и посебен вид на дигестија. Што се однесува на водниот свет, пригодни се тие риби кои имаат перки и крлушки, кои го симболизираат екранот. Постојат ограничувања кои произлегуваат од вишите особини кои се поставени и за употреба на некои видови на птици. Во Тора конкретно се наведени претставниците на фауната кои имаат така наречен „Божји печат“, како што е речено: „Знај дека тоа го создадов Јас и повеќе од таков вид Јас ништо не создадов. И ти никогаш нема да најдеш“. Најинтересно е тоа што Тора е стара три илјади години и навистина колку и да го бараме она што не се спомнува во неа, нема ништо да најдеме.
Сите неживи, растителни, животински и човечки желби од духовниот свет се олицетворуваат во нашиот свет како материјални објекти и појави, и на секое од тие нивоа им се поставуваат барања кои од ниво до ниво стануваат сè повеќе и повеќе.
На неживото ниво ние можеме да употребуваме сè што сакаме. Но всушност ние употребуваме само сол, вода и земја (има видови на земја кои можат да се употребат во храната).
На растителното ниво исто така постои посебен вид кашрут, односно пригодност за употреба на желбата која е олицетворена со различни видови на растенија. Практично сите од нив може да се употребуваат како храна. Но за овошните дрвја постои тригодишна забрана: дрвото треба да раѓа плодови три години и само третата година од него може да се берат плодови. Постојат мали забрани кои се однесуваат на сочуваноста на плодовите: недозреани и презреани плодови не смеат да се употребуваат за јадење и т.н.
На животинското ниво се манифестираат најголеми ограничувања кои се оформени како многу сложени закони за приготвување на храната. Најглавно е целосно да се оддели крвта од животното, да се отсечат оние делови кои не смееме да ги употребуваме и да се вари месото на посебен начин до одредена граница: ниту повеќе ниту помалку. Сè е точно укажано. Патем речено тие закони се најпогодни за нормална фунција на дигестивниот тракт на човекот и за варењето на храната.
Големиот кабалист Рамбам кој ги постигнал корените на овие појави, поаѓајќи од духовните закони напишал книга со рецепти. Ако живееме извршувајќи ги тие закони тогаш нашето постоење ќе биде слично на Вишиот свет, вишите закони и затоа секогаш ќе биде за добро, вклучително и за физичкото тело. Изразувајќи се со кабалистички термини, сè е изградено врз врската на Малхут со Бина. Малхут е особина на примање, Бина е намера за давање. Ако намерата за давање правилно е поврзана со особината на примање, т.е. насочена кон примање заради давање, тогаш ние правилно ги употребуваме. Токму тоа се нарекува кошерен (пригоден) вид на употреба на Малхут бидејќи кошерен значи заради давање, преку општеството кон Создателот.
Од ТВ емисијата „Тајните на Вечната Книга“, 2014
