27.12.2010
Прашање: Како се усогласува потребата од научен пристап со принципот: "Ќе направиме и ќе слушнеме"?

Тоа одлично се усогласува едно со друго. "Ќе направиме и ќе слушнеме" – тоа е најчистиот научен пристап кој постои во вистинската наука. Бидејќи науката цело време ги открива појавите кои претходно биле скриени од нас. Ние немавме за нив никакво вистинско знаење или поврзаност – само нашата желба да направиме откривање, да го развиеме нашето воспримање и способностите за да распознаеме нови дополнителни појави и да ги изучиме врз нас, врз нашето тело, во нашите сетилни органи и да ги регистрираме.

Базирајќи се врз тие податоци ние создадовме покомплетна слика на реалноста во која постоиме. Исто како во обичната наука така и во кабалата која исто претставува наука, дејствува истиот пристап – нашиот стремеж да ја откриеме новата реалност. Нема никаква разлика. Само што во обичните науки кои ја изучуваат природата на овој свет немаме потреба да ги менуваме нашите сетилни органи – само да ги прошируваме. Алатките за истражување веќе постојат – тоа е нашата желба за насладување. Само треба да ги прошириме со помош на секакви микроскопи, телескопи и други направи кои ја зголемуваат нашата осетливост кон претходно скриените појави.

Но целокупната реалност се дели на два дела: примање и давање. И за да проверуваме, истражуваме, изучуваме реалноста заснована на давањето а не на примањето, пред сè ни е потребно да се наоружаме со соодветни алатки за воспримање (келим). Не е доволно само да ги прошириме нашите сетилни органи – треба да се изградат од нула нови органи, засновани на давањето. Тоа се нарекува раѓање во духовниот свет.

А потоа во мера на нивното проширување и развој, на ист начин како што се случува со нашите егоистички сетилни органи за кои ние градиме секакви помошни прибори – исто е и во духовниот свет, во другата природа каде што ја изучуваме силата на давањето, нашата способност да проверуваме, истражуваме и регистрираме податоци зависи од проширувањето на нашите сетилни органи. Така се создава вишата наука, наречена наука кабала.

Се смета за виша – затоа што се занимава со силата на давањето во Природата, додека пак науките на нашиот свет ја изучуваат егоистичната сила на примањето во Природата. Конечно ние откриваме дека постои само еден Извор – и на силата на примањето и на силата на давањето. Затоа што таквата поделба постои само во однос на нас, кои така ја одвојуваме реалноста. Но всушност тие произлегуваат од еден Извор – Вишата сила.

Сите науки го истражуваат Создателот

Постои многу исконска поврзаност помеѓу науката кабала и филозофијата. Филозофијата е небаре основа на сите науки. Пред илјадници години не постоеле посебни науки: математиката, физиката, хемијата, биологијата, географијата, астрономијата. Научникот се занимавал со сè, а истовремено бил и лекар. Сето тоа општо знаење се нарекувало филозофија што во превод значи "љубов кон мудроста", кон знаењето.

Познатиот филозоф од 16 век Јохан Ројхлин пишувал: "Мојот учител Питагора, таткото на филозофијата очигледно го презел своето учење од кабалистите, и тој прв го превел зборот "кабала" непознат за неговите современици на грчки јазик со зборот "филозофија". Поврзаноста помеѓу кабалата и филозофијата и воопшто со сите науки е многу длабока. И навистина, науката е веќе дел од откривањето на Создателот, Неговите дејства кои се откриваат не само преку телесните сетила, туку преку механизмот во нас кој се нарекува "човек" и веќе припаѓа на човечкото скалило. Иако тоа е сè уште човек од овој свет – но сепак.

Древната наука –филозофијата, до нејзиното поврзување со кабалата се развивала на животинското скалило. После откривањето на кабалата на првиот "човек" Адам ха Ришон и нејзиниот развој 20 поколенија до Аврам и од него понатаму, откривајќи ги дејствијата на Создателот – врз таа основа се создава современата наука на нашиот свет.

Ние како да не ја гледаме нивната меѓусебна поврзаност, бидејќи обичната наука се гради врз човечкиот разум и сетилата, егоистичната желба за насладување во која ние го откриваме светот, и наводно не е поврзана со кабалата и духовниот свет. Но всушност тоа не е така – бидејќи таа ги изучува истите дејства на Создателот само што тие се откриваат во друг материјал, егоистичен.

Тоа се дејства на Создателот кои укажуваат на поврзаноста помеѓу деловите на реалноста. И затоа дури и обичните природни науки се некој вид на откривање на Создателот, само на наше ниво. Бидејќи освен Создателот – ништо повеќе не постои во универзумот и сè што ние откриваме – се Неговите дејства. Само што ние можеме да Го откриваме во својата егоистична желба и тогаш тоа се нарекува природни науки.

Исто така можеме да Го откриваме во желбата за давање и тогаш тоа се нарекува наука кабала. Но и во првиот и во вториот случај – тоа е откривање на Создателот. Создателот е единствен и не се дели на два дела. Ние истражувачите така Го делиме – зависно од тоа во какви желби воспримаме. Од страната на Вишиот не постои никаква поделба, сета поделба е само во однос на нас. И затоа кај нас се создава вечен проблем, како едното е поврзано со другото и какво е нивното меѓусебно влијание.