Прашање: Зошто при изучувањето на Зохарот важна е брзината со коа читаме? Со што се разликува тоа од другите кабалистички текстови?

При читањето на Зохарот треба да се погрижиме да ја избереме вистинската брзина, затоа што сакаме да добиеме впечаток од опшиот тек на текстот. Слично на тоа, како што ние разговараме со мало дете а тоа не разбира многу за што станува збор. Јас би слушал расказ на непознат за мене јазик, на јас ако сакам можам да се погрижам да дознаам что значи секој збор. А младиот не само што не ги знае тие зборови, тој воопшто не е запознат со дејствијата за кои се зборува. Тогаш каква е смислата за тоа да се разговара со нив?

Но ние гледаме дека ако тоа не го прави, тој нема да порасне. Но ако се разговара со него на јазик непознат за него за материјалите кои тој не ги разбира, за убаво скриениот за него свет и да обајсни што разберал и тоа ќе почне во него да работи и да буди разбирање, реакции.

Се покажува дека нашите дејствија со децата во целсот се слични со дејствувањето на светлината врз нас во духовното воспитување! Т.е. воспитувањето со вишата светлина е целосно природно!

И кога детето ќе почне по нас да повторува, тоа се зборува и прави неправилно, но ние разбираме дека така треба и да биде и така тоа расте. Точно како што ние се развиваме духовно.

Затоа треба да се даде книгата Зохар и заклучената во неа светлина ќе влијае на нас, "да не залепи" со сличностите на Создателот.

Таков е природен пат за вклучување во новиот свет. Ние не сме го осознале тој процес кога сме биле деца, затоа што не учеа возрасните преку чувствата и разумот, на познат јазик за нас, усвојувајќи и таложејќи знаење.

Затоа го читаме Зохарот и независно од тоа колку ние разбираме или чувствуваме, тој работи во нас како чудесна сила (сгула). Тоа е таква чудесна сила која исто така дејствува во нашиот материјален живот при воспитувањето на нашите деца. Нам тоа ни изгледа како чудо, но тоа е сосема природно и обично.

Претставете си дека желбите се продадени!

Прашање:Што треба да си претставиш кога ги читаш зборовите на Зохарот, во кои ништо не разбираш: здружување на душите, дејствувањето на светлината над нас?

Треба да си претставиме дека сите ние се наоѓаме заедно во една желба и тоа за што читаме во Зохарот се открива во неа, како нејзино внатрешно исполнување. А заедно, таа желба и исполнување ќе ми го откријат Создателот.

Таков резултат можеме да очекуваме од нашите часови. А за да исправам потребна е мојата врска со другите, која за мене ќе биде зад за светлината. Мојата желба ќе добие особина на единство, особина на исправувањето, а таа го означува и Создателот. Создателот – тоа е и мојата вистинска желба на давањето.

Јас треба да си ја претставам состојбата во која сакам да се најдам. Иако не знам што е тоа светлина и како таа доаѓа, но јас си ја замислувам исправената состојба која што сакам да ја достигнам. Исто како и во обичниот живот – кога мечтаеме за нешто не расмислуваме за дејствијата кои што се бараат за да се изврши, туку за конечниот резултат, за исполнувањето на желбата. И тогаш разбирам дека с# уште не го достигнам тоа од каде што можам да земам правилен пример за идната состојба од таквите книги.

Читај го Зохарот и негувај ја желбата

Изучувањето на Зохарот е во неколку етапи. Нам ни е потребна светлина за да работиме на неа, затоа е потребно по неколку пати да се навраќаме на прочитаното. Еднаш по еднаш, светлината работи и ние почнуваме да го чувствуваме прочитаното, подобро да разбираме. Ги добиваме првите внатрешни реакции – почетокот на достигнувањето со што може да се започне објаснувањето.

Кога го читаме прв пат, тоа е за да создадеме во себе способност за приање, сад (кли). Кога светлината доаѓа прв пат, таа не влегува внатре, туку само создава желба. Прв пат престапот не се смета за грев, затоа што уште не може да биде осознаен, не кли, туку само повторувањето се нарекува грев. Повторувањето создава впечаток. Затоа е потредно едноставно да се чита, не еден пат за да после има за што да се зборува – внатре во нас можат да се појават впечатоци, преку маглата да се стапи во вишиот свет.

Да не умираш – а да се родиш!
(Зохар. Глава "Хаеи Сара", 172) "И ги намести тој камилите надвор од градот, околу кладенецот со вода", "Надвор од градот" – на клада. "околу кладенецот со вода" – т.е. оние кои претходат на воздигнувањето на мртвите на клада. Тоа ја поддржува Тората и бара пожртвување. Еве, кога човекот влегува во гроб, за што се прашуваат во него почетоците? Го утврдил ли времето за Тората, за што е речено: "Прекорени ќе бидат времињата твои". И со тоа се повеќе при излезот негов нема да предизвика совмневања за тоа да го оживее него прв.

Прашање:Како на човекот во гробот му помага тоа што тој ја изучувал Тората?

Тој ја изучувал Тората и благодарение на тоа тој достигнал таква состојба, кога "умрел" на својата претходна состојба и "влегол во гробот", а сега тој се обновува и добива ново отелотворување, раѓајќи се на нов степен.

Желбата за насладување се наоѓа во стадиумот на зародиш (ибур), а кога завршува тоа, треба да се родиш. Затоа претходната состојба се нарекува за него "гроб". Тоа се мајчините гради, во кои е заклучен целиот негов живот, целиот негов свет, кој го видел од крај до крај и во кој растел, сега му се враќа во гробот. Себичната желба, која тој ја отфрла и не може заедно со неа да работи, е обврзана да премине во нова состојба.

И затоа го прашуваат: "Ја изучуваше Тората? Сакаш ли на тебе светлината да дејствува?" Сега ти ќе откриеш нова сосотјба. За тоа ти се потребни сите сили кои си ги вложил за сите овие години на духовен развој внатре во матката на мајката, а сега таа се обраќа во твојот гро, а од него ти се раѓаш со нови желби.

А со што уште можеме да дојдеме до новиот степен? Зошто не прескокнуваме преку него? Затоа што треба да се насобереме на претходниот степени на желби, во кои можеме да разбереме и да го откриеме новиот степен. Новиот степен не се ослободува на врвот. Самите желби, во кои јас порано се наоѓав и со кои работев, тие и сега преминуваат во новиот степен, усовршувајќи се.

Тоа не е страшно!

Ако ти правилно си дејствувал на твојот тековен степен и "си ја изучувал Тората", т.е. ја привлече потребната светлина, тоа е степен кој за тебе станува "гроб", а заедно пред неа возникнува новиот степен. По суштина, тој степен е на голема длабочина, со големи објаснувања, откривајќи подобра светлина.

Во тој малхут свет на Бесконечноста ти ги откриваш сите светови, еден по друг – од старите до новите. Придвижувајќи се с# подлабоко, ти постепено го откриваш целиот светоглед. Ти и сега се наоѓаш во него, но многу ли гледаш?

Ако си вложил доволно сили, тоа значи дека си го реализирал својот претходен степен и преминал во следниот. А ако не си работел, тоа нема да се случи. Од каде се зема таа? Ти треба самиот да го развиеш, да го развиеш својот поглед, восприемање.

Ти и сега се наоѓаш во светот на Бесконечноста, па зошто ти не го гледаш, а го гледаш тој свет?!

А за да ја привлечеш светлината, потребна е група, учење, она што се нарекува "да ја изучуваш Тората". Тоа прашање ќе ти го поставуваат при секој премин од секој степен на следниот степен. Се зборува, дека кога човек умира и доаѓа кај Вишиот суд, го прашуваат: "Ти ја изучуваше Тората? Чекаше спасување? " Односно, си ги имал ли правилното средство и вистинската цел. И каде се тие?!

Ако во тебе возникнал вистинското прашање, вистинското барање, тогаш ќе го откриеш следниот степен. А ако не, тогаш нема да "умреш" и ќе немаш "гроб", ти се уште ја немаш достигнато таквата состојба, која би ја чувствувал како свој гроб, а значи пред себе не ја гледаш следната состојба, во која би можел да се родиш.

Кога ти го завршуваш претходниот степен и не можеш повеќе во него да се наоѓаш – тој се нарекува твој гроб. Тоа не е страшно! Да даде Бог побрзо да поминеме низ сите отелотворувања.

Вечното кружно движење на животот

Прашање: Човекот, кој го завршува претходнито степен, кој изумира и станува за него "гроб", знае дека ќе се роди од него повторно?

Тоа него не го разбранува. Тој повеќе не може да остане во својата стара желба. Таа му станува одвратна! Се умира, не е возможно повеќе да се живее на тој степен – тој станува степен на примање, а тој сака да живее во подобро давање. Него не го разбранува што чека напред, тој не може овде повеќе да остане, тоа за него е смрт.

Чувството на смрт на своето претходно ниво доведува до негово раѓање во следниот степен. Гробот се враќа во матката на мајката и се наново да почне да се развива...До тогаш додека мајката одново не биде негов гроб (мајка, рехем = гроб, кевер). Така нискиот степен преминува во повисок. Така се движиме.

И ништо не добиваме на самиот врв, работиме со тие желби, следејќи го на се подлабока длабочина благодарение на светлината, која се враќа кон изворот и откривајќи дека не сме способни повеќе да останеме во неа и треба да се родиме на ново ниво, во тоа што ќе биде!

Ние бегаме во темнината! Ние не го гледаме пред нас новиот степен, осветлено со светлината! Тоа е слично на излезот од Египет – во темнината, во итаница, само за да избегат. Затоа што сегашната состојба ќе стане сосем неподнослива – подобро смрт отколку таков живот. И тогаш јас се раѓам...

Сè се решава со подготовка

Прашање: На 16 март вечерта ќе има подготовка за мини конгресот, посветен на Песах. Потребна ли е таа подготовк, ако конгресот се одржува само 4 часа – ќе дојдам и сè ќе видам?..

Јас би кажал обратно, ако се собираме на таков конгрес, како во февруари, кој се траеше 3 дена, тогаш јас нема да имам потреба од поголема подготовка.

Јас имав потреба од време за да се подготвам, само првиот пола ден,ден за да потоа другите два дена успеам се да впијам.

Но ако јас дојдам 4 часа порано не подготвен, тие ќе поминат без никаква полза.

Затоа, со секој чекор ја очекувам средбата и подобро и свечено треба да се подготвиш за неа.

Јас ве советувам да влезете на страната на мини конгресот на нашиот сајт и да видите што ќе се случува таму, за да порано почнеш да мислиш за тоа.

Се зависи од подготовката. За време на самиот настан веќе не можеш ништо да измениш, а главно е како ние да се подготвиме за него.

Тоа се однесува на целата духовна работа. До тоа, како човек треба да помине (масхом) во духовниот свет, целата негова работа се заклучува во подготовката за тој период.

И додека не ја завршиме подготовката тој прмеин нема да се случи.

Секоја тешка и исцрпувачка работа, од која ние сме страдале во "Египетското ропство", е потребна за тоа да се подготвиме за бегство, кое се случува само при целосно завршена подготовка.