Баал ХаСулам: „600.000 души“: Кажано е дека има 600.000 души и секоја душа е поделена на неколку искри. Мора да разбереме како е можно да се дели духовното, бидејќи првично создадена е само една душа, душата на Адам ХаРишон.

Од една страна, човекот гледа слика од скршен и поделен свет, а од друга страна, јасно му е дека тој е оној кој е скршен и поделен од внатре и затоа на тој начин го гледа светот. Кажано е дека со поправањето, човекот се врти себеси и целиот свет кон доблестите. Кога го достигнувам моето лично Гмар Тикун (крајот на поправањето), треба да го гледам целиот свет како поправен. Сега кога гледам во себе гледам дека светот е расипан; на овој начин моите маани го отсликуваат.

Но кога ќе се поправам, се вртам и јас и целиот свет кон доблестите бидејќи јас и светот што го гледам сме исти. Светот е суштината на моите садови. А што е со другите луѓе? Постојат ли тие или не? Дали и тие ќе постигнат Гмар Тикун? Или Гмар Тикун зависи само од мене, а другите ми помагаат во тој пат? Може ли да биде фер кон сите? Можно ли е другите да не постојат и јас стојам пред мојот скршен сад кој во мене се отсликува како егоистични луѓе кои ми се спротиставуваат? Дали тоа значи дека треба само да ги приврзам на мене?

Накратко, каде се среќаваат општото и поединечното овде? Можно ли е мојот сад навистина да е пред мене и да нема ништо друго на светот освен една душа во која мора да се открие Светлината, Создателот?

Ова значи дека ако пробивам подлабоко во мојата душа, ќе го откријам овој сад – во обединувањето на сите негови делови, во заедничка духовна соработка со Создателот. Замислената слика на светот со милијарди луѓе ќе исчезне и со поврзувањето на сите во една душа ќе видам дека не постои никој освен Него. Дотогаш ќе го гледам светот како да е поделен на независни делови, на многу разделени души.

Од третиот дел на дневната кабала лекција 29/05/2012, Баал ХаСулам „600.000 души“

Не во квантитет, туку во интензитет

Баал ХаСулам, „600.000 души“: Според мене, навистина постои само една душа во светот...Сепак, да се каже дека има 600.000 души и искри од души изгледа како да се поделени според силата на телото на секоја личност. Со други зборови, најпрво се дели телото и целосно ѝ го ускратува зрачењето на душата, и со силата на Тора и Мицва телото се прочистува, и колку што е прочистено, толку врз него свети заедничката душа.

Мора да се потрудиш за да ги собереш сите скршени делови. Бројот на честичките е 600 илјади, но јас не ги собирам според квантитетот, туку според нивниот интензитет. Не се работи за бројките, туку за тоа колку непосредно се „совпаѓаме“ еден со друг – ова ниво на поврзување е наречено 600 илјади, бидејќи според поврзувањето и моќта на единството се издигнуваме од нивото на ЗОН до нивото на Арих Анпин. Денес не можеме да ја замислиме оваа состојба во вистинско светло, и затоа ја опишуваме на различни начини.

Всушност, Баал ХаСулам пишува за тоа, со цел правилно да нè насочи на неколку начини. Ги чувствувам 600.000 души бидејќи сум скршен, но ако не бев сé ќе ми изгледаше како една целина. Го чувствувам интензитетот на моето моментално постоење во овој свет а не во вечниот живот, бидејќи не го постигнувам нивото на 600.000 души. Не ги будам ЗОН за да го постигнам моето Гмар Тикун (крајот на поправањето), нивото на Арих Анпин. Од една страна ја следам десната патека на поправање, а од друга страна сé уште не ја доживувам реалноста во која има само една душа со интензитет на 600.000, што значи дека е постигната 620 пати повеќе отколку што ја дал Создателот.

Ако создаденото битие чувствува дека му дава на Создателот додека прима, тогаш интензитетот на исполнувањето, неговото разбирање и неговото чувство расте: „Колку примам, од кого примам, колку е голема љубовта меѓу нас.“ Затоа садот се буди во создаденото битие и е 600 илјади пати поголем од претходниот, па така неговиот интензитет на Светлината е 620 пати појак од претходно.

Затоа, за да се постигне правилно разликување на реалноста во Гмар Тикун мораме да ја видиме нашата сегашна состојба како поделени на 600 илјади делови и под 6000 години – нивоа, во интензитетот на „многу тенка свеќа“ наместо во целата Светлина на НРНХЈ, која е 620 пати поголема од првичната состојба.

Од третиот дел на дневната кабала лекција 29/05/2012, Баал ХаСулам „600.000 души“

Свеќа во срцето

Прашање: Како може да дарува желбата за примање?

Одговор: Човекот има шанса да работи со неговата желба со цел да дарува за доброто на другите. Во нашиот свет има ситуации во кои чувствувам дека сум зависен од некој друг, и тогаш се обидувам да го усреќам дали за мое добро или за да избегнам неволја, сеедно. Исто така можам да го гледам другиот како дел од себе ако тоа е мое дете или сакана личност. Тогаш, правејќи го среќен, се чини како и јас да се усреќувам уште повеќе.

Ова е еден од облиците на влијание на Вишата Светлина која ни го носи вистинското чувство. Од друга страна, ако Светлината исчезне, човекот тоне на дното на неговото постоење, губејќи секаков контакт, секакво чувство на припадност дури и кон луѓе кои му се најблиски. Тогаш чувството на блискост ни е одземено, оставени сме со самата желба за примање без никаков осет. Тогаш не земам ништо предвид освен било каква можна штета која си ја нанесувам сам. Во исто време, Вишата Светлина може да ми влијае на таков начин што одеднаш ќе почувствувам квантен скок и ќе сакам другиот да се чувствува добро, не затоа што јас ќе имам корист од тоа, не егоистично, туку едноставно ќе сакам тој да се чувствува добро. Како е можно тоа?

Не знаеме, но кабалистите ни кажуваат. Исто така велат дека сите треба да го достигнеме ова чувство: „Немате друг избор и ако не нé слушате, ќе доживеете големо страдање, па ќе го сакате на овој или оној начин.“ Само Вишата Светлина може да ми овозможи нов, алтруистички став кон другите. Никогаш не можам да го стекнам сам.

- „Па дозволи Светлината да влијае врз мене“ – кажано ми е.

- „Не, ќе влијае само ако ти го сакаш тоа.“

- „Но како да го сакам тоа кога сум егоист?“

Затоа освен твојата желба да примаш, дадена ти е „точка во срцето“, зрно разбирање. Признавам дека давањето е посебно, и оваа свеќа која не си ја запалил сам, која те носи до групата, гори во тебе и те буди. Освен тоа, Вишата Светлина тече низ оваа точка или оваа свеќа, носејќи те до групата, до учењето и те поставува во таква средина што ти овозможува да наликуваш на делата на давање, облиците на давање. Како мало дете кое ги имитира возрасните, дадена ти е мала желба, па искористи ја.

Со тоа, ќе ја повикаш Светлината која уште појако ќе влијае врз тебе и наеднаш ќе стекнеш нови атрибути. Тогаш, другите, односно пријателите, човештвото, природата и Создателот ќе ти станат поважни од самиот ти. Светлината го прави сето тоа ако издигнеме молба за поправање и правиме „добри дела“, што значи да делуваме заедно во дарувањето како да го сакаме, и со тоа, да постигнеме молитва, барање: „Направивме толку многу, а каде е резултатот?“

Тогаш почнуваме да се молиме, сфаќајќи дека само Светлината може да ни го даде обликот на давањето и така напредуваме. Денес, немаме поврзување со давање освен оваа игра. Со цел да даваме на Светлината, мора да наликуваме на неа, што е можно само со поврзување и единство во групата. Ова е единствениот облик на давање кој можеме да го изразиме и изложиме во нашиот свет со цел да наликуваме на Светлината и да го повикаме нејзиното влијание врз нас.

- „Добро, се држиме за раце. Навистина сакаме да се соединиме. Што е следно?“

Ова не е доволно. Не се поврзувате како фудбалски тим; сакате да ја чувствувате потребата за давање. Ги спуштате главите пред другите и се соединувате. За што служи ова? Ова е со цел да се постигне Оној кој дава.

За да се направи тоа, треба да знаете дека мора да го имате правилниот став кон Него. Затоа, ве молам, земете книга и читајте како да го направите тоа. Ако сакаш да бидеш голем, читај го она што го напишале големците, што прават и како ги подготвуваат нивните постапки за давање на Создателот. Ако навистина го сакаш тоа, играј како мало дете кое посакува да личи на возрасен. Соедини се со пријателите еднакво сакајќи да постигнеш заемна гаранција и како израз на меѓусебно давање. Копнеј кон давање на Создателот, користи ги изворите и напредувај заедно кон целта.

Тогаш ќе бидеш под влијание на Светлината која поправа и ќе ја постигнеш целта. Без Светлината нема ништо да се случи. Ти само целосно будиш желба која е правилна, ефикасна и интензивна највеќе што може. Ќе ја достигнеш саканата мерка на напрегање за да може Светлината да се претвори од опкружувачка Светлина во внатрешна Светлина.

Со други зборови, ќе го донесе атрибутот на давање во твојата желба и ќе го восприми ова чувство како самата Светлина, како живот и виталност. Ако сега ти е дадено чувството на давање, ќе ти изгледа како пекол. Единствената разлика е тоа што поправајќи се себеси, ти ќе бидеш подготвен за давање и ќе бидеш среќен со тоа, додека сега само ќе ти причини болка и ќе направи темнината да ти изгледа како смрт бидејќи Светлината од Хохма која не е облечена во Светлина од Хасадим ќе биде како нож кој сече низ цел твој живот.

Мал дел од оваа Светлина ги создава нашите падови со тоа што нè предизвикува да го бараме патот за искачување до Хасадим. Те влече нагоре, барајќи од твоите пријатели и од Светлината малку од атрибутите на давање кои ќе те извлечат од падот. Со тоа, ти молиш за Хесед (милост), за облеката на Светлината од Хасадим. Кога ќе дојде, примаш малку виталност и излегуваш од амбисот.

Така, Светлината која поправа е различна од Светлината која нè поправа давајќи ти Масах (екран), што значи подготовка да поднесеш давање, па дури и да го прифатиш како вистински живот.

Од четвртиот дел на дневната кабала лекција 29/05/2012 „Вовед во учењето за десетте Сефирот“