26.05.2011

Баал ХаСулам, "Вовед во науката кабала", т. 5: Распространувањето на Светлината, а потоа и нејзиното прогонување создава сад. Се случува, ако сега садот одново ја прими Светлината, тогаш тој да биде првичен во однос на Неа, ќе и претходи на Светлината.

Затоа четвртиот стадиум е последен од создавањето на садот и се нарекува Малхут.

Распространувањето на Светлината во битието треба да се оствари по четири стадиуми, додека битието не се почувствува себеси дека дава и постојано да го посакува давањето повеќе од примањето. Додека желбата се ограничувала со тоа што добивала, таа уште не била битие кое се организира, бидејќи таа немала ништо свое. „Свое" е лична додавка на она што доаѓа од Оној кој дава. Од Оној кој дава доаѓа садот, односно желбата и Светлината.

Ако сево ова се спушта без никакво мешање од страна на битието, ако тоа не се стреми да привлече повеќе желби и Светлина, тоа значи дека битието не постои, туку постои нешто што не е самостојно. Затоа првите три нивоа на желбата – неживото, растителното и животинското, кои произлегуваат од коренскиот стадиум, не се сметаат за реално постоечки. Тие се управувани одозгора, без никакво додавање од своја страна.

Тоа се однесува и за луѓето кои се наоѓаат на тие нивоа на развој – тие живеат и се хранат од она што го добиваат во нашиот свет – од вродените својства, од опкружувањето, од масовните медиуми, од системите за обука итн. Додека кон ова не додадат сопствена желба, насочена кон коренот, додека се потчинуваат под нејзината команда, нивното максимално ниво ќе остане „животинското".

Само ако човек го достигнува човечкото ниво, се стреми да додаде нешто, да се врати кон коренот, тогаш тој од коренот бара додавки на желбите и исполнувања, бара развој и станува Човек кој сака да стане подобен на коренот, Создателот.

Создателот треба да се открива секој пат, уште и уште, како што е кажано: „Знај Го Создателот и служи Му". По ова човекот се разликува од животното. И тогаш неговото барање, насочено нагоре, кон коренот е поголемо. Почетокот на човекот, точката во срцето, исто така доаѓа одозгора. Но сè останато, освен таа точка во која тој се чувствува како „нешто од ништо", човекот треба да го развие сам. Таа додавка, со чија помош тој сака да стане сличен на Создателот се нарекува Човек.

После неживото, растителното и животинското ниво на развој, само последното ниво со именува како „човечко". Тоа го развива битието, а претходните нивоа се вклучени во него. Во прв ред, станува збор за нашиот внатрешен свет во кој неживата, растителната и животинската природа се качуваат и спуштаат заедно со човечкото ниво.

Не треба да си ја претставуваме Земјината топка со растителна покривка и со животни во полињата и шумите. Сè се случува внатре. Ако сите други желби го поддржуваат растот на човекот во мене, во тој степен и тие се издигнуваат заедно со него.

Да се достигне елитата

Прашање: Како ќе се случуваат промените во системот на просветеност? Со дозвола од властите или под притисок од долу?

Лидерите се плашат само за својата фотелја и за ништо друго. Ако луѓето излезат на улица и почнат да им ги нишат фотелјите, а не само да палат авотмобили, туку да преминат и кон посериозни дејствија, тогаш лидерите ќе ги слушнат нивните совети. На крај ќе успеат. Прашањето е дали ние можеме да им ги објасниме неопходните мерки.

Овде треба многу да се потрудиме. На еден или друг начин, мораме да дојдеме до лидерите, но од две страни – од долу, преку луѓето кои излегуваат на улиците и директно на врвот. Значи, зборуваме за глобално проучување на светот, за измени во образованието, за градење на светски систем на воспитување, во кој сите ќе се обучат добивајќи за тоа определена плата, средства за живот. Тоа учење ќе биде наместо работа, всушност тоа и ќе стане работа во духовна смисла. Секој човек според своите сили ќе привлекува Светлина, која е наградата.

Затоа што во Светлината се наоѓа целото изобилие, што може да биде.

Колку луѓе се потребни за обезбедување на основните потреби на сите жители на Земјата? Облека, храна, градежништво, услуги, сè што е потребно во рамки за нормален живот? Да речеме, половина ден луѓето ќе работат, а половина ден ќе учат. И така сите.

Но, да се постигне ова е можно само преку лидерите, поточно преку општественото мислење, преку мислителите – научници, социолози, политиколози, сите оние кои се извишуваат над луѓето, но не премногу високо. Затоа што таму, на самиот врв, седат „уништувачите", а ние зборуваме, главно, за универзитетски кругови.

Достигнување на сите форми на повисокото и постигнување согласност

Желбата не се открива сè додека не ги помине сите 4 стадиуми на развој со помош на Светлината и не достигне осознание, чувство за себеси дека може да носи самостојни одлуки и реакции на Светлината. Односно, во кое било место во универзумот, каде ќе го сретне „коренскиот" (нултиот) стадиум, таа да го означува давањето од Создателот кој сака да предизвика некаква реакција во битието, во „создаденото од ништо" (еш ми аин).

Неопходно е да се помине од тој нулти стадиум, од таканаречениот „врв на буквата јуд", низ четирите стадиуми на АВАЈА (јуд-кеј-вав-кеј) или стадиумите 1-2-3-4 и само во четвртиот стадиум (бхина далет) се појавува реакција од страна на желбата. На кое било место во битието, во целиот универзум, во која точка и да се обратиме, таму ќе го откриеме нултиот стадиум – односот на Создателот кон некоја точка „од ништо" (еш ми аин). А од неа, под влијание на Светлината се развива желбата која мора да ги помине 4-те стадиуми за да се формира битие, почеток на чувствување и регирање на дејството на Светлината. Тука има сила која води и сила која служи, а секоја од нив е во потенцијалот и во дејството.

Значи, сè почнува од „врвот на буквата јуд", „постоечко од постоечкото", замислата на битието, мислата на Создателот. Потоа таа почнува да дејствува и се појавуваат стадиумите 1-2-3-4 или јуд-кеј-вав-кеј, додека не дојдеме до 4-иот стадиум (далет) кој веќе се чувствува како постоечки.

Првите три стадиуми (0-1-2 – Кетер, Хохма, Бина) сè уште се однесуваат на Создателот, а стадиумите 3-4 (Зеир Анпин, Малхут) веќе се однесуваат на битието. Ваквата поделба потоа ја гледаме во сите духовни објекти, парцуфим, светови. Првите три нивоа - ГА"Р се однесуваат на замислата, на програмата на повисокото.

ЗА"Т (З"А и Малхут) се однесуваат на пониското, на битието, при што З"А служи како адаптер меѓу високото и ниското. Високото е Кетер. Неговото својство на давање е Хохма. Во формата кога Тој сака да дава е Бина. Во форма кога Тој се однесува кон пониското е Зеир Анпин.
Тој однос е повеќеслоен – Хесед, Гвура, Тиферет, Нецах, Ход, Есод, Малхут. А самата Малхут е материјал кој ги апсорбира сите претходни форми, кој сака да ги усвои и изгради во себе за да добие иста форма како претходните стадиуми.

Така, Малхут го реализира ова дејствие во себе и затоа и е потребно да ги почувствува сите претходни стадиуми, да добие впечаток од нив, да се согласи со нив и да посака да стане слична на нив. Тогаш, како одговор од своја страна, гради ист таков однос кон коренот и самата преминува во корен. Невозможно е да се открие битието, ако претходно не се поминати 4-те стадиуми.

Дури од последниот стадиум на развој „далет", кога имам и желба и намера, односно сè произлегува од мене, оттука па понатаму може да се зборува за битие. А до тогаш постојат само својствата на Создателот со кои Тој гради битие.

Точката, која во себе ја содржи Бесконечноста

Сè почнува од црната точка, „создадена од ништо", врз која дејствува Вишата Светлина и се развива битието. Целиот развој, освен таа точка „еш ми аин" (нешто од ништо), доаѓа од Светлината – силата која дејствува во битието, во делот „за служење". Од каде во секој од нас се добиваат овие разни својства? Од Светлината! Точката на битието „од ништо" е само точка.

Но Создателот, кој го дели својот однос на милијарди различни битија, а потоа соединувајќи ги меѓу себе во секакви видови поврзувања, така што секој се соединува со секого од 7-те милијарди, со тоа сака да се изрази себеси во материјалот „создаден од ништо".

Тој не би можел да го изрази тоа на никој друг начин, туку само со помош на таквото многукратно множење на малите битија, секое од нив создадено на свој посебен, уникатен начин, не повторувајќи се во никое друго. Секое битие достигнува свое лично поправање, поништувајќи го во себе делот „еш ми аин" (нешто од ништо) и посакувајќи да биде составено од својството „еш ми еш" (создадено од постоечко), при што тоа ќе може да се соедини со другите. Со тоа, битието го зголемува своето „еш ми еш" од таа мала точка, дадена од Создателот, до Бесконечност, до висините на самиот Создател.

На кој начин јас, оваа мала точка која се појавува од ништо, создадена од мал, практично нулти однос кон Создателот, доаѓам до Негово откривање? Се соединувам со сите останати точки (желби), го поништувам своето „создадено од ништо" и со помош на тоа расте моето „создадено од постоечко" до размери на целиот универзум кој јас го присоединувам во себе.

Односно, со помош на тоа соединување од точката јас создавам цел духовен сад, „еш ми аин", исполнет со Бесконечен однос на Создателот „еш ми еш" кон сите. Ова е можно само со помош на множењето на таквите мали делови, од кои секој се соединува со сите и така многустепено се вклучуваат еден со друг.

Еден се соединува со друг, потоа тие два кои се како еден се соединуваат со трет и сите се вклучени меѓу себе, па тие три кои се како еден со уште некој итн. Односно, целото мое соединување со сите останати е повеќеслоен систем на поврзување. И само со негова помош Создателот може да се изрази во заедничкото битие при завршувањето на оваа работа на Крајот на поправањето (Гмар тикун).

Формула за враќање кон добрина

Човекот кој ја отвара книгата Зохар, ја отвара за да го открие Создателот. Затоа што науката кабала, по својата определба е методика за откривање на Создателот во битието, во овој свет. Инаку, зошто воопшто е дадена Кабалата и целата Тора. Создателот се открива во желбата за давање, љубовта во човекот – тоа е желба слична на Создателот по своите својства, а Создателот се открива во неа, согласно законот за сличност на својствата.

Значи, Создателот е својство да се дава и да се љуби, силата на давањето и љубовта, „Добриот и Оној Кој прави добрина". Како да достигнеме желба за давање и љубов, која е добрина и носи добрина?

Ако се соединуваме меѓу себе, спротивно на заедничкото оттргнување на егоистичките сили на секого и ако градиме мрежа од добри врски меѓу нас, над мрежата на омразата, мрежа во која секој во однос на другиот е добар и прави добрини, дава и љуби. Како да го направиме тоа, ако секој од нас е само мал егоист?

Ја читаме книгата Зохар во која се зборува за нашите поправени состојби, во кои нè соединува поврзаноста преку добрина и посакуваме тоа да се оствари и во нас. Во тој случај, добиваме впечаток од овие состојби на добрина кои постојат во вечноста. Овој впечаток, заедничкото дејствие на силите од нашите поправени состојби врз нашата денешна состојба се нарекува „Светлина која нè опкружува" или „Светлина која се враќа кон изворот на добрината".

Тогаш по формулата „Јас создадов лош почеток и ја дадов Тора за негово поправање, затоа што во неа е содржана Светлината која се враќа кон изворот" – ние се враќаме кон Изворот – кон Добриот и Оној кој прави добрина и Го откриваме Создателот, Добриот и Кој носи добрина е нашиот корен.

Како да се раскаже за духовното?

Книга Зохар. Глава "Трума", т.24: Малхут, поради садовите во неа се нарекува „Афар (прав) и Афарон". Афарон означува „нашиот прав".

И од тогаш, кога Малхут ќе се искачи во Бина, Бина исто така се нарекува Афарон. Тогаш Бина се дели на два дела: на ГАР – повисоки Аба ве-Има и тоа „самех (60)", соодветна на сфирот ХАБАД ХАГАТ, од кои секоја се состои од десет. А од "хазе" и пониско таа се постави во видот ИШСУТ, кој вклучува четири сфири НЕХИМ и тоа „мем (40)".

Прашање: Што се тоа букви за кои зборува Зохар?
Буквата е симбол. Формите на буквите симболизираат сили кои се соединуваат. Затоа треба да им дадеме некаква форма, со чија што помош ќе ги опишеме тие сили. Во духовниот простор нема форми.

Но, во нашиот свет со помош на буквите јас можам да ги објаснам духовните својства. Да речеме буквата „самех" (ס) е округла, што укажува на нејзиното својство на милосрдие, давање. Нејзиното бројно значење (гематрија) е еднакво на 60. 60 е 6х10 (шест сфирот, а секоја од нив е составена од десет). На тој начин можам да објаснам што е 6, што е 10, што значи „округла", какво е тоа својство кое го претставуваме во вид на округлата буква „самех".Во духовниот простор ова го нема.

Но, за да можеме да објаснуваме еден на друг мора да имаме заеднички јазик. Ако немавме јазик за комуникација меѓу нас, немало да има потреба ни за букви ни за други симболи. Во моето внатрешно чувство нема никакви слики, има само чувство во желбата која добива некаков внатрешен впечаток.

Но, кога сакам да кажам каква е мојата желба, колку таа прима впечатоци, од што, од какви спротивни својства, тогаш се појавува лева и десна страна, врв и дно, различни бои. Тогаш ми се потребни сите овие аспекти. Зошто уметникот слика?

Тој чувствува дека едноставно мора да го истури своето внатрешно чувство, восхит, воодушевување, да им го предаде на другите луѓе. Сликата е само надворешен израз, која во некој степен го одразува неговото внатрешно чувство и желба да се подели со другите. На луѓето кои не разбираат им изгледа дека уметникот го истурил на хартија или на платно својот внатрешен впечаток, вдахновението. Ако станува збор за слад земски впечаток, тоа е и можно. Но, да се предаде духовниот впечаток е невозможно.

Затоа ни е забрането да се претставува духовното во вид на слики или скулптури, затоа што преку нив секако не можеш да го предадеш својот внатрешен впечаток. Но, дозволено е да се претставуваат духовните својства, состојби и процеси во вид на букви и цртежи, бидејќи во нив ти не го изразуваш својот духовен впечаток, туку само симболот на впечатокот. Тоа се нарекува јазик, кога се поврзуваме меѓу себе со помош на надворешни симболи, од кои секој од нив може да пробуди во нас соодветен внатрешен впечаток, предавајќи го од еден на друг.
Како и да е, во секој човек, тој внатрешен впечаток е различен, затоа што сите ние се разликуваме еден од друг.

Низ буквите на книгата Зохар...

Прашање:Дали буквите за кои раскажува Зохар ги изразуваат видовите на поврзување меѓу нас?

Секако! Само поврзувањето меѓу нас! Без поврзаност меѓу душите на авторите на Зохар немало да постигнат ништо. Сè се постигнува во мрежата на поврзаност меѓу нас. Што постигнуваме ние?

Сила на давање. Целиот збир на тие сили на давање се нарекува „Создател" („Бо-Ре" – „Дојди и Види"), кого го откриваме во поврзаноста меѓу нас – својството на давање и љубов. Ако го постигнеме тоа во вид на сили – тоа е нашата желба, садот за откривање на Светлината. Ако достигнеме во него впечаток, Светлина – тоа е Создателот, Светлината која се открива во садот, во желбата. Освен тоа друго нема.

Сè што читаме во книгата Зохар или во сите книги на кабалистите, сè се тоа впечатоци на човекот, на кабалистот, неговите достигнувања на силата за давање во своите желби, согласно сличноста на својствата. За своите желби, за силата која ја достигнал, за своите впечатоци тој ни раскажува, објаснувајќи го тоа во таква надворешна форма.

Тоа може да се изрази преку музиката, песните, убавите зборови и може да се објасни со јазикот на кабалата, талмудот или кажувањата. Но, во крајна линија, кабалистите ни ги објаснуваат своите достигања.

Не ги откривај тајните на своето срце

Во кабалата не е прифатено да се зборува за личните чувства. Се зборува за љубовта кон другарите, но само општо, не зборувајќи за себе и не кажувајќи конкретни имиња. Треба да се зборува за величината на учителот, за величината на Создателот, групата, другарите, важноста на целта, бидејќи без тоа, без да се воодушевиме еден со друг, нема да напреднеме. Тоа ни дава сила за работа, и всушност тоа е смислата на групата.

Но, сето тоа не се зборува од прво лице, за да не се откријат своите лични чувства, желби (келим). Затоа што останатите уште не се поправени во нивото Бина (хафец хесед), за да „не се прави на другиот она што не сакаш да ти го прават тебе" и можат да те повредат со своите мисли. Затоа постои таквата забрана. Ти раскажуваш за тоа колку е голема духовната цел, но не и за тоа колку ти или некој друг е вдахновен со духовното.

Треба да се раскажува за законот кој владее во универзумот, за формулата која постои во системот на силите, а не да се укажува на нешто лично. Целата наша работа е внатрешна и скромна. Јас не сакам да гледам на групата како конкретни луѓе и лица, туку како сили кои се стремат кон Создателот, кон давање, кои се соединуваат за заедно да ја достигнат таа цел.

Ова поврзување меѓу нашите желби, таа мрежа која нè сврзува се нарекува група. Затоа, кога зборувам за група, јас не спомнувам имиња на луѓе. Во неа како да нема луѓе, има само желби поврзани со меѓусебна гаранција! Ако овие желби достигнуваат таква поврзаност која станува навистина за давање согласно првото духовно ниво, тие ја достигнуваат таа поврзаност и Свелтината која ја исполнува, заемното давање.

Не предизвикувај оган врз себе

Постои строга забрана – не смее да се раскажува за внатрешните состојби во кои се наоѓаш. Затоа што многу пријатели немаат анти-егоистички екран и можат да те повредат со својата завист, омраза, амбициозност, дури и несакајќи. Тие не сакаат да ти наштетат, но недостатокот од внатрешно поправање ги тера да го направат тоа, ако видат дека ти си повисоко од нив, повдахновен, повеќе си поврзан и си поблиску до целта. Оној кој уште не достигнал поправање не може да го истрпи тоа и ќе те повреди. Ако почнеш да раскажуваш за своите лични душевни доживувања, ти предизвикуваш оган врз себе.

Напишано е дека 99% од несреќите се случуваат од „лоши очи". Тоа не се некакви мистични суеверија во кои веруваат луѓето, туку обична завист на некој друг кон тебе. Работата е во тоа што ние се наоѓаме во систем на сили, поврзани желби, и оној кој завидува на друг, за да ја намали твојата сила, наместо љубов и соединување ти предава негативна сила. Ако тоа се случи во надворешниот свет, нема што да се прави, тој сè уште не е поправен.

Но ако се случи со пријателот во групата, а ти плус и си виновен дека си испровоцирал таква реакција, излегува дека ти си го повредил и него и самиот себе. Ти си го предизвикал „лошото око", а пријателот не е виновен, тој уште не достигнал поправање. Затоа законите на системот нè сопираат да дејствуваме.

Силата на зависта, на омразата, амбициозноста, жедта за власт и чест се наспроти позитивните сили – љубовта и давањето. За да им дозволиме на позитивните сили да дејствуваат во нас, мора да бидеме скромни.

Кабалистите ни објаснуваат како да ги искористиме сите тие сили, за да ни послужат за ефективен, добар и брз напредок.

Да нема богати или да нема сиромашни?

Целата методика е во тоа како да се разбудиме и да се движиме колку што е можно побрзо, да ја земеме во свои раце силата на развојот и да управуваме со него. Затоа јас си организирам опкружување од такви луѓе – како мене, за тоа да дејствува врз мене и да ми даде дополнителна сила.

Односно, сè зависи од мојот впечаток од опкружувањето, во кој степен ќе успеам да се развијам. Но, јас се наоѓам со систем на сили и треба да знам како од него да го добијам најдоброто и најефективното дејствие за да не си наштетам себеси и на опкружувањето.Бидејќи од опкружувањето таа штета пак ќе се врати кон мене.

Во тоа дејствие постои сила која се нарекува „лошо око" – сè уште непоправен човечки егоизам, кој не е покриен со екран и кој човек може да дејствува и потсвесно. Или може тој и да е свесен што прави, но не може да се воздржи.

Ако човекот види некој поуспешен од него, тој несакајќи почнува да му завидува. Тоа може да биде добра, продуктивна завист, која турка кон развој. Односно, „добро око" е кога јас завидувам на некој друг и се обидувам исто така да напреднам.

Но, може да биде и „лошо око" кога од завист сум спремен и да го убијам затоа што е поголем од мене, а тоа е отров за мене. Тоа е како во анегдотата: „Вие правите револуција за да нема повеќе богати? А мечтаевте да нема повеќе сиромашни". Во тоа е целата разлика, каква состојба сакаш – да нема богати или да нема сиромашни? Со какви очи гледаш?

Исто е и во духовната работа, кога гледаш пријател кој е повисоко од тебе – сакаш да го спуштиш него или ти самиот да се издигнеш?

Од утринската лекција - 26.05.2011   Следете на  Каб.тв