Прашање: Човештвото е огромна мрежа, во која луѓето се некако поврзани едни со други. Ако некој правилно го проучува начинот на интегралното образование и работи во рамките на круговите, тоа ќе стане неговиот начин на живот. Како овие интегрални кругови ќе се трансформираат во една глобална мрежа?

Одговор: Таа нова општествената свест ќе започне да се открива низ сите медиуми и едноставно дури и од кажувањата: во фабриките, во училиштата, и така натаму. Самиот систем ќе почне да се открива, тука и таму, од општата поврзаност во општеството, исто како печурки што се појавуваат надвор од земјата после дождот. Сепак, засега не можам да замислам како тие ќе бидат вклучени во една единствена мрежа. Јас се навикнав да зборувам од практично искуство. Ние сè уште немаме готова формула. Сепак, ние ќе треба да ги обединиме групите од десет луѓе во групи од по стотина луѓе, групите од сто луѓе во групи од илјадници, и така натаму. Мора да има обединувачка акции. Тоа е како јас го гледам овој процес, бидејќи е невозможно да се направи некој мал дел од вкупниот интегрален систем, ако тоа не е преку група од десет. Врската помеѓу групите на десет мора да се направат во согласност со истиот метод, но и покрај сето тоа, ова веќе ќе биде на едно друго ниво. Кога групите од десет ќе почнат да се поврзуваат едни со други, ќе има нов квалитативен резултат. Стотици е нов резултат што е дури поквалитетен, и така натаму, на идеална состојба, кога целото човештво станува интегрално, кое е еднакво на потенцијалниот број еден.

Од разговорот „Мудроста на толпата", 16.05.2013, на Каб.Тв

Мораме да бидеме во работна состојба

По неодамнешниот конгрес во Њу Џерси, ние чувствуваме одредена магловитост, одредена расеаност, и неможност да се концентрираме. Јас разбирам дека минавме преку денови на многу активни појаснувања и силни чувства, но сепак мора да го надмине тоа. Во групата е внатрешната состојба на поединецот, и таму е состојбата на работата, во која мораме да се одржиме во поврзување, над сите состојби, низ кои сме минале, со цел да ја привлечеме Светлината која поправа. Ако чекаме работите да работат самите од себе, ние ќе се здобиеме со умот на животно, но ако работиме како група која ја влечи Светлината која поправа, тогаш Светлината ќе пристигне од Вишото, и нам ќе ни го даде Вишиот, духовниот ум. Постојат две различни нивоа во кои има целосно различни гледишта. Или е животинското или е гледиштето на човекот (Адам), што означува сличен на Создателот. Ние сега мораме да одбереме низ чии очи сакаме да гледаме на реалноста. Ако само седиме и чекаме без да се стремиме кон концентрацијата на внатрешноста на групата, тогаш ќе се вратиме назад кон животинскиот живот, кон животинското гледиште. Не треба да бидеме исплашени од напуштањето на сите претходни чувства и пресметки, ниту од очекувањето на Светлината која што поправа, без разлика во која состојба таа нè носи. Главната работа е да се вложиме во влечењето на Светлината. Значи, ајде да направиме напор и да се фокусираме на тоа.

Од утринската лекција, 16.05.2013, според Книгата Зохар, на Каб.Тв

Од дното на планината кон врвот

Рабаш, „Што претставува подготовка за примање на Тора": За Господ, тој вели: „И Господ се спушти врз планината Синај, на врвот на планината.„ За народот, вели: „и тие се собраа во подножјето на планината.“ Ние треба да го разбереме значењето на зборот „планина“. Зборот „планината" (Хар) потекнува од зборот „сомневања" (Хирурим), и тоа го означува умот на поединецот..

Ако ја прифатиме оваа порака во нашиот ум, тоа значи дека Создателот е на врвот на планината, и Тој работи на тој начин да ние чувствуваме и се согласуваме дека немаме избор и дека мораме да ја примиме Тора. Откако ќе разбереме дека злата склоност нè подготвува за погреб, ние мораме да ја примиме Тора, за спасени да бидеме од смртта, од овој клет живот. Каде е тогаш нашата слободна волја, ако сме природно принудени да ја примиме Тора? Самата зла склоност, која што е нашата желба да го уживаме овој живот, ни го носи овој избор. Но дали тоа може да се нарече примање? Откако ќе се збереме на подножјето од планината и ќе ја откриеме нашата зла склоност, и спротивно на неа ќе ја откриеме Тора, тоа е самиот почеток. Ние јасно разбираме дека започнуваме под овие услови. Сега откако е откриена злата склоност, во секој чекор што го правиме, ние мораме да одлучиме: Зошто е откриена, зошто мене ми е потребна и како таа желба за примање може да се поправи со користење на злата склоност и Тора, која била дадена за поправката на злата склоност? Дали можеме да се искачиме до нивото на Создателот, до врвот на планината? Тоа е подготовка за примањето на Тора, но тоа е само подготовка, но не исполнувањето. Тука ние сè уште делуваме според потребата: Постои такво откровение кое што не ни остава многу избор. Гледаме дека имаме зла склоност и средството Тора, кое нам ни користи за нејзино поправање. Ако ние одбиваме да ја прифатиме, тоа ќе биде нашето погребно место. Во спротивно, ние немаме шанси да се спасиме од овој живот, кој што е полош од смртта, и така се разбира, некој ја прифаќа состојбата која што му е дадена. Слободна волја се појавува подоцна, низ секој чекор што поединецот го прави на патот, кога ќе започнеме да ја исполнуваме Тора за време на четириесетте години во пустината. Сите овие години на скитање се вистински нивоа на примање на Тора, со што се издигнуваме повисоко и повисоко, додека не го достигнеме врвот на планината.

Од подготовка за утринската лекција, 16.05.2013, на Каб.Тв

Еден камен наспроти другиот

Писмо 40, Рабаш: Дали треба да се прашаш, „Што може некој да стори ако чувствува дека има камено срце кон пријателите...” Советот е многу едноставен: Природата на огнот е таква што кога камењата се тријат еден од друг, огнот се разгорува... Затоа благодарение на триењето на срцата, тври како камен, секој од нив ќе ја даде топлина од неговото срце, и топлината ќе ја распламти искрата на љубовта. Потоа, тие заедно ќе бидат покриени под една наметка, односно единечната љубов ќе ги опкружи и покрие двајцата, бидејќи се знае дека Двекут (Соединување) ги соединува двете во едно.

Кога некој започнува работа во група тој не чувствува одбивност од другите. Туку што поскоро ќе почувствува потреба да се поврзе со пријателите, како што се средствата за достигнување на целта, садот за откривање на Создателот и низ сопствената поврзаност, некој може да постигне давање и соединување, и само после тоа се останатите се нарекуваат „пријатели.” Но сега следат проблемите. Тие луѓе не изгледаат повеќе како странци: секој презема оддредена боја, облик, и станува разновиден и полн со различни чувства. Пријателите во него повикуваат многу сложени чувства и не е лесно повеќе да се поврзе со нив. Тој повеќе не сака да се поврзе со нив. Тој не сака да ги гушка и да седне на иста маса со нив, да појадува и да игра со нив. Различни зли мисли му се јавуваат, во однос на неговите односи, со другите и тој почнува да чувствува дека тоа е многу тешко, да се поврзе со нив. Колку повеќе тој ја разбира потребата да се поврзе, уште подалечно и нестварно тоа нему му се чини. Се повеќе се разбудуваат нови прекини. Тора, во врска со тоа, ни кажува во приказната за Авраам и Исак, а потоа за Јаков, синовите на Јаков и Јозеф. Конечно, оваа работа станува прогонот во Египет, кога некој чувствува таква страшна оддалеченост од другите, што тоа е невозможно да се игнорира, и да се поврзе. Колку повеќе некој се обидува да го надмине неговото его и да се поврзе со другите, толку помалку му успева. Тој доживува „седум години на ситост" и „седум години од глад", во однос на врската, со оглед дека целата војна против злата наклонетост е само во текот на врската. Потоа, следат чумите на Египет, злата на фараонот, кои што го принудуваат поединецот, за конечно да се разбере дека само Вишата Светлина може да му помогне. Тој одлучува дека повеќе не може да живее без апсолутна љубов, тоа ќе го скрши неговото срце и парчиња од неговата внатрешност ќе навлезат во срцата на неговите пријатели. Тој го посакува само тоа, и ништо друго. На тој начин започнува да работи на љубовта која што не започнува одеднаш да се претвора во вистинска љубов, туку започнува од некои претходни врски, но тоа е барем извесна врска.

Од подготовките за утринската лекција, лекција 16.05.2013, на Каб.Тв

Во сенката на заемната гаранција

Баал ХаСулам „Арвут (Заемна гаранција)": Но, крајот на поправката на светот, само ќе биде со донесување на сите луѓе во светот под Неговото дело.

Сета наша работа е да ја појасниме природата на Создателот, и да разбереме што е особината на давање. Ние тоа може да го направиме само од спротивната страна, од состојбата на примањето. Така според Светлината на давањето ние чувствуваме колку сме спротивни од неа. Тука некој чувствува бес и има зли чувства. Дали може тој да се справи со нив и да ги надмине? Или подобро, не, тој ги затвора очите, и останува во неговата обична природа, сè додека тој не мора да учествува во вечната борба, помеѓу овие две сили кои ја „убиваат" неговата желба, слој по слој, додека ништо не остане од неа? Тоа е всушност проблемот: Како може да се справиме со тие појаснувања? Како да провериме, изучиме, и да ја почувствуваме природата на Создателот-надвор од природата на создадените суштества?

Некој може да восприма просветлување од Вишото единствено ако ги подготви неговите подржувачи и правилна околина. Тоа го вклучува изучувањето, дисеминацијата, вообичаениот живот, работата, десетокот, и сите услови што ги побаруваат кабалистите. Главната работа е се разбира околината, групата, пријателите, меѓу кои поединецот ја појаснува неговата врска со Создателот. Тоа е како да се исткаени жиците помеѓу природата на Создателот и природата на поединецот. Во целост ние чувствуваме омраза, одбивност, и разбираме дека тоа е нормално бидејќи вистината е откриена: Созаденото суштество открива како тоа е спротивно од природата на Создателот. Понекогаш природата на Создателот е разоткриена на начин што како одговор, некој едноставно чувствува колку е тој зол кон некој или нешто, или кон самиот себе. Но, ако Светлината се открие во сите четири фази, тој започнува да рабира кој е тој, кој е Создателот, и кој му е пријателот со кој што тој се наоѓа во различните спротивни состојби. На тој начин поединецот веќе ја гледа целата слика. Ова е начинот на кој Светлината „игра" со нас: Понекогаш таа се отвара повеќе, а понекогаш помалку; тоа не е случајно, туку повеќе се работи за точна програма, спрема посветеноста на поединецот. До таа мера, колку тој е подготвен да биде под таа „сенка," под „капата" на учителот, групата, студијата, итн., тој може да напредува по духовен пат.  Значи, на еден или на друг начин, ние секогаш напредуваме квалитативно, подлабоко во психологијата на душата.

Од утринската лекција, 16.05.2013, според Писанијата на Баал ХаСулам „Заемна гаранција", на Каб.Тв

Едногласно усвоено решение

Прашање: Како е донесена одлуката за „група од десет" (група за обука на десет луѓе): Дали е тоа во согласност со простото мнозинство на гласови или секој мора да се согласи?

Одговор: Ако постои некој вид на „мнозинство", тоа повеќе не се нарекува „група од десет." Една група од десет е „еден човек со едно срце", па за каков вид на „мнозинството" може да се зборува? „Минјан“ се формира од десет луѓе, ако сите тие се обединети во едно срце, во една молитва. Како би можела група од десет луѓе да прифати еден вид на решение, ако еден дел не се согласува од се срце?

Ти не можеш да покажеш дека си херој и да се согласиш со одлуката на пријателите и покрај твоето незадоволство. Нема присила во духовноста! Решението, во група од десет, може да биде усвоено само ако постои универзален договор; Инаку, концептот на „група од десет" не гункционира. Сè мора да биде како еден. Спротивно на тоа, духовниот директорат усвојува решение со „огромно" мнозинство, мнозинство на 8 од 10, на пример. Тоа е така бидејќи групата е составена од луѓе со различни мислења, во однос на различни проблеми, што се однесуваат на нашиот свет, и тие се обидуваат да пронајдат решение. Тие не носат одлуки за духовната работа. Има луѓе кои одлучуваат што ќе појадуваме, каков ќе биде планот на денот, која статија ќе ја изучуваме. Јас дури и не ги прашувам каков вид на одлука тие усвојуваат. Но концептот на „група од десет" се однесува само на духовната врска како еден.

Од утринската  лекција,16.05.2013, според Писанијата на Рабаш, на Каб.Тв

Колективната мудрост на групата

Прашање: Системот наречен „мудрост на групата" сега се реализира во една расипана форма. Што или кој ќе стане нејзин водич, директор, лидер, кога се случува поправката? Како ова раководство ќе се појави?

Одговор: Колективната мудрост на групата ќе биде и нивно водечко раководство. Внатре во групата не може да има било какво водство. Тоа може да пристигне единствено од Вишото, во облик на нивните просветители кои што се на ниво над нив. Не создава самата група, таа мора да биде организирана од некој од надвор. Значи, заедничката интелигенција, дела, мисли и чувства, што значи сликата на унифицирана група која напредува како единица со разгледување, чувства, и да бидат свесни за својата составност. Но, постои водач кој стои над неа. Тој управува со луѓето, им дава нови задачи, и надгледува сè. Тоа е така бидејќи тие самите не можат да се кренат, тие ќе заскитаат на некоја страна, или ќе отидат некаде. Можеби тие некако ќе ја одржат положбата, но за да се кренат над неа, на нив им е сеуште потребно водач кој е на следното ниво и затоа може да им даде совет што треба следно да се направи. Во природата сè е уредено како пирамида.

Од разговорот „Мудроста на толпата", 16.05.2013,н на Каб.Тв