30.11.2010

Даг од Тел Авив прашува: ние учевме дека Создателот создал само две сили - на која сила припаѓа срамот, каде е неговиот коренот и како е толку моќен што го надминува задоволството?

Срамот е созданието сам по себе - тој е карактеристичен само за луѓето, и не срамот во нашиот свет, кој е копија на највисокиот свет. Срамот е чувство дека си спротивен на Создателот и чувствувате како вашата спротивност ве понижува од гледна точка на својството на давање.

Има желба за примање и желба за давање. Што е тоа толку.. Тој ми дава, а јас примам . Што лошо има во тоа?

Уште повеќе, едно мало дете чувствува дека неговата мајка му дава - тоа го чувствува, но како резултат; се чувствува ли се лошо? Не!

Создателот ужива кога ние уживаме, па јас уживам кога добивам од Него. Од што Тој се соочува со недостаток ? Дај ми повеќе желба и повеќе уживање и Тој може да се насладува, а зар сега стојам на Неговиот пат на насладување? Не.

Едно бебе што се нахранило добро и спие во рацете на мајка си.. Какво задоволство тоа и' дава - тоа се насладува, а исто така и таа. Тој треба да го стори тоа и со нас и нека не' остави на мира. Нам не ни треба повеќе од тоа. Ние сакаме да останеме бебиња во рацете на мајката. Но Тој не го сака тоа. Тој не сака само тоа. Тој треба да не' доведе до Неговото ниво.

Значи срамот - видете што значи срам во духовното, во науката Кабала - не е резултат од тоа дека примаме од Него. Не, не станува збор за приемот. Срамот е во однос на подобието во форма. Односно да добиеме од Него, тоа не е срам.