Święty Zohar interpretuje kwestię szpiegów, których Mojżesz wysłał, aby objechali ziemię (Slach, pozycje 56-58) w odniesieniu do ziemi duchowej: "Dlaczego jest napisane, iż Stwórca mówi im: ‘Pojedźcie tam do Negeb’, zagłębcie się w Torę i dzięki temu poznacie świat.  "Zobaczcie, jaka jest ta ziemia", czyli w ten sposób zobaczycie świat, do którego was prowadzę. "A ludzie żyjący w nim" to sprawiedliwi w Ogrodzie Edenu.     

"Silni są słabymi", co oznacza, iż zobaczycie w nim, czy zostali oni nagrodzeni tym wszystkim, ponieważ pokonali oni swoją skłonność dzięki sile i złamali ją, czy też osiągnęli to wszystko dzięki swojej słabości, bez wysiłku. Lub też czy zostali oni wzmocnieni Torą, angażując się w Nią dzień i noc, albo też porzucili Ją, a mimo wszystko zostali nagrodzeni tym wszystkim. "Czy jest ich niewielu, czy też są liczni" oznacza, czy wielu z nich angażuje się w Moją pracę i wzmacnia się w Torze i są nagradzani tym wszystkim, czy też nie.

"I jaka jest ta ziemia - czy jest zasobna, czy też uboga”. Będziesz wiedział, jaka jest ziemia w Torze, czyli jaki jest ten świat - czy wyższej obfitości jest tam pod dostatkiem dla jego mieszkańców, czy też czegoś tam brakuje.

"I wspięli się oni do Negeb i weszli do Hebronu.”  ‘Wspięli się do Negeb’ oznacza, że ludzie wspinają się w Niej, w Torze."Negeb" oznacza z próżnym sercem, niczym ten, kto próbuje bezskutecznie, jałowo, myśląc, iż nie ma w tym żadnej nagrody.Widzi on, iż bogactwo tego świata jest nieosiągalne dla niego, oraz sądzi, że wszystko już jest stracone. "Negeb" oznacza, że woda wyschła. "I weszli do Hebronu" oznacza, że człowiek przychodzi, aby połączyć się z Torą. Hebron został zbudowany w ciągu siedmiu lat, które stanowią siedemdziesiąt oblicz Tory.

'I doszli do strumienia Eszkola' - to słowa legendy oraz interpretacji, które pochodzą od strony wiary. "I odcięli stamtąd gałąź", czyli uczyli się stamtąd tytułów rozdziałów. Wierni są zadowoleni ze słów, a słowa są w nich błogosławione. Postrzegają oni swoją istotę jako pochodzącą z jednego korzenia i jednego ziarna oraz nie ma w nich oddzielenia. Ci, którzy nie są wierni i nie uczą się Tory Liszma [dla Niego], oddzielają wiarę, którą jest Malchut od ZA, ponieważ nie wierzą, iż są z jednego ziarna i jednego korzenia. Taki jest sens słów: "I nieśli go na tyczce pomiędzy dwoma", co oznacza, iż oddzielili oni spisaną Torę od ustnej Tory.     

"Z granatami i figami" – czyli że umieścili oni te słowa całkowicie po stronie Sitra Achra [druga strona], po stronie bałwochwalstwa i po stronie oddzielenia.Rimonim [granaty] pochodzi od słowa Minim [bałwochwalcy], natomiast Te'enim [figi] pochodzi od słów: "A Pan nie jest u jego boku", co oznacza, kiedy nie wierzą oni w Opatrzność i twierdzą, że wszystko jest przypadkowe, i oddzielają Stwórcę od świata.               

"I powrócili z objazdu kraju" oznacza, iż powrócili oni do złej strony, zawrócili z drogi prawdy, mówiąc: "Co mamy z tego? Do tej pory nie zobaczyliśmy dobra na świecie; wysilaliśmy się w Torze, a dom pozostaje pusty. Zamieszkiwaliśmy pośród najuboższych w narodzie.Któż zostanie nagrodzony tym światem? Kto wejdzie do niego? Byłoby dla nas lepiej, gdybyśmy tyle nie pracowali".

"Odpowiedzieli mu i rzekli: "Pracowaliśmy i uczyliśmy się, aby poznać część tego świata, jak nam radziłeś. ‘I opływa on także mlekiem i miodem"; ten wyższy świat jest dobry, jak wiemy z Tory, ale któż na niego zasługuje?"Jednakże naród... jest silny’, naród, który został nagrodzony tym światem jest silny, odrzucając cały ten świat jako coś, w co warto się angażować i bogacić się. Kto może to uczynić i zostać nim nagrodzony? Oczywiście ludzie, którzy mieszkają w tym kraju i są silni. Ten, kto chce być nim nagrodzony, musi być silny w kwestii bogactwa, jak mówi pismo: "Bogaty człowiek odpowiada szorstko".

"A miasta są wielkie i ufortyfikowane", czyli domy napełnione obficie; niczego w nich nie brakuje. A jednak: "widzieliśmy też tam potomków olbrzyma", co oznacza, iż wymaga to ciała potężnego niczym lew, jako że Tora wyczerpuje siłę człowieka, więc kto może być nim nagrodzony?

Ponadto, "Amalek mieszka w ziemi Negeb. Jeśli człowiek miałby powiedzieć, że mimo wszystko zostanie on nagrodzony przezwyciężeniem, "Amalek mieszka w ziemi Negeb", czyli zła skłonność, oczerniający oskarżyciel człowieka jest zawsze obecny w jego ciele.

Tymi słowami "zastraszyli oni serca dzieci Izraela", ponieważ okryli go złą sławą. "Ci wierni natomiast, cóż oni powiedzieli?" Jeśli Pan jest z nas zadowolony... da go nam. Znaczy to, że kiedy człowiek próbuje zmierzać z pragnieniem serca ku Stwórcy, zostanie nim nagrodzony, ponieważ wszystko, czego On chce od człowieka, to jego serce.

"Ale nie buntujcie się przeciw Panu. Nie wolno nam buntować się przeciw Torze, ponieważ Tora nie wymaga bogactwa, czy też naczyń ze srebra i złota. "A wy nie obawiajcie się ludzi tej ziemi", jako że jeśli złamane ciało miałoby zaangażować się w Torę, dojdzie do uzdrowienia wszystkich, a wtedy wszyscy oszczercy człowieka staną się jego pomocnikami." Tyle mówią słowa.

Według tego, jak świętyZohar interpretuje kwestię szpiegów w odniesieniu do wejścia człowieka w świętą pracę, nazywa się to powszechnie "branie na siebie ciężaru królestwa niebieskiego". Poprzez to człowiek jest nagrodzony otrzymaniem Tory, jak miało to miejsce u podnóża góry Synaj, kiedy powiedzieli: "Zrobimy i usłyszymy". Tak jest, ponieważ każdy, kto chce zostać nagrodzony Torą, musi przejść przez okres zwany "zrobimy", a następnie może on zostać nagrodzonym poprzez "usłyszymy".   

Istnieje wiele stopni w "zrobimy", które generalnie dzielą się na dwie części:

1) Część ujawniona jest uważana za przestrzeganie Tory i Micw [przykazania] w praktyce, studiowanie dzień i noc i bycie drobiazgowym we wszystkich detalach Micw, dopóki nie ma już nic więcej do dodania, jeśli chodzi o działania.Intencją człowieka jest to, że robi wszystko dla Stwórcy, aby przestrzegać przykazań Króla, a w zamian otrzyma on nagrodę na tym świecie i na przyszłym świecie. Pod tym względem uważany jest on za sprawiedliwego.     

2) Ukryta część odnosi się do ukrytej części w Torze, która jest intencja. Zamiary człowieka podczas pracy duchowej są ukryte przed ludźmi. Ale przede wszystkim są one ukryte przed nim samym, ponieważ praca ta musi być ponad rozumem. Zatem umysł nie może krytykować tej pracy, jeśli znajduje się on na drodze, która wznosi się ku Dwekut [przylgnięcie] ze Stwórcą, czyli kiedy jest on na drodze o nazwie "w celu obdarzania", a nie "w celu otrzymania nagrody". Dlatego też ta część jest ukryta, ponieważ człowiek pracuje bez nagrody, jako że jest ona ukryta przed nim.   

Oznacza to, że człowiek, który pracuje dla nagrody, wie, że pracuje dobrze, ponieważ otrzymuje wynagrodzenie. Jednakże ten, kto pracuje w celu obdarzenia zadowoleniem swojego Stwórcę, aby Stwórca radował się z tego, nie może on sprawdzić, czy Stwórca cieszy się z jego pracy, czy też nie. Raczej musi on uwierzyć, że Stwórca jest zadowolony. Wynika z tego, że nagroda także nazywa się "w celu obdarzania" i – podobnie - jest ona powyżej rozumu.

Istnieją jeszcze inne powody, zwane "część ukryta". Praca ta nie należy do ogółu społeczeństwa, ale do indywidualności, jak mówi Majmonides (pod koniec Hilchot Teszuwa): "Mędrcy powiedzieli: ‘Trzeba zawsze angażować się w Torę, nawet jeśli w stanie Lo Liszma [nie dla Niego], ponieważ od Lo Liszma przechodzi się do Liszma [dla Niego]. Dlatego też kiedy naucza się dzieci, kobiety i niewykształconych ludzi, mają oni być uczeni pracy ze strachu i w celu otrzymania nagrody. Dopóki nie zdobędą oni wiedzy i nie nabędą wiele mądrości, mają oni być nauczani tej tajemnicy stopniowo i mają być przyzwyczajani do niej w przyjemny sposób, dopóki nie osiągną Go i nie poznają Go, i zaczną służyć Jemu z miłości".               

Kwestia szpiegów zaczyna się przede wszystkim w człowieku chcącym podążać ścieżką Dwekut, którą jest obdarzanie. Wtedy to pojawiają się szpiedzy z ich argumentami, zgodnymi z ich poglądami. Poprzez logiczne rozumowanie dają oni człowiekowi do zrozumienia, iż to oni mają rację. 

Wiadomym jest, iż święty Zohar mówi: "Każdy człowiek jest małym światem", składającym się z siedemdziesięciu narodów oraz Izraela. Oznacza to, że istnieje siedem cech, które są siedmioma Sfirami, a naprzeciw nich znajduje się siedem cech w Sitra Achra.Każda z nich składa się z dziesięciu, tak więc razem jest ich siedemdziesiąt. Ponadto, każdy naród ma swoją własną namiętność i chce ustanowić swoją namiętność ponad wszystkimi innymi. A lud Izraela w człowieku posiada również własną pasję, którą jest przylgnięcie do Stwórcy.         

Istnieje zasada, iż nie można walczyć przeciwko sobie. Raczej wymaga to szczególnej siły, aby człowiek mógł postępować wbrew swoim poglądom. Jednakże człowiek ma moc i siłę do walki przeciw drugiemu, jeśli rozumie, że jego poglądy są prawdziwe i nigdy nie będzie chciał ustąpić przed poglądami drugiej strony.

W związku z powyższym, jeśli siedemdziesiąt narodów znajduje się w człowieku, jak może on walczyć przeciwko sobie? Oznacza to, że kiedy pewien naród przeważa nad siedemdziesięcioma innymi swoją namiętnością, wtedy człowiek jest kontrolowany przez tą namiętność. Wtedy, kiedy człowiek myśli o sobie samym, widzi, iż taka właśnie jest jego pasja. Nie mówi on, że ktoś z siedemdziesięciu narodów chce nim rządzić, lecz uważa, że on sam tego chce, więc bardzo trudno jest walczyć przeciwko sobie.

Dlatego też człowiek powinien uzmysłowić sobie, że posiada siedemdziesiąt narodów w swoim ciele oraz lud Izraela.Musi sam ustalić, do jakiego ludu należy. Oznacza to, iż istnieje reguła: każdy człowiek kocha swoją ojczyznę i walczy o swoją ojczyznę. Dlatego musi on określić, czy należy do narodu Izraela, czy też do innego narodu z grupy siedemdziesięciu narodów. Jeśli stwierdzi, iż należy do ludu Izraela, wtedy może walczyć z siedemdziesięcioma narodami, kiedy widzi ich przygotowujących się do walki.

Wtedy też człowiek widzi, iż siedemdziesiąt narodów chce zniszczyć lud Izraela, jak jest napisane w Hagadzie Paschy [opowieść]: "Stała ona w obronie naszych ojców i nas, ponieważ nie tylko jeden powstał przeciwko nam, aby nas zniszczyć. Raczej w każdym pokoleniu są tacy, którzy powstają przeciwko nam, aby nas zniszczyć, a Stwórca wybawia nas z ich rąk". Jeśli człowiek wie, że należy do ludu Izraela, ma on siłę, aby walczyć z siedemdziesięcioma narodami, ponieważ istnieje siła w naturze, pozwalająca walczyć o własną ojczyznę, jako że wtedy człowiek wie, że jest "Izraelitą", a oni chcą go zniszczyć. Wynika z tego, że jest to tak, jakby dwa ciała walczyły ze sobą, a wtedy człowiek ma siłę, żeby walczyć.   

Zatem tutaj, kiedy mówimy o pracy dla Stwórcy, "naród Izraela" jest nazywany Jaszar-El [prosto do Stwórcy].  Człowiek chce przylgnąć do Stwórcy, pragnie Malchut, czyli wziąć na siebie ciężar królestwa niebieskiego.  Malchut  jest nazywana El [Bóg], jak jest napisane w świętym Zoharze (Korach, poz. 14): "Oto dlaczego jest napisane: "Bóg, który jest zgorszony każdego dnia", co oznacza Malchut, kiedy siedemdziesiąt narodów w człowieku stawia opór i walczy z Izraelem w nim. Za pomocą wszelkiego rodzaju taktyk pragną one anulować i usunąć Izraela z ciała człowieka".                 

W tym miejscu podczas pracy z właściwą intencją, kiedy człowiek chce postępować z zamiarem obdarzania, rozpoczyna się argument szpiegów, który święty Zohar interpretuje zgodnie z wersetami napisanymi w Torze, a który spiera się i walczy z Izraelem w człowieku i chce usunąć go z powierzchni ziemi.   

Oznacza to, że człowiekowi nie wolno myśleć, że osiągnie to, co sądził, iż osiągnie za pomocą wszelkiego rodzaju argumentów, ponieważ oni walczą z nim, jako że podstawą siedemdziesięciu narodów jest pragnienie otrzymywania, a Izrael jest dokładnie anulowaniem się przed Nim bez otrzymania jakiejkolwiek nagrody. Dlatego właśnie, kiedy człowiek chce działać wbrew ich poglądom, rozpoczyna się argument szpiegów, którzy tłumaczą jemu racjonalnie, że nie ma on szans na osiągnięcie celu, jaki planuje osiągnąć.

Jednakże czasem szpiedzy sprawiają, iż człowiek rozumie coś o wiele bardziej nieprzyjemnego, niż to co twierdzą szpiedzy. Mówią oni człowiekowi: "Wiedz, iż Stwórca nie może pomóc tak niegodziwemu człowiekowi jak ty". Jest to najokrutniejsze ze wszystkiego, dlatego gdyż zwykle, kiedy człowiek ma kłopoty, może się modlić. Ale kiedy przychodzą oni do człowieka, mówiąc: "Marnujesz swoje wysiłki, ponieważ Stwórca nie może ci pomóc", odmawiają jemu modlitwy, ponieważ co on wtedy jest w stanie zrobić? Do kogo wtedy może zwrócić się o pomoc?

Jest napisane w świętym Zoharze (pozycja 82): "Rabbi Josi mówi: "Wzięli to na siebie, aby wszystko oczerniać. Czym jest "wszystko"?Jest to ziemia i Stwórca.Rabin Icchak powiedział: "W przypadku ziemi jest to prawda, a w przypadku Stwórcy – skąd możemy to wiedzieć? Odpowiedział jemu: "Jest to domniemane w słowach: ‘Jednakże naród... jest silny". Znaczy to: ‘Któż może ich pokonać?’ "Naród jest silny" jest to prawdziwe, co oznacza, że nawet Stwórca nie może ich pokonać, a oni oczerniali Stwórcę".   

Człowiek nie może spierać się ze słowami szpiegów za pomocą rozumu albo czekać, aż będzie miał im co odpowiedzieć, a w międzyczasie być pod ich rządami. Raczej człowiek musi wiedzieć, iż nigdy nie będzie w stanie odpowiedzieć na ich wątpliwości przy pomocy ‘zewnętrznego’ umysłu. Jednakże szczególnie kiedy jest on nagrodzony umysłem ‘wewnętrznym’, znajdzie słowa, aby im wszystko wyjaśnić. Do tego czasu człowiek musi podnieść się ponad swój umysł, czyli stwierdzić, że chociaż intelekt jest bardzo ważny, to znaczenie wiary jest jeszcze większe niż intelektu. W związku z tym nie wolno jemu postępować zgodnie z intelektem, ale zgodnie ze ścieżką wiary, aby uwierzyć w to, co powiedzieli nam nasi mędrcy, iż człowiek musi wziąć na siebie ciężar królestwa niebieskiego jako wiarę ponad rozumem. Wtedy nie ma już miejsca dla argumentu szpiegów, jako że przemawiają oni tylko w obszarze umysłu zewnętrznego.

Takie jest znaczenie tego, że Izrael mówi w czasie przygotowań do przyjęcia Tory, "Zrobimy", a wtedy "Usłyszymy". "Robienie" oznacza bez udziału intelektu zewnętrznego. Raczej człowiek oblicza według wskazań Dowodzącego, jako że Dowodzący zapewne wie, co jest dla człowieka dobre, a co nie. Niemniej pozostaje tutaj jedno ważne pytanie: "Dlaczego Stwórca dał nam intelekt zewnętrzny, który wykorzystujemy przy każdej rzeczy, podczas gdy tutaj, w pracy dla Stwórcy, musimy działać wbrew temu intelektowi, a nie zgodnie z rozumem, z którym się urodziliśmy?"

Ma to miejsce, ponieważ Stwórca chciał być proszony o pomoc. Pomoc, jaką nam udziela, to światło Tory, a gdyby ludzie mogli podążać bez pomocy Stwórcy, nie mieliby potrzeby światła Tory, jak powiedzieli nasi mędrcy: "Stworzyłem złą skłonność; Stworzyłem Torę jako przyprawę". Dlatego, aby człowiek miał potrzebę przyciągnięcia światła Tory, dostaliśmy tę pracę w ukryciu intencji, tak aby człowiek potrzebował umysłu wewnętrznego.

Z perspektywy intelektu zewnętrznego jest tak, jakby Stwórca uczynił tak, żeby nie dać żadnej pomocy w pracy. Przeciwnie, przeszkadza człowiekowi w pracy dla obdarzania. Taki jest sens tego, co napisane jest w świętym Zoharze (Noe, poz. 63): "Jeśli człowiek dąży do oczyszczenia, otrzymuje pomoc w postaci świętej duszy. Wtedy jest on oczyszczony i uświęcony, i otrzymuje imię "święty".   

Przez to człowiek dochodzi do potrzeby zostania nagrodzonym NaRaNHaJ, które odnoszą się do korzeni jego duszy. Stąd też miała miejsce naprawa ukrycia, którą jest Daat, czyli że zewnętrzny umysł człowieka będzie przeciwny pracy w celu obdarzania. Nazywa się to "w obszarze zrozumienia zewnętrznego umysłu", co sprawia, że wszystkie obliczenia człowieka wskazują, iż nie opłaca się jemu pracować w celu obdarzania.     

Kiedy człowiek przezwycięża samego siebie i nie rezygnuje z walki oraz modli się do Stwórcy, aby mu pomógł wznieść się powyżej rozumu, czyli aby nie pozostawał on pod panowaniem pragnienia otrzymywania, wtedy, kiedy Stwórca jemu pomaga, człowiek otrzymuje umysł wewnętrzny zwany "wewnętrznym zrozumieniem". Wtedy to za pośrednictwem tego umysłu ciało zgadza się pracować z zamiarem obdarzania Stwórcy, jak jest napisane: "Kiedy drogi człowieka miłe są Panu, sprawia On, że nawet jego wrogowie są z nim w zgodzie" - w odniesieniu do złej skłonności.

Wynika z tego, że kiedy człowiek pozostaje w granicach rozsądku, czyli że intelekt mówi mu, iż warto wykonywać tę pracę, może on wkładać w nią należyty wysiłek.

Dlatego też kiedy posiada on zewnętrzny intelekt, jego rozum zmusza go do tego, czyli pragnienia otrzymywania. Nazywa się to "w granicach rozsądku". Kiedy człowiek zostaje nagrodzony wewnętrznym umysłem, czyli wewnętrznym rozumem, wtedy ten rozum podpowiada mu, iż warto jest pracować, aby obdarzyć zadowoleniem Stwórcę.