Jest napisane w Księdze Zohar, Waera (pozycja 89): "Rabbi Elazar zaczął i powiedział: "Wiedz to dzisiaj i odpowiedz swojemu sercu, że Pan jest Bogiem.”  Pyta on: "Powinno być powiedziane, "Wiedz w tym dniu, że Pan jest Bogiem", a na końcu: "I odpowiedz swojemu sercu", ponieważ wiedza, iż Pan jest Bogiem kwalifikuje go do odpowiedzi w ten sposób swojemu sercu. Odpowiada on: "Ale Mojżesz powiedział: "Jeśli chcesz nalegać na to i wiedzieć „ iż Pan jest Bogiem", wtedy "odpowiedz swojemu sercu". Tak więc, nie możemy wiedzieć "że Pan jest Bogiem," inaczej, jak odpowiadając swojemu sercu. To dlatego tekst na początku mówi "odpowiedz swojemu sercu", aby po tym wiedzieć już, iż "Pan jest Bogiem".     

Powinniśmy zinterpretować to w pracy duchowej. Porządek pracy nie jest tym, co wydaje się logiczne, jak dyktuje rozumowanie narodów świata - najpierw "usłyszymy", a następnie "zrobimy". Raczej, na początku "zrobimy", a następnie „usłyszymy", jak powiedział Izrael: "Zrobimy i usłyszymy.” Nasi mędrcy powiedzieli (Szabat , 88): "Gdy Izrael poprzedził usłyszenie zrobieniem, głos pojawił się i powiedział im: "Kto wyjawił moim synom tę tajemnicę, z której korzystali usługujący aniołowie? "Wynika z tego, że mówiąc: "Zrobimy, a później usłyszymy", stali się oni podobni usługującym aniołom, a nie ludziom. 

Powinniśmy zrozumieć przyczynę tego. Anioł nazywa się „posłańcem”. Istnieją dwa rodzaje aniołów:

1) Te, którym nie przeszkadza to, co nadawca mówi, aby wykonali i nie wykazują żadnego zainteresowania tym działaniem.  Podobnie jak ten, kto przekazuje paczkę innemu nie jest zainteresowany jej zawartością, ani też związkiem pomiędzy nadawcą paczki i odbiorcą. Niemniej, jeśli on chce wykonać polecenie nadawcy, robi to z chęcią. Oczywiście, posłaniec otrzymuje jakąś nagrodę za to działanie, a nazywa się to "służenie Rawowi [wielki / nauczyciel] w celu otrzymania nagrody."

2) Czasem, jeśli nadawca jest ważną osobą, nagrodą człowieka jest sam przywilej służenia Rawowi i nie potrzebuje on już żadnej innej zapłaty, zwanej "nagrodą". Wynika z tego, że posłaniec nie interesuje się lub też nie potrzebuje znać relacji pomiędzy nadawcą, który wysyła dany przedmiot a odbiorcą tego przedmiotu. Ponadto, nie ma on potrzeby wiedzieć czym jest ten przedmiot, czyli co jest w tej paczce, którą otrzymał od nadawcy, aby dostarczyć ją tej czy innej osobie.

To jest sens słów "zrobimy", jak posłaniec, który nie wykazuje żadnego zainteresowania, ponieważ chcemy służyć królowi, sprawić jemu przyjemność, a z kolei nasza przyjemność bierze się z możliwości służenia jemu.  Taki jest sens bycia aniołem, czyli posłańcem.

"Usłyszymy" oznacza, że człowiek już słucha i rozumie całą sprawę na wskroś. Oznacza to, że wtedy nie jest on już uważany za anioła, za posłańca.  Zamiast tego, staje się on wtedy odbiorcą daru od posłańca. A wtedy nie jest to traktowane jako bycie posłańcem i nadawcą, lecz jako odbiorcą i dającym, ponieważ człowiek wie, co znajduje się w paczce, jako że dający chce, aby on odebrał tę paczkę i dostrzegł znaczenie daru, jaki jest przekazywany.

Zgodnie z powyższym, można interpretować znaczenie słów: "odpowiedzieć swojemu sercu" jako "zrobimy", co jest wiarą ponad rozumem. Później można zostać nagrodzonym: "Pan, On jest Bogiem”, co jest równoznaczne ze stwierdzeniem "zrobimy".

Akt oznacza potencjalne działanie, kiedy człowiek nie posiada niczego, aby odpowiedzieć na pytanie ciała.  Widzi on, że to, o co pyta ciało jest właściwym pytaniem, na które nie ma on odpowiedzi. W tym czasie nie ma miejsca do rozważania, ponieważ ciało zadaje właściwe pytania. Wtedy istnieje tylko jedna odpowiedź: "powyżej rozumu.” Oznacza to, że chociaż ciało sprzeciwia się wszystkim rzeczom, jakie człowiek chce zrobić dla Stwórcy, powinien on powiedzieć: "Micwa [dobry uczynek] pobudza inną Micwę.”     

A ponieważ człowiek ma jedną  Micwę, której zawsze przestrzega, Micwę obrzezania, Micwę, której ciało nie może się oprzeć, to jeśli może być on zadowolony z jednej rzeczy, nawet z tego, że przestrzega nakazu Stwórcy, jeśli myśli on o przestrzeganiu tej Micwy, na temat której ciało nie ma zdania, wtedy dzięki temu człowiek może pobudzić swoją pracę i trud na nowo, tak jak miało to miejsce przed jego upadkiem.           

Musimy jednak wiedzieć, że każde wzniesienie jest nową rzeczą. Oznacza to, że gdy człowiek wznosi się, nie powraca już do poprzedniego stanu. Przeciwnie, pojawia się u niego zawsze nowe rozróżnienie, jak mówi ARI: "Jeden dzień nie jest podobny do drugiego i jeden moment nie jest żadnym innym; a jeden człowiek nie może naprawić tego, co jest w stanie naprawić jego przyjaciel."

Przez to możemy zinterpretować, co powiedzieli nasi mędrcy (Minchot 43), "Kiedy Dawid wszedł do łaźni i zobaczył, że stoi nagi, powiedział: "Biada mi, jako że stoję nagi, bez Micw [dobre uczynki/naprawy].” Kiedy przypomniał sobie o Micwie  obrzezania na swoim ciele, jego umysł odczuł ulgę. Kiedy wyszedł już, wypowiedział psalm o tym, jak zostało powiedziane, "Głównemu muzykowi na ósmym," w odniesieniu do obrzezania, które zostało dane na ósmym stopniu.”         

Należy interpretować, że łaźnia jest wtedy, gdy człowiek dochodzi do oczyszczenia się. Stan czystości nazywany jest "łaźnią". W tym czasie, kiedy człowiek patrzy na siebie, na to ile w nim Tory i Micw oraz o ilu z nich może on powiedzieć, iż wykonał je dla Stwórcy, wtedy widzi siebie jako nagiego. Dotyczy to przeszłości. Następnie, człowiek patrzy na teraźniejszość i widzi, że teraz także nie chce on nic zrobić w celu obdarzania. Taki jest sens słów: "Biada mi, jako że stoję nagi, bez Micw.”

"Kiedy przypomniał on sobie Micwę obrzezania na swoim ciele, jego umysł odczuł ulgę", ponieważ dzięki przykazaniu obrzezania nie miał żadnych obcych myśli, jako że strona niemowlęcia nie brała czynnego udziału w procesie obrzezania. Teraz, na bazie obrzezania, zaczyna on budować porządek swojej pracy, co oznacza, że będzie ona miała miejsce także powyżej rozumu.   

"Kiedy wyszedł, wywiedział psalm o tym." Oznacza to, że kiedy wyszedł on już ze swojego stanu, czyli podczas wznoszenia się, uważanego jako wyjście z łaźni po tym, jak został oczyszczony, "Wypowiedział psalm o tym", jako że zbudował on całą strukturę od tego momentu na podstawie powyżej rozumu, ponieważ pierwsza Micwa, jaką miał była powyżej rozumu. 

Dlatego należy interpretować to, iż on "widział siebie, jak stoi nagi" jako fakt, że nie miał on ochoty wypełniać Micw. Tak więc, nie miał żadnego połączenia z Keduszą [świętość], ponieważ jego ciało opierało się wszystkiemu z Keduszy. Jednakże, "przypomniał sobie o Micwie obrzezania na swoim ciele", której ciało nie jest w stanie się oprzeć. Nawet ci, którzy się obrzezali, chociaż mieli oni wybór w czasie obrzezania, wtedy znajdowali się w stanie wznoszenia, gdyż w przeciwnym razie, nie dokonaliby aktu obrzezania. Następnie, w trakcie upadku, nie mieli oni już takiego wyboru w kwestii obrzezania.         

Jednak kobiety, które nie muszą obrzezywać swoich ciał, w jaki sposób mogą one osiągnąć stan przezwyciężenia?  Jest to możliwe dzięki Arvut [wzajemne poręczenie], w tym że "Izrael jest odpowiedzialny jeden za drugiego." Ta Micwa została  dosłownie wyryta na jego ciele i nie jest ona zwykłą, praktyczną Micwą, która należy do części zewnętrznej jego ciała. "Jego umysł odczuł ulgę" oznacza, że w takim stanie upadku jest on wciąż połączony z przykazaniami Stwórcy.         

To może zapewnić jemu miejsce na zbudowanie własnej struktury Keduszy i powiedzenie swemu ciału: "Nie możesz doprowadzić mnie do rozpaczy, ponieważ widzisz, iż jesteś oderwane od całego zagadnienia Tory i Micw  oraz nie ma u ciebie pragnienia, dlaczego więc nadal śnisz, że jest możliwym, aby Stwórca przywiódł cię bliżej Siebie niż innych? Widzisz, że jesteś gorszy od innych, więc skąd u ciebie ta bezczelność, która każe ci myśleć, że On powinien zbliżyć ciebie, abyś szedł drogą prawdy, którą jest obdarzanie, a nie otrzymywanie czegokolwiek dla siebie; kiedy widzisz, że twoje ciało nie zgadza się zaangażować w Torę i Micwy w stanie Lo Liszma [nie dla Niej]?"      

Na to wszystko przychodzi odpowiedź, iż Stwórca celowo pozostawił Micwę  w twoim ciele, abyś mógł zobaczyć, że jest jeszcze coś, co łączy Cię ze Stwórcą, co oznacza Micwę obrzezania, której to nie można anulować. Taki jest sens słów: "Wygnaniec nie będzie wygnanym od Niego". Raczej, wszyscy zbliżą się do Stwórcy. To dlatego jego umysł uspokoił się dzięki temu, ponieważ zaczął on budować całe swoje rozumowanie na podstawie obrzezania w swoim ciele. Jest to obrzezanie, które zostało dane na ósmym, ponieważ Bina jest nazywana "ósmym", co jest ukrytym Hasadim, czyli powyżej rozumu.