16) I świecą oni, jak blask nieboskłonu, znajdującego się ponad tymi „mędrcami” [3], o którym powiedziano – „A nad głowami tego stworzenia – obraz nieboskłonu, na podobieństwo strasznego lodu” [20]. I jest to nieboskłon ISZSUT i blask tego nieboskłonu świeci dla całego Zeir Anpin, nazywanego Torą i świeci także głowom tego stworzenia, nazywanego Apirion. Czyli świeci on słupom i cokołom [21], położonym od haze Zeir Anpin i wyżej, które są właściwościami rosz (głowa), przekazującymi świecenie Chochma, nazywane blask, dla Apiriona.

I te właściwości rosz, czyli wyższe „słupy i cokoły” [21] Zeir Anpina, nazywane „mędrcy” [3], napełniają się światłem zawsze, nieprzerwanie, czyli oni patrzą na ten nieboskłon, żeby otrzymać swiatło wychodzące stamtąd.

Dwa rodzaje świateł odróżniają się na tym nieboskłonie:

Świecenie Chochma, nazywane blask.

Światło hasadim, we właściwości „czyste powietrze (awira dahia)” wyższych Aba we Ima, których ziwug nigdy się nie kończy.

Jednakże pierwsze światło, nazywane blaskiem, jest to ziwug, który przerywa się i nie świeci stale. I chociaż „mędrcy” [3] otrzymują świecenie Chochmy od tego nieboskłonu, żeby przekazać je do Apiriona i ich ziwug powinien przerywać się, żeby oni nie świecili zawsze, jednak to nie jest tak, świecą oni zawsze, w niekończącym się ziwugu, ponieważ otrzymują oni światło od właściwości „czyste powietrze (awira dahia)”, którego ziwug, nigdy się nie kończy i odnośnie tego światła świecą oni zawsze.

I mówi się, że oni patrzą na ten nieboskłon, aby otrzymać światło wychodzące stamtąd, a nie mówi się – blask, wychodzący stamtąd, żeby wskazać na drugie światło, włączone w ten nieboskłon, nazywane światło, a nie blask. I jest to także światło całego Zeir Anpin, nazywanego Torą, które świeci zawsze i nieprzerwanie. Czyli Zeir Anpin w całości nie otrzymuje dla siebie właściwości „blask”, lecz tylko właściwość „światło” i tylko ono jest nieprzerwane.