Często widzimy, że młodsze pokolenie jest nastawione negatywnie do swoich rodziców i starszych ludzi. Traktują ich z gniewem a na wszelkie rady odpowiadają agresją. Gdybyśmy dostrzegli ten gniew jako krzyk o coś znacznie głębszego i ważniejszego, zrozumielibyśmy to, że być może nasze dzieci mają rację, ponieważ starsze pokolenie po prostu nie daje im tego czego naprawdę potrzebują. 

Co dajemy – oferujemy młodszemu pokoleniu? Pozornie wydaje się, że mają wszystko: przekąski, telewizja, czy też gry wideo, itp. Ale to nie jest to, o co nasze nowe pokolenie prosi, nie to czego chce, nie takie jest ich przeznaczenie. Oni nie mają odpowiedzi na podstawowe pytanie, "po co żyję?" , a to odzwierciedla się w wybuchach gniewu i w przemocy. 

Dlaczego i po co istnieją dwa pokolenia: starsze i młodsze? Starsi ludzie powinni dostarczać młodszemu pokoleniu informacje o życiu, przekazywać swoją mądrość o tym, jak radzić sobie w życiu, odpowiedzieć na podstawowe pytania o istnienie, "Gdzie jestem? Po co ? Dlaczego? O co chodzi w tym naszym życiu?" 

Niestety, najczęściej tak się nie dzieje. W większości rodzice sami nie znają odpowiedzi na te pytania. A więc, czy ten fakt uwalnia ich od obowiązku dostarczania dzieciom tego czego potrzebują? Oczywiście , że nie. Jeżeli rodzice nie znają siebie, sami również powinni poszukiwać. Dzieci mówią, "Urodzili mnie, wychowywali mnie w tym świecie, a czuję się jak gdyby wyrzucili mnie tutaj, bez jakiejkolwiek pomocy." – to jest wrażenie, jakie dzieci noszą w sobie. 

W momencie, gdy nie otrzymują żadnych odpowiedzi na swoje pytania, dzieci tracą kontakt ze swoimi rodzicami. Dziecko wraca do domu, je coś i ma swoje własne życie. Ojciec, matka czy ktokolwiek z nich stają się jak maszyny zaopatrujące i wypełniające wszystkie materialne potrzeby. Wszystko inne, co dotyczy ich duszy – ich wnętrza nie ma nic wspólnego z rodzicami. Kim więc są ci ludzie? Dinozaurami czy też robotami w domu, którzy są do ich usług. Takie jest dzisiejsze wyobrażenie o rodzicach.

Czy może być inaczej? Tak, ale jedynie wtedy gdy sami rodzice otrzymają odpowiednią wiedzę. Jeżeli dzieci widzą, że ich rodzice są zainteresowani istotą życia, jego sensem i chcą zdobyć taką wiedzę. Jeżeli widzą, jak ich rodzice rozwijają się dzień po dniu, czują wówczas, że ich rodzice mogą dostarczyć im odpowiedzi na jakieś gnębiące ich pytania. Mogą wyjaśnić co zdarza się na świecie i dlaczego, pomóc im zrozumieć kryzys i wszystkie problemy, wtedy mają odpowiedni stosunek do otoczenia, do świata. 

Rodzice mogą nie tylko wyjaśniać im wszystko, ale też zaangażować ich w tą mądrość. 
Smutne, bo jeżeli dzieci widzą i czują wewnętrzny smutek i rozterkę swoich rodziców, jeżeli są świadkami rozwodów, rozstań, narkotyków, tracenia czasu, czy wypalania się – to jaki mogą mieć do nich stosunek, jakie mają mieć nastawienie? 

Dzieci w dzisiejszych czasach są bardzo inteligentne. Właśnie dlatego sami rodzice powinni zrozumieć fakt, że dla dobra swych dzieci muszą najpierw wykształcić siebie.