Opublikowano dnia 27 maja 2019

Kabała jest metodą, która uczy jak stworzyć pozytywnie połączone społeczeństwo, składające się ze szczęśliwych jednostek żyjących w równowadze z naturą.

Thrive Global opublikował mój nowy artykuł: „Co jest niepodważalnym źródłem szczęścia?“

Każdy chce być szczęśliwy. Istnieją niezliczone interpretacje tego, czym jest szczęście i jak być szczęśliwym, jakie jest źródło szczęścia, i na pewno, gdybyśmy mogli zidentyfikować autentyczne, niepodważalne źródło szczęścia, odważnie ruszylibyśmy w jego kierunku.

W niniejszym poszukiwaniu niepodważalnego źródła szczęścia przyjrzymy się:

- czy istnieje coś takiego jak niepodważalne źródło szczęścia,

- czy szczęście jest subiektywne i relatywne dla każdego, czy też może być źródło szczęścia wspólne dla wszystkich,

- rola jaką w naszym szczęściu odgrywa społeczeństwo i jego wartości,

- co stoi na drodze do bycia szczęśliwym przez cały czas,

- rola jaką pełni ludzka natura w naszym szczęściu,

- określenie niepodważalnego źródła szczęścia i rodzaju transformacji potrzebnej do jego przeżycia.

CZY ISTNIEJE COŚ TAKIEGO JAK NIEPODWAŻALNE ŹRÓDŁO SZCZĘŚCIA?

Czy szczęście jest subiektywne i odnosi się do każdego z osobna, czy też może istnieje wspólne źródło szczęścia dla wszystkich?

Aby poszukać odpowiedzi na to pytanie, ważne jest, abyśmy widzieli siebie jako gatunek społeczny, postrzegając nasze życie w połączeniu z innymi, z uwzględnieniem, że jakość naszych powiązań wpływa na naszą perspektywę i odczuwanie szczęścia.

Fakt, że jesteśmy gatunkiem społecznym odróżnia nas od zwierząt. Jesteśmy kształtowani przez nasze otoczenie w każdym momencie naszego życia. Nasze miejsce urodzenia, gdzie się wychowaliśmy, nasze rodziny, szkoły, nauczyciele, przyjaciele, współpracownicy, a także nasza kultura i media, które wchłaniamy, i w które angażujemy się wpływają na to jak definiujemy bycie szczęśliwym, jak możemy osiągnąć szczęście, i to co robimy, aby je osiągnąć.

Wiele badań nad szczęściem potwierdza, że pozytywnie połączone i wspierające społeczeństwo stanowi podstawę zadowolenia jego członków. Obowiązek wzajemnej troski, jako podstawowej zasady społecznej – gdzie każdy otrzymuje tyle, ile jest mu potrzebne i pracuje na rzecz innych – jest optymalnym rozwiązaniem dla szczęścia każdej osoby.

CO KOLIDUJE Z NASZYM SZCZĘŚCIEM?

Problem polega na tym, że tam, gdzie jest społeczeństwo istnieją społeczne pragnienia, tj. pragnienie posiadania pieniędzy, honoru, szacunku, sławy, kontroli, władzy i wiedzy. Nasze indywidualne dążenia do spełnienia tych pragnień kosztem innych ludzi kolidują z naszym szczęściem. Na przykład, jeśli ktoś chce stać się bogatym, potężnym lub sławnym musi nieustannie walczyć o przewagę nad innymi, zakłócając lub niszcząc bogactwo, władzę lub sławę innych.

Co więcej, natura ludzka, która jest pragnieniem otrzymywania działa tak, że kiedy cieszymy się, nasze pragnienie odczuwania tej przyjemności gaśnie w chwili jej otrzymania, i w tym miejscu pojawia się nowe pragnienie. Ten modus operandi ludzkiej natury sprawia, że czujemy się stale niezaspokojeni i z nowymi pragnieniami.

Ta formuła, w której żyjemy – dążenie do szczęścia kosztem innych w połączeniu z ciągłym niezadowoleniem osadzonym w ludzkiej naturze – jest antytezą szczęścia. Można zatem stwierdzić, że jeśli nasze źródło szczęścia pozostanie indywidualnym poszukiwaniem przyjemności kosztem innych, nigdy nie doświadczymy trwałej, kwitnącej formy szczęścia. Będziemy nękani przez nasze nieustannie niezaspokojone pragnienia i będziemy odczuwać coraz większe niezadowolenie, w końcu ostatecznie doprowadzi nas to do rozpaczy z powodu prób funkcjonowania w społeczeństwie za pomocą konkurencyjnych, indywidualistycznych motywów.

Koniecznością jest, aby każdy naród był silnie zjednoczony w sobie, tak aby wszystkie jego jednostki były ze sobą związane przez instynktowną miłość. Co więcej, każda osoba powinna czuć, że szczęście narodu jest jej własnym szczęściem, a dekadencja narodu jest własną dekadencją … Oznacza to, że ludzie tego narodu, którzy wyczuwają tę harmonię, są tymi, którzy tworzą naród i miara szczęścia narodu i jego trwałość są mierzone ich jakością.

– Kabalista Yehuda Ashlag, The Nation

Opinia publiczna czci dziś rywalizację i indywidualne osiągnięcia. Innymi słowy, jeśli depczesz swoją konkurencję, aby odnieść sukces jako jednostka, patrzy się na ciebie z szacunkiem. Jest to spleciony symptom wartości indywidualistyczno-konkurencyjnych, w jakich jesteśmy wychowywani, również w naszych szkołach i uniwersytetach, poprzez filmy, muzykę, media, programy telewizyjne i dyskusje internetowe, w które angażujemy się regularnie. Dlatego, jeśli szukamy autentycznego źródła szczęścia, musimy najpierw uznać, że nic się nie zmieni, jeśli nasza egoistyczna natura ludzka będzie nadal absorbować wpływy społeczne, które żywią jej egoistyczne działania kosztem innych.

Nawet jeśli określimy autentyczne źródło szczęścia, które może zadowolić wszystkich – nieograniczoną formę przyjemności, która napełnia nas, gdy angażujemy się w dawanie i pozytywnie łączymy się z innymi – nadal nie doświadczymy trwałego szczęścia, jeśli społeczeństwo jako całość nie będzie traktować priorytetowo wartości dawania, dobroci, altruizmu i pozytywnego połączenia w stosunku do obowiązujących dzisiaj wartości konkurencyjno-indywidualistycznych.

CO ZWIĘKSZY ŚWIADOMOŚĆ AUTENTYCZNEGO ŹRÓDŁA SZCZĘŚCIA?

Wzrost nieszczęść i problemów w społeczeństwie ludzkim odegra swoją rolę w podnoszeniu świadomości, z jakiego powodu nie udaje nam się osiągnąć autentycznej i trwałej formy szczęścia. W nauce Kabały ten stan nazywany jest „rozpoznaniem zła”. Oznacza to, że problemy i kryzysy narastają, dopóki nie zobaczymy, że tak bardzo jak chcemy żyć szczęśliwym i harmonijnym życiem, nie robimy tego, a ponadto sytuacja pogarsza się. W końcu uświadomimy sobie, że rozwiązanie polega na zasadniczej zamianie naszych wartości – z wartości konkurencyjno – indywidualistyczno – egoistycznych na wartości  współpracujące – połączone – altruistyczne – i że instytucje edukacyjne i media przekazujące wartości do naszego życia, muszą odczuć spoczywającą na nich główną odpowiedzialność w tej transformacji.

Samo pojawienie się nauki o szczęściu i psychologii pozytywnej w czasach, gdy depresja stała się najbardziej powszechną chorobą na świecie, pokazuje wyraźnie jak w miarę nasilania się cierpienia, staramy się przeciwdziałać mu za pomocą antidotum.

To ta sama epoka, w której autorzy Księgi Zohar, a także najbardziej znany Kabalista XX wieku, Jehuda Aszlag (Baal HaSulam) stwierdził, że autentyczna mądrość Kabały zostanie ujawniona i dostępna dla wszystkich, jako metoda aby poprowadzić społeczeństwo do pozytywnych związków, które mogą sprawić, że wszyscy będą szczęśliwi.

Kabała jest metodą, która uczy tworzenia pozytywnie połączonego społeczeństwa, zbudowanego ze szczęśliwych jednostek, zbalansowanych z naturą. Dzieje się tak dzięki uczestniczeniu w procesie eksperymentowania w łączeniu się z innymi, aby przyciągnąć siłę połączenia, która mieszka w naturze, i która ma moc, by nas zmienić, abyśmy zaczęli brać pod uwagę innych ludzi. W ten sposób człowiek nauczy się dążyć nie tylko do spełnienia własnego szczęścia, ale także do szczęścia innych osób. Następnie zostanie zbudowane harmonijne społeczeństwo ludzkie, aby zapewnić szczęście każdej osobie.

Źródło:https://bit.ly/3aNtbzc

Wiele osób błędnie odnosi mądrość Kabały do religii żydowskiej. Tak naprawdę, Kabała i religia zasadniczo się różnią. Celem religii jest uspokojenie ludzi; podtrzymywanie nadziei, że jeśli będę się modlić, stosunek Stwórcy wobec mnie ulegnie zmianie.

Konopia indyjska (Cannabis), inaczej zwana marihuaną, była odkryta nie jak się powszechnie uważa w latach sześćdziesiątych, lecz o wiele wcześniej - minimum 10000 lat temu. Była wówczas szeroko rozpozawana i spożywana jako produkt legalny.  

„Zakochany człowiek najpierw oszukuje sam siebie, a potem innych. To właśnie ludzie zwą romansem.“ Oskar Wilde

Miłość zawsze nas rani, ponieważ w naszym świecie, miłość jest oparta na potrzebach ego. Czy jesteśmy świadomi tego czy nie, nasza miłość zawsze pochodzi z pewnych kalkulacji: "Czy to jest dla mnie wartościowe czy nie?" 

Przez wieki, historia Adama i Ewy zdobywała wyobraźnię dzieci i dorosłych. Najwyższy czas by poznać prawdziwe znaczenie tej historii,oraz dowiedzieć się kim był ten sprytny, mały wąż. I oczywiście, jak to wszystko wiąże się z faktem, iż w dzisiejszych czasach 50% par się rozwodzi.

Określenie zadania 

Wychowanie jest głównym problemem całej ludzkości. Jeśli bylibyśmy w stanie i zdołalibyśmy wychować odpowiednio choć jedno pokolenie, wówczas moglibyśmy być pewni, że każde następne pokolenia byłyby wychowane odpowiednio i istniałyby optymalnie w naszym świecie, czego skutkiem byłoby w istocie - osiągnięcie niezbędnego i potrzebnego celu. Dlatego właśnie każda generacja, która otrzymuje odpowiednie wychowanie może być i będzie zdolna do adekwatnego wychowania następnego pokolenia.

Pytanie: Załóżmy, że małżonkowie, którzy są aktywnie zaangażowani w integralną  edukację, naukę połączenia, chcą włączyć w to swoje dziecko. Jak mogą to zrobić?

Odpowiedź: Najłatwiej jest włączyć dziecko w ten proces poprzez zabawę. Może ono odgrywać rolę sędziego, który zadaje swoim rodzicom pytania, a oni próbują odpowiedzieć na nie wykorzystując integralną edukację.

Wykład z Michaelem Laitmanem w Centrum "Punkt w Sercu" (Nekuda Shebelev) w Tel Awiwie (23 Grudnia 2004 roku)

Przede wszystkim, czym jest miłość? Wszyscy myślą, że miłość istnieje w naszym świecie. Chcemy jej doznać, czuć ją i prawdopodobnie jesteśmy nawet gotowi kogoś kochać. Ale co oznacza pojęcie "miłość"?

Jeśli popatrzysz na duchowe korzenie mężczyzn i kobiet, zadziwiający jest fakt, że możemy się widzieć, lecz znacznie mniej się komunikować. Więc co możemy zrobić? Tylko to - komunikować się, porozumiewać się, rozmawiać, ale robić to dobrze, dla odmiany. 

Praktyczne rady jak zbudować szczęśliwy związek oparty na zasadach duchowych i wzajemnym zrozumieniu swojej natury. 

Równość pomiędzy mężczyzną a kobietą: dobrze czy źle? 

Role kobiet i mężczyzn stały się tak mętne i rozmazane, że ludzie stali się zdezorientowani i nie wiedzą na czym tak naprawdę polegają ich role. To miało również wpływ na relacje między mężczyznami i kobietami. Mając wpływ na ich związki, cały ten mętlik spowodował również dezorientację co do swoich własnych tożsamości.

Podstawowa zasada dobrego wychowania jest właściwie bardzo prosta: rodzic nie powinien mówić dziecku co ma robić, tylko to jak ma to robić, jeśli dziecko zapyta.

A co dzieje się do tego czasu? Rodzice powinni używać swojej pomysłowości i znaleźć alternatywne drogi, by obudzić w dziecku pragnienie do zrobienia tego co powinno zostać zrobione. Ta droga i to pragnienie będzie więc jego własnym. To jest właściwa edukacja.

Praktyczne sugestie dotyczące edukacji i rozwiązywania problemów pomiędzy rodzicami a ich dziećmi. 

"Edukacja nie tworzy nic nowego, raczej ujawnia to, co dotychczas tkwiło głęboko w człowieku” (Rav Kuk, Essays of the Raiah, p. 100) 

Czasem człowiek może znaleźć wartościowe wskazówki w poradnikach o wychowywaniu dzieci. Dobra rada często może zaoszczędzić miesięcy czy nawet lat frustracji, niezdecydowania czy niepewności i pomóc rodzinom wydostać się z sytuacji bez wyjścia. 

Ritalin - lekarstwo podawane dzieciom z zespołem nadpobudliwości ruchowej i deficytem uwagi.

Nadmierna aktywność jest naturalnym zjawiskiem w nowej generacji dzieci. 

Około 80% - 90% dzieci dzisiaj jest nadmiernie aktywne. Dla wielu z nich zostało przepisane lekarstwo mające zmniejszyć ich nadpobudliwość zwane Ritalin. W Stanach Zjednoczonych praktycznie mówi się rodzicom: „ Nie przyprowadzaj swojego dziecka, jeśli nie zażywa ono Ritalinu”. To stało się niemalże warunkiem wstępnym do przyjęcia dziecka do szkoły. 

Dopóki dzieci nie usłyszą odpowiedzi, których potrzebują dopóty nie będą miały kontaktu z rodzicami i będą żyły swoim własnym życiem. 

Często widzimy, że młodsze pokolenie jest nastawione negatywnie do swoich rodziców i starszych ludzi. Traktują ich z gniewem a na wszelkie rady odpowiadają agresją. Gdybyśmy dostrzegli ten gniew jako krzyk o coś znacznie głębszego i ważniejszego, zrozumielibyśmy to, że być może nasze dzieci mają rację, ponieważ starsze pokolenie po prostu nie daje im tego czego naprawdę potrzebują.

Gry powinny nauczać dzieci jak wygrywać poprzez wspólne działanie. 

W latach osiemdziesiątych, Douglas Coupland spopularyzował termin " Pokolenie X", odnosząc się do nowego pokolenia. Szybko stało się to gorącym tematem i pop kultura uformowała się w tym wyobrażeniu, poszukując zaszyfrowanych unikalnych cech tej nowej generacji. 

Choroba procesu rozwoju

W 1987 roku w ogólnym głosowaniu wśród członków Komitetu Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego uznano występowanie nowej choroby psychicznej znanej jako zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi – ADHD.