Kiedy człowiek nabywa właściwość, która jest przeciwieństwem egoizmu, widzi wówczas całą rzeczywistość w prawdziwym świetle i jest zdumiony: „Wierzyłem, że świat, w którym się urodziłem, podobny jest do gorzkiego owocu, ale teraz widzęprzed sobą ogromny, piękny, promienny świat”.

Baal HaSulam, Przedmowa do księgi „Zohar"

"Celem szkolnej edukacji zawsze powinno być wychowanie harmonijnej osobowości, a nie specjalisty" – powiedział Einstein. Można się z nim zgodzić, ale powstaje pytanie: co to znaczy harmonijna osobowość ?    

Kabała odpowiada, że jest nią osoba, która umie w pełni wykorzystać swoją unikalność z korzyścią dla społeczeństwa.

Każdy z nas jest unikalny, a więc każdy może osiągnąć harmonię. Tylko jaka metoda powinna być  zastosowania do tego celu? Istnieje wiele systemów edukacji, ale czy przynajmniej jeden z nich jest w stanie wychować doskonałą, szczęśliwą osobowość?

Kabała wyjaśnia, że większość metod zaszczepia dzieciom zasady moralne przy pomocy kija i marchewki. One ustalają sztuczne standardy, które obejmują całe społeczeństwo. Jednak z czasem, na mocy prawa rozwoju naturalnego, pragnienia człowieka wzrastają do takiego stopnia, że radzenie sobie z nimi staje się niemożliwe. Wówczas standardy zostają zmienione, co oczywiście, do niczego dobrego nie prowadzi.  

Kabalistyczny system wychowawczy różni się od wszystkich innych metod. Zgodnie z nim człowiek nie powinien spełniać sztucznych kryteriów, lecz być w zgodzie z wyższą naturą. Tylko wtedy, kiedy człowiek przestanie być prowadzony przez własny egoizm, wzniesie się na poziom altruistycznego  postrzegania rzeczywistości, od domysłów przejdzie do prawdziwej harmonii. Zastosowanie przymusu do niczego nie prowadzi. Prawdziwe wychowanie buduje się tylko na przykładzie.  

Człowiek kształtuje się poprzez środowisko, dlatego też musi stale mieć przed oczami prawidłowe zachowanie innych. Jeśliby na przykład wszyscy kierowcy na drodze przestrzegali przepisów ruchu drogowego, to wtedy nawet ci, którzy nałogowo je łamią, nastawiliby się niezauważalnie dla siebie na nowy porządek. Nikt nie chce być czarną owcą. Jednak społeczeństwo otwarcie lekceważy wartości moralne, które stara się wpoić dzieciom. „Język ciała” nie odpowiada pięknym słowom wychowawców.

Wychowanie, kultura kształtuje się nie przez wiedzę, lecz przez naturalny rozwój wewnętrzny, kiedy człowiek staje się doskonały w swoim nastawieniu do życia i świata, odkrywa, że wszyscy ludzie są zespoleni ze sobą w jeden nierozerwalny system i nie są w stanie przetrwać i rozwijać się w pojedynkę. Wtedy dopiero zaczynają rozumieć, jak wykorzystać własną wyjątkowość nie na szkodę, lecz na korzyść innych.

Bycie harmonijnie ukształtowaną osobowością możliwe jest tylko wśród innych równie harmonijnych osobowości i dlatego dobrze wychowywać dzieci oznacza dać im wiedzę o uniwersalnym prawie natury, które wymaga od nas wszystkich zjednoczenia i troski o siebienawzajem. Środowisko powinno służyć jako przykład dla młodego pokolenia, pokazując, że dawanie, troska o społeczeństwo jako całości – jest to wyższa wartość, która jest potrzebna jak powietrze.W ten sposób prawidłowo wychowamy dzieci na korzyść przyszłego życia i zapewnimy im możliwość stania się szczęśliwymi.