Opublikowano dnia 17 sierpnia 2020

Nerwy Europy nie zostały uspokojone pompatyczną zapowiedzią bezprecedensowego funduszu stymulującego odbudowę gospodarki kontynentu, zniszczonej poważnie przez pandemię koronawirusa. Gwałtowny nawrót przypadków w krajach takich jak Hiszpania, Francja i Niemcy, w których sądzono, że COVID-19 jest pod kontrolą, udowodnił, że wirus i jego niszczycielskie skutki nie znikną w najbliższym czasie. Problem nie zostanie rozwiązany przez jedność europejskich portfeli, ale przez jedność ludzkich serc.

Potrzeba wdrożenia praw wzajemności i integracji, teraz w erze koronawirusa, jest bardziej widoczna niż kiedykolwiek wcześniej.

Zastrzyk 2 bilionów dolarów do europejskiego systemu gospodarczego został przeznaczony przez 27 przywódców Unii, jako dotacje i pożyczki dla najbardziej dotkniętych krajów członkowskich kontynentu. Ta olbrzymia transakcja, wciąż czekająca na ratyfikację przez Parlament Europejski była promowana, jako narodziny nowej Europy, ale warunki funduszu i plan wypłat wzbudziły oburzenie wśród jego przeciwników w bloku, którzy uważają lek ten za gorszy niż choroba.

Chociaż pakiet naprawczy może wydawać się ważną odpowiedzią na najpilniejsze potrzeby Europy, umowa w najlepszym przypadku może zapewnić rozwiązanie jedynie na poziomie kosmetycznym. Dlaczego tak jest? Dzieje się tak, ponieważ, jak to wyrażono kilkadziesiąt lat temu, kiedy powstawał blok narodów, połączenie takich partnerów nie mogło przynieść żadnego dobrego rezultatu. Jak jest napisane: „Rozproszenie niegodziwców jest dobre dla nich i dla świata”. (Miszna, Sanhedrin 71b). Przez „niegodziwców” nasi mędrcy rozumieli tych, którzy są kontrolowani przez ich egoistyczną naturę prowadzącą do podziałów, i odnoszącą korzyści cudzym kosztem. Innymi słowy Unia Europejska jest tylko kamuflującą przykrywką dla fałszywej jedności i tak będzie, dopóki nie zmieni się samolubna natura ludzi.

Brak równowagi w Europie i wewnętrzne, egoistyczne spory w obrębie bloku nie pozwolą członkom łączyć się sercami. Są wobec siebie oschli. Od czasu powstania UE, jej członkowie nie okazywali sobie wzajemnej troski o dobrobyt i stabilność, ani nie podejmowali wysiłków, aby wychować przyszłe pokolenia tak, aby stały się bardziej odpowiedzialne i troszczące o siebie nawzajem. Tak więc, dopóki egoistyczna natura człowieka pozostaje niezmieniona, nie może dojść do prawdziwej przemiany w społeczeństwie.

Niemniej jednak pandemia koronawirusa nieustannie przypomina nam, że bardziej niż kiedykolwiek wcześniej nie mamy innego wyjścia, jak pójść w kierunku autentycznej jedności między ludźmi. Społeczeństwo ludzkie wyłoniło się, jako integralny globalny system łączący narody, gospodarki i kultury, a zatem problemy, których doświadcza Europa i świat mają również wspólny korzeń: wąski iokrutny egoizm.

Lekarstwo na te problemy znaleźć można w metodzie edukacyjnej opracowanej specjalnie w celu pokonania problemu – wszędzie czyhającego egoizmu. Dlatego kryzys można rozwiązać tylko za pomocą kompleksowego podejścia, które uwzględnia więzi międzyludzkie, jako kluczowy czynnik umożliwiający długotrwałe rozwiązanie problemu. Bez relacji międzyludzkich głęboko zakorzenionych w integracji i prawdziwej trosce o innych, wszystkie górnolotne zmiany skazane są na niepowodzenie.

Gdyby plan UE, jako główną klauzulę zawierał wezwanie do edukacji, albo żądanie rozszerzenia nowych stosunków międzyludzkich na całym kontynencie, a nawet załącznik w postaci deklaracji zamiaru zbliżenia się obywateli do siebie, można by spojrzeć na to z nadzieją, że coś może się udać. Ale nie ma takiej podstawy w umowie, nie ma skłonności do łączenia się ani wniosku o obalenie władzy ego. W związku z tym nie możemy oczekiwać niczego dobrego po zwykłych czynnościach technicznych – od samego złożenia podpisu na dokumencie.

Nawet gdyby UE miała do zainwestowania miliard euro więcej, nadal nie przyniosłoby to pozytywnych skutków. Wręcz przeciwnie, doprowadziłoby to do jeszcze silniejszego oporu i starć, do wojen i ciężkich walk oraz do wybuchu nowych plag.

Dlaczego tak się dzieje?

Dzieje się tak, dlatego, że plan stymulacji gospodarki nie uwzględnia równowagi społeczeństwa z prawami natury, prawami tworzącymi integralny system, w którym wszystkie części niezależnie od ich wymiaru i statusu, pełnią niezbędną rolę i uzupełniają się wzajemnie w prawidłowym funkcjonowaniu systemu.

Potrzeba wdrożenia tych praw wzajemności i integracji jest teraz bardziej widoczna w erze koronawirusa niż kiedykolwiek wcześniej. Teraz natura wymaga, abyśmy zdali sobie sprawę z bankructwa naszych przeszłych egoistycznych systemów w społeczeństwie i doszli do nowej, zjednoczonej świadomości. Nawet prosta myśl w kierunku prawdziwego zjednoczenia byłaby wielkim krokiem nie tylko w kierunku narodzin nowej Europy, ale także narodzin nowego świata.

Źródło: https://bit.ly/30NFIk4