• od studiowania Kabały można stracić rozum,
• można studiować Kabałę tylko po 40 roku życia,
• studiujący Kabałę powinien być żonaty,
• kobietom zabronione jest studiować Kabałę,
• Kabałę może studiować tylko wypełniający wszystkie żydowskie prawa religijne,
• Kabała sprawia, że człowiek staje się religijny,
• przed studiowaniem tajnej części Tory powinno się znać otwartą część Tory.

Czyli opinia ogólna to: "lepiej w ogóle zostawić to w spokoju".
Częściowo odpowiedź dawana jest w rozdziale "Z przedmowy do Talmud Eser ha-Sfirot". Źródło tych obaw to strach, że wskutek studiowania Kabały, wypełniający przykazania, wierzący z przyzwyczajenia, odejdą od Tory i przykazań religijnego sposobu życia.

Jednak my obserwujemy, że odejście od religii jest zjawiskiem powszechnym, w ciągu kilku pokoleń i przy tym bez wszelkiego związku z Kabałą. Jeszcze sto lat temu prawie wszyscy Żydzi byli religijni.

Jednakże w momencie, gdy do naszego świata zaczęły opuszczać się bardziej rozwinięte dusze, skończył się okres tego snu wiekowego, nastała epoka oświecenia. Te nowe dusze nie potrafiły zadowolić swojego pociągu do poznania świata, jego sensu i celu w studiowaniu tylko praw Tory.

Właśnie dlatego wyodrębnienie studiów Kabały z judaizmu wywołuje masowe odejście od niego, ponieważ zwykłe religijne nauczanie nie daje odpowiedzi na to, co rzeczywiście ciekawi każdego człowieka na świecie. Dlatego o ile zwykły judaizm pozostaje obojętnym, o tyle Kabała przyciąga wszystkich na świecie do siebie.

Wielki kabalista Ari w XVI wieku pisał, że poczynając od jego czasów, Kabała przeznaczona jest mężczyznom, kobietom, dzieciom, nie-Żydom tzn. wszyscy nie tylko mogą, lecz powinni studiować Kabałę. Największy kabalista naszych czasów rabi J. Aszlag w "Przedmowie do Talmud Eser ha-Sfirot", p.2 mówi:

"Rzeczywiście, jeżeli zwrócimy naszą uwagę tylko na jedno słynne pytanie, jestem pewien, że wszystkie wątpliwości o konieczności studiowania Kabały natychmiast znikną. To jest pytanie, które zadają sobie wszyscy śmiertelnicy: "W czym tkwi sens naszego życia?"

Rabi Aszlag nawet nie spiera się z tymi, którzy sprzeciwiają się studiowaniu Kabały lub usprawiedliwiają swoją bezczynność wymówkami. On zadaje tylko jedne, jedyne pytanie: "W czym tkwi sens mojego życia?"

Zwraca się on do tych, którzy węnątrz siebie pytają o sens. Do poważnego studiowania Kabały, pojęcia wiecznego, dotrze tylko ten, kto rzeczywiście siebie pyta: "W czym tkwi sens mojego życia?"