Baal HaSulam, "Przedmowa do Księgi Zohar"

Robak urodzony w rzodkiewce, siedzi w niej i myśli, że cały świat Stwórcy jest także gorzki, pozbawiony światła i mały, jak ta rzodkiewka, w której się urodził.

Ale w tym momencie kiedy przebija skórkę i wychodzi na zewnątrz z rzodkiewki, jest zdumiony i woła: "Wierzyłem, że cały świat jest podobny do rzodkiewki, w której się urodziłem, ale teraz widzę przed sobą ogromny, lśniący i przepiękny świat! "

Dzisiaj omówimy jeden z ciekawych obrazów występujących w księdze "Zohar". Jest on bardzo często wspominany. W opowiadaniu tym mowa jest o poganiaczu osłów. Spróbujmy przeczytać kilka linijek z "przedmowy do księgi Zohar" i zrozumieć, co chcą nam przekazać.

Przed stworzeniem, istniał sam Stwórca. Proces stworzenia rozpoczyna się, gdy Stwórca wyznacza pewną część samego Siebie po to, aby oddać ją, w przyszłości, przy pomocy pewnych innych właściwości. Oddając tą część za pomocą odczucia jej własnego „ja”, Stwórca w zasadzie „odrzuca” ją od Siebie. 

Acmuto i zamiar stworzenia 

Istnieje wyższa siła, która nazywa się Acmuto, co tłumaczy się jako "sama z siebie" lub istota. Ta siła jest niepoznawalna, ponieważ nie wiąże się z tworem. Jesteśmy częścią tworu, natomiast Acmuto jest siłą istniejącą niezależnie od nas. Możemy mówić tylko o oddziaływaniu tej siły na nas.

Nie wiemy nic na temat Stwórcy, za wyjątkiem Jego chęci stworzenia nas, i Jego chęci obdarzania nas rozkoszą. Przy jego pomyśle, pragnienie rozkoszy powstało z niczego. Jego wola stworzenia nazywana jest "Keter" (Korona), ponieważ otacza jak korona Jego chęć dawania nam przyjemności, rozkoszy. Stworzenie należące do KETER, można sobie wyobrazić jako naczynie (kli) gotowe przyjąć rozkosz, albo światło Stwórcy (or). Ten punkt stworzenia nazywany jest Chochma (Mądrość), a przyjemność wypełniająca KLI nazywana jest or Chochma (światłem mądrości). 

W dzisiejszych czasach otarliśmy się nie o jedną teorią dotyczącą istoty duszy. Coraz częściej mówi o tym nie tylko religia, ezoteryka, ale także filozofia i nauki ścisłe! Kabalistyczne pojęcia ciała i duszy nie mają nic wspólnego z teorią, ponieważ pojęcia te nie powstały na drodze rozważań, twórczego myślenia, czy domniemywań. Kabała opisuje jedynie to, co kabalista odczuwa wewnątrz swojego KLI (naczynia). Aby zbliżyć się do pojęć kabalistycznych, należy uwolnić się od teorii w nas zakorzenionych. 

Baal HaSulam pisze, że z punktu widzenia postrzegania duchowego, rzeczywistość dzieli się na trzy poziomy : 
- Istota Stwórcy «Acmuto» 
- Nieskończoność «Ein Sof» 
- Dusze 

1) O istocie Twórcy nie próbujemy nawet mówić, ponieważ potrafimy zbadać jedynie to, co odczuwamy wewnątrz siebie, tj. światło. Światłem nazywamy właśnie odczucie Stwórcy wewnątrz nas, jednak jakim pierwotnie jest Stwórca, dowiedzieć się nie da. Wszystko, co leży poza granicami naszych odczuć (wewnątrz kli) nazywamy Acmuto.

"Ten, kto realizuje przynajmniej jedno prawo wyższego świata, wygrywa siebie i świat przez cnotę dobroci".

Baal HaSulam

Naprawa stworzenia jest w intencji 

Naprawa prawdziwej ludzkiej natury, egoistycznych pragnień, powinna być przeprowadzana tylko w celu zjednania się z wyższą siłą, za pomocą podobieństwa właściwości i poprzez uzyskanie cechy bezwarunkowego oddawania. Jest to, ta sama droga, jaką ona działa na nas; ze względu na oddawanie, aby napełnić nasze pragnienie otrzymywania. 

TRZY TEORIE O CIELE I DUSZY

Wszystkie rozpowszechnione na świecie teorie o ciele i duszy można przyporządkować do trzech następujących teorii:

1. Teoria wiary

Teoria wiary głosi, że nie ma nic poza duchem lub ciałem. Zwolennicy tej teorii twierdzą, że istnieją istoty duchowe, które różnią się pod względem jakości, są to tak zwane "dusze ludzi", które posiadają niezależną rzeczywistość do opuszczania się i wcielania się w ciało człowieka

Rozwój ludzkości od samego początku do dnia dzisiejszego, to rozwój i realizacja różnych poziomów pragnień. To właśnie pragnienia i poszukiwanie możliwości ich realizacji określa poziom rozwoju cywilizacji, i w ogóle wszystkiego, co nazywamy rozwojem naukowym i technologicznym. Pragnienia zmieniają się i dzięki temu człowiek coraz bardziej się rozwija - stawiane są przed nim coraz to nowe cele, które wymagają wysiłku. Kabała wyróżnia pięć poziomów rozwoju pragnień człowieka. 

Człowiek na naszym świecie nie posiada duszy. Jednakże, w momencie gdy zaczyna pragnąć czegoś duchowego, wówczas nabywa on "punkt w sercu" lub tzw. embrion duszy, który wymaga powrotu tego człowieka do jego duchowego korzenia zgodnie z jego naturą. Dusza tęskni za Stwórcą i popycha człowieka naprzód. Mimo że owy "punkt" duszy popycha go w pewnym kierunku, to nie jest jeszcze prawdziwa dusza.

"Otwórz dla mnie nieco swoje serce - a ja otworze dla ciebie świat" -

Księga Zohar

Kim jestem i w jakim celu istnieję? W jaki sposób się tu zjawiliśmy, idokąd zmierzamy? Czy jest możliwe, że już kiedyś byliśmy na tym świecie? Możemy poznać siebie i wszechświat? Dlaczego człowiek cierpi i czy jest możliwe żeby uniknąć cierpienia? Jak można odnaleźć pokój, satysfakcje i powodzenie? Jak możemy zdobyć, spokój, spełnienie, szczęście?

Teksty wprowadzające - Pozwól, by Kabała była twoim przewodnikiem

Po to, abyśmy mogli osiągnąć cel dzieła stworzenia, na ścieżce człowieka istnieją dwa, następujące po sobie etapy. Pierwszy powoduje cierpienia i poddaje ciężkim próbom, dopóki człowiek nie uwolni się od egoizmu. Lecz gdy przejdziemy już ten pierwszy etap i uwolnimy się od wszystkich osobistych pragnień, gdy będziemy w stanie skierować wszystkie myśli ku Stwórcy, wtedy będziemy mogli zacząć nowe życie, pełne duchowej radości i wiecznego spokoju tak, jak to pierwotnie zostało zamierzone poprzez Wolę Stwórcy, na początku stworzenia.