Świat, który "znamy" jest naszą reakcją na zewnętrzne wpływy. Świat "jako taki" pozostaje nieznany. Dla przykładu, jeśli moje błony bębenkowe są uszkodzone, nic nie słyszę, a dźwięk nie istnieje dla mnie. Postrzegam tylko w zakresie, do jakiego jestem dopasowany.
Nasza percepcja świata jest całkowicie subiektywna; nie odzwierciedla w ogóle tego, co dzieje się na zewnątrz nas. Wychwytujemy tylko naszą własną reakcję na coś, co hipotetycznie rozpościera się dookoła nas, lecz czy rzeczywiście cokolwiek tam się dzieje?
Istnieje wiele teorii na ten temat. Teoria Newtona stwierdza, że istnieje obiektywna rzeczywistość, że świat jest taki, jakim go widzimy i istnieje niezależnie od naszej własnej egzystencji. W późniejszym czasie Einstein wysunął teorię, że percepcja rzeczywistości zależy od stosunku pomiędzy prędkością obserwatora, a prędkością obserwowanego przedmiotu. Innymi słowy, poprzez zmianę swojej prędkości w stosunku do przedmiotu, postrzegamy go zupełnie inaczej: przestrzeń zostaje wypaczona, wykrzywiona, skurczona lub rozszerzona, a czas się zmienia.
Inne teorie, takie jak zasada nieoznaczoności Heisenberga, zakłada wzajemność pomiędzy jednostką, a światem. Innymi słowy, percepcja rzeczywistości jest wynikiem mojego wpływu na świat oraz jego wpływu na mnie.
Nauka kabały wyjaśnia, że nie istnieje postrzegalna rzeczywistość poza nami. Na nic nie wpływamy na zewnątrz nas, ponieważ nic na zewnątrz nas nie postrzegamy. Poza nami istnieje tylko niezmienne Wyższe Światło. Cały świat jest wewnątrz nas, a my odczuwamy, że jesteśmy pod wpływem czynników zewnętrznych, dlatego że tak zostaliśmy stworzeni.
Jeśli wyjdziemy z naszego świata, zaczniemy postrzegać, jak Wyższe Światło daje życie zawsze coraz to nowszym obrazom świata wewnątrz nas. Ten cały świat staje się wtedy mały i ograniczony. Widzimy jak Wyższe Światło określa sposób w jaki postrzegamy siebie i otoczenie i w końcu zaczynamy kontrolować ten proces.
Nauka Kabały daje nam tę możliwość. Zaczynamy rozumieć, że przyczyna naszych ograniczonych zdolności leży w nas samych. Jeśli zrównoważymy nasze wewnętrzne właściwości z właściwościami Wyższego Światła, osiągniemy poziom doskonałości i wieczności zwany "światem nieskończoności" - życie wieczne i całkowite napełnienie.
Wszystko to zależy tylko i wyłącznie od zmiany naszych wewnętrznych właściwości. Dlatego nauka kabały skierowana jest na wskazanie nam, że poprzez zmianę samych siebie (i zrobienie tego szybko, w ciągu jednego życia) zaczynamy przekraczać te ziemskie istnienie. Nasze ciała pozostają w niej, a my kontynuujemy nasze codzienne życie z rodziną, dziećmi, światem i społeczeństwem, lecz otrzymujemy dodatek do tego wszystkiego - Wyższą Rzeczywistość - gdzie żyjemy w naszym boskim organie zmysłu.