Kabała nie jest religią. Kabała nie jest mistyką. Kabała nie jest jakąś metodą uzdrawiania. Kabała nie ma żadnych zdolności magicznych dokonywania cudów. Kabała nie jest magią. Kabała nie posiada żadnych czarnych mocy.

Kabałą nie może władać osoba, która nie jest kabalistą. Kabała nie daje człowiekowi żadnej przewagi nad innymi, wręcz przeciwnie, robi człowieka kochającym i troszczącym się o innych.

Kabała nastraja człowieka na postrzeganie wyższego świata. On zaczyna postrzegać nasz świat względem wyższego świata. Kabała zmienia w człowieku wszystkie jego początkowe parametry, wszystkie jego właściwości, stosunek do świata, do wszystkiego.

Ona przemienia człowieka w zupełnie inną istotę, to znaczy jego głowa, umysł i jego serce, pragnienia stają się całkowicie inne. On zaczyna myśleć i czuć zupełnie inaczej niż zwykły człowiek. Jest mu nieco trudno żyć w tym świecie, jak na przykład trudno dorosłemu człowiekowi żyć w przedszkolu. On może oczywiście, ale tak dużo wysiłków musi ciągle dokładać, aby zrównoważyć siebie z maluchami.

Tak samo kabalista. Z jednej strony jest obdarzony szerokim postrzeganiem całego świata, a z drugiej – musi istnieć również w naszym świecie, a przy tym nie pokazywać siebie jawnie jako ktoś szczególny. I musi ciągle iść na kompromis.

Kabalista nie jest wrogiem dla nikogo. On w rzeczywistości jest najlepszym przyjacielem dla całej ludzkości. Ponieważ całe jego dążenie (megama) jest skierowane na doprowadzenie ludzkości do doskonałej i szczęśliwej egzystencji. To właśnie oznacza kabalista.