Już od dawna człowiek szukał odpowiedzi na główne pytania życia: kim jestem, na czym polega cel mojego istnienia, po co istnieje ten świat, czy istniejemy nadal po śmierci itd...

Każdy usiłuje w swoim zakresie w jakiś sposób otrzymać odpowiedzi na te pytania, czerpiąc przy tym z dostępnych źródeł informacji. Każdy z nas tworzy swój światopogląd, biorąc jako podstawę podejście, które wydaje się najbardziej pewne.

Rzeczywistość i życie codzienne w każdej chwili zmuszają nas do sprawdzania i uzasadnienia naszych poglądów oraz ciągłego ich korygowania. Ten proces odbywa się u jednych świadomie, u innych - nie.

Przyczyną pobudzającą do zmian i poszukiwań odpowiedzi, jest chęć otrzymania rozkoszy i uniknięcia cierpień. Z tego punktu widzenia jesteśmy podobni do wszystkich zwierząt. Krowa, żaba i ryba - każda na swój sposób - pragną również otrzymać jak najwięcej przyjemności i jak najmniej cierpienia.

Prawa natury, doświadczenie życiowe oraz sposób życia innych istot żywych uczą nas, że nie ma żadnego rozumnego sposobu, by absolutnie uniknąć cierpień. W najlepszym wypadku można się z nimi pogodzić i przyjąć je jako zło konieczne.

Kwestia celu, sensu życia dodaje do codziennych ludzkich cierpień następujące pytanie: "a po co ja w ogóle cierpię?" To pytanie o sens życia nie daje nam odczuwać satysfakcji nawet wtedy, gdy którekolwiek z naszych codziennych pragnień czasowo się spełnia.

Człowiek, który osiągnął upragniony cel, dosyć szybko zaczyna odczuwać, że brak mu innej rozkoszy. Nowe pragnienie nie pozwala mu spoczywać na laurach i cierpienia wznawiają się. Oglądając się za siebie, stwierdza on, że większą część czasu spędził na męczącym wysiłku, aby osiągnąć różne cele, lecz po ich osiągnięciu - prawie nigdy nie rozkoszował się sukcesem.

Ponieważ na powyżej postawione pytania, nie ma odpowiedzi, to co pewien okres powstaje dążenie do dawnych wierzeń. Młodzież w poszukiwaniu zwraca się w stronę Indii, Dalekiego Wschodu albo znajduje czasowe zadowolenie przy pomocy różnych technik "duchowych".

Medytacje, systemy odżywiania, te lub inne ćwiczenia fizyczne i umysłowe pobudzają w człowieku naturalne instynkty i pozwalają mu czuć się bardziej komfortowo w swym ciele materialnym. Czuje on wtedy, że kontroluje swoje reakcje, że jego samouświadomienie rozwija się.

Człowiek uczy się wsłuchiwać w potrzeby swojego ciała, ograniczając je, i racjonalnie je zaspokajać. Ta metoda uczy zmniejszania zapotrzebowania tzn. zamiany pragnienia na ograniczenie.

Niestety, jest to tylko próba zapomnienia się, ponieważ pragnienia nie zostały spełnione (zadowolone), a sens życia znaleziony. Wszystkie te metody uspokajają i zmniejszają cierpienia kosztem obniżenia aspiracji, zmniejszenia pragnień.

Jednak człowiek szybko stwierdza, że nie można opędzić się od prawdy, a zmniejszenie chęci rozkoszowania nie wybawia od niej. Kto obiektywnie analizuje swój stan, rozumie, że nie osiągnął upragnionego celu tzn. pozbycia się cierpienia i osiągnięcia wiecznej rozkoszy.

Za pomocą badań naukowych ludzkość szuka logicznego uzasadnienia celu swego istnienia, a także celu istnienia całego wszechświata. Człowiek bada prawa natury już od wielu tysięcy lat.

Nauka korzysta z aksjomatów, które nie przeczą naszej logice i naszym narzędziom badań. Wszystko, czego nie możemy zmierzyć za pomocą przyrządów naukowych, znajduje się poza granicami badania. Dlatego też dusza człowieka, sposób jego zachowania się i motywacja znajdują się poza zakresami naukowego badania.

Współcześni naukowcy odkrywają, że im bardziej posuwają się w swoich badaniach naukowych, tym bardziej obraz świata staje się mglisty i powikłany. Najbardziej postępowe książki naukowe stają się coraz bardziej podobne do mistycznych, do fantastyki naukowej, nie dając przy tym odpowiedzi na pytania o sens życia.

Kabała jako nauka oferuje swój sposób badania świata - poprzez rozwój dodatkowych zdolności człowieka w odczuwaniu otaczającego go świata. Słowo "Kabała" (hebr. otrzymanie) wyraża dążenie do otrzymania wyższego uświadomienia, odczucia prawdziwego obrazu świata.

Kabaliści opowiadają nam o technice, u której podstaw leży ich własne doświadczenie. Oni przedstawiają i wykładają w swoich księgach, swoją metodykę badania wszechświata, otrzymania odpowiedzi na sens życia. Tą metodykę nazwali "nauką otrzymywania" inaczej Chochma ha-Kabbalah.