W dzisiejszych czasach otarliśmy się nie o jedną teorią dotyczącą istoty duszy. Coraz częściej mówi o tym nie tylko religia, ezoteryka, ale także filozofia i nauki ścisłe! Kabalistyczne pojęcia ciała i duszy nie mają nic wspólnego z teorią, ponieważ pojęcia te nie powstały na drodze rozważań, twórczego myślenia, czy domniemywań. Kabała opisuje jedynie to, co kabalista odczuwa wewnątrz swojego KLI (naczynia). Aby zbliżyć się do pojęć kabalistycznych, należy uwolnić się od teorii w nas zakorzenionych.

Główne teorie, które mówią o duszy, to: 

Teoria wiary - teoria wiary mówi nam o tym, że istnieje tylko dusza i nie ma nic oprócz niej. Śmiertelne ciało jest zaledwie warstwą, która okrywa na jakiś czas nieśmiertelną duszę. Dusze są odrębnymi, niezależnymi obiektami żyjącymi wspólnie w realnej duchowej przestrzeni i co jakiś czas inkarnują do świata fizycznego. Ciało, cechy i osobowość człowieka są odbiciem jego duszy. 

Teoria dualizmu - zwolennicy tej teorii nie lekceważą znaczenia ciała i zakładają, że ciało jest odrębnie działającą jednostką. Nie odrzucają istnienia duszy człowieka, jednak wraz z rozwojem nauki, zdają sobie sprawę z tego, że osobowość i zachowanie cżłowieka są uwarunkowane fizycznie (genetycznie), więc na rolę duszy zostaje coraz mniej miejsca - zaledwie nawyki nabyte w poprzednich wcieleniach. Zatem wyznawcy tej teorii wierzą jak gdyby w dwie teorie jednocześnie, uznając ciało za skutek istnienia duszy, jednocześnie przypisując mu samodzielność. 

Teoria zaprzeczenia - mówi o braku jakiejkolwiek pozafizycznej realności, zaprzecza istnieniu duszy, uznaje tylko ciało i życie fizyczne. 

Kabała dzieli duszę na dwie części : 
KLI - (z hebr. naczynie) pragnienie rozkoszy 
OR - (z hebr. światło) rozkosz pochodząca od Stwórcy 

KLI jest zatem pragnieniem otrzymywania i nazywa się tworem Stwórcy, ponieważ takie pragnienie nie istniało wcześniej w Twórcy. Pragnieniem Twórcy jest rozkoszowanie, oddawanie. Gdy mówimy o właściwościach duszy, to mówimy o otrzymywaniu światła, a nie ziemskich przyjemności. Dlatego ludzie, którzy nie posiadają wykształconego naczynia, nie posiadają w istocie duszy. Rodzą się i umierają nie posiadając żadnej ciągłości istnienia. Kabalista z wykształocnym KLI zaczyna żyć w nim jednocześnie przebywając w świecie fizycznym i normalnie w nim funkcjonując. Po śmierci jednak pozostaje w swoim KLI i żyje dalej, funkcjonuje i przyjmuje boskie światło. Jeśli nie wykształcił swojego KLI do końca i nie napełnił je światłem do nieskończoności, to wraca do życia fizycznego, aby móc dalej rozwijać swoją duszę. 

Baal  HaSulam "Dusza i ciało"