"Otwórz dla mnie nieco swoje serce - a ja otworze dla ciebie świat" -

Księga Zohar

Kim jestem i w jakim celu istnieję? W jaki sposób się tu zjawiliśmy, idokąd zmierzamy? Czy jest możliwe, że już kiedyś byliśmy na tym świecie? Możemy poznać siebie i wszechświat? Dlaczego człowiek cierpi i czy jest możliwe żeby uniknąć cierpienia? Jak można odnaleźć pokój, satysfakcje i powodzenie? Jak możemy zdobyć, spokój, spełnienie, szczęście?

Wielu ludzi w każdym pokoleniu, usiłowało odnaleźć odpowiedzi na te uporczywe, nie dające spokoju pytania i wiele faktów, że to się działo przez pokolenia, pokazuje nam, że nadal nie znaleźliśmy satysfakcjonującej odpowiedzi na te pytania. Badając przyrodę i kosmos, odkryliśmy, że wszystko, co nas otacza istnieje i funkcjonuje w zgodności i harmonii z ścisłymi, zamierzonymi prawami. Uważając siebie za najwyższe ze stworzeń natury, stwierdziliśmy jakoby, że jesteśmy poza tym systemem. Dla przykładu, widzimy (rozumiemy) mądrość i logikę, z jaką natura stworzyła każdą część naszego organizmu, widzimy cel i precyzje, w działaniu każdej komórki w naszym ciele, a nie jesteśmy w stanie odpowiedzieć na pytanie: Jaki jest cel, znaczenie, tego całego żyjącego organizmu?

Wszystko, co nas otacza jest przesiąknięte, związkami przyczynowo – skutkowymi, znaczy to, że nic nie jest stworzone bez celu. W świecie ciał fizycznych, istnieją określone prawa ruchu, dynamiki, obrotu. Podobna logika występuje w królestwach roślin i zwierząt. Ale podstawowe pytanie, po co to wszystko istnieje i to nie tylko w stosunku do nas, ale do całego otaczającego nas świata, wciąż pozostaje bez odpowiedzi. Czy istnieje taka osoba na świecie, która chociażby raz w życiu nie zastanawiała się nad tym pytaniem? Istniejące teorie naukowe, twierdzą, że światem rządzą niezmienne prawa fizyczne, na które nie mamy wpływu. Naszym jedynym celem jest pojąć i wykorzystać istniejące prawa, by przeżyć te 70-120 lat naszego życia, przygotowując grunt, dosłownie i w przenośni, dla przyszłych pokoleń.

Ale w imię czego? „Czy ludzkość rozwinęła się drogą ewolucji od najprostszych form?", czy może „życie zostało przyniesione z innej planety?"

Są dwie daty: Narodzin i śmierci, a to, co zdarza się między nimi jest niepowtarzalne, dlatego cenne. Albo vice versa: życie jest niczym, skoro po nim jest koniec, nie istnieje nic, ciemność, przepaść? Gdzie jest ta mądra, wszystko przewidująca, logiczna, natura, która stworzyła wszystko daremnie? A może istnieją prawa i cele wciąż jeszcze nie odkryte? Nasze badanie świata, to zaledwie badanie reakcji świata na nasze działanie, które odczuwamy za pomocą 5 zmysłów: dotyku, węchu, smaku, słuchu, wzroku, albo przyrządów, które zwiększają ich zakres. Wszystko to jest poza zasięgiem naszych badań i nie jest odczuwane przez nas w całości, nie istnieje tak daleko jak my potrafimy dostrzegać. Ponadto nie możemy tęsknić za brakiem zmysłu (sensu), podobnie jak nie odczuwamy braku szóstego palca albo tak samo jak niemożliwym jest wytłumaczyć komuś, kto urodził się ślepy, co to jest wzrok. Z tej przyczyny, człowiek nigdy nie odkryje ukrytych form natury (przyrody), za pomocą metod, którymi dysponuje.

Stosownie do Kabały, istnieje duchowy świat, ale nie jest on odczuwany przez nasze zmysły; nasz Wszechświat jest drobną częścią tego świata usytuowanego w centrum, a nasza planeta, Ziemia, jest wewnątrz tego centrum. Świat informacji, myśli i uczuć, wpływa na nas bezpośrednio przez materialne prawa, (dostrzegalne) natury i przypadku, umiejscawia nas w pewnych sytuacjach, które determinują nasze działanie. Nie mamy wpływu na takie sprawy jak czas i miejsce naszych urodzin, kim będziemy w przyszłości, kogo spotkamy w swoim życiu, i jakie będą konsekwencje naszych działań. Stosownie do Kabały jest 5 rodzajów wiedzy, dostępnych dla człowieka, które musi on poznać:

Stworzenie – badanie stworzenia, i rozwoju światów, w jaki sposób, stwórca stworzył je, jak duchowy i materialny (fizyczny) świat oddziaływają między sobą, jaki jest cel stworzenia człowieka.

Funkcjonowanie – badanie ludzkiej natury, jego związku ze światem duchowym, znanego jako praktyczna Kabała.

Bieg dusz – badanie natury każdej duszy, i jej biegu, jak człowiek działa w tym życiu i w kolejnych życiach. Jaki jest cel zejścia duszy do ciała, i dlaczego określone ciało otrzymuje określoną duszę. Historia ludzkości jako rezultat, pewnego porządku i transferu dusz, jest znana dokładnie.

Zasady - Badanie naszego świata – ożywione przedmioty, rośliny i zwierzęta, ich natura oraz rola, jak są kierowane z duchowego świata, najważniejsza zasada i nasza percepcja natury, czasu i przestrzeni. Badanie najważniejszych sił, poruszających ciałami fizycznymi do pewnych celów. Czy jest możliwe, poznanie głównej tajemnicy ludzkiego życia, bez zapytania o jego źródło? Każdy człowiek próbował zastanawiać się nad tym

Poszukiwanie celu i sensu indywidualnego życia, tak jak życia ludzkiego ogółem, jest centralną kwestią (pytaniem) życia duchowego człowieka. Od połowy 20 stulecia, jesteśmy świadkami zmartwychwstania różnego rodzaju religijnych orientacji. Rozwój technologiczny, światowe kataklizmy, dają możliwość rozwoju wielu filozoficznych teorii, dają też brak duchowej satysfakcji. Jak wyjaśnia Kabała, spośród wszystkich przyjemności nasz świat otrzymuje tylko drobną iskierkę. Jej obecność w fizycznych przedmiotach daje nam przyjemność. Innymi słowy, wszystkie przyjemne odczucia, których człowiek doświadcza w różnych sytuacjach, które są powodowane przez różne rzeczy, w rzeczywistości, pochodzą tylko z obecności tej iskry. Co więcej z upływem czasu, człowiek zaczyna szukać na zewnątrz, nowych obiektów przyjemności, z nadzieją że doświadczy jeszcze większych i większych przyjemności, nie zdając sobie sprawy z tego że te obiekty to tylko zewnętrzna powłoka, a esencja Ner dakik ( to ta iskra) pozostaje niezmienna.

Istnieją dwie drogi prowadzące człowieka do realizacji, potrzeby wzniesienia się ponad materie i osiągnięcia całkowitej satysfakcji : droga Kabały i droga cierpienia.

Pierwsza droga, uczenia się Kabały uczy człowieka stopniowo uwalniać się od swojego egoizmu. Druga droga jest standardowa, uczucie duchowego głodu i ciągłe poszukiwanie źródła satysfakcji. Możemy tylko radzić wybrać drogę Kabały niż czekać idąc drogą cierpień.

Michael Laitman