Z biegiem lat, Dzień Pamięci o Holokauście stracił wiele ze swojej wagi. Zdecydowana większość ocalałych z Holokaustu umarła, a wielu Żydów uważa, iż wspominanie okrucieństw popełnianych przez narody, skądinąd cywilizowane, zakłóca "normalizację" stosunków między Żydami a innymi narodami. Pragnienie, aby "pójść do przodu" w kwestii Holokaustu stało się tak namacalne, że w dniu 25 stycznia, Międzynarodowym Dniu Pamięci o Holokauście, BBC zadało na swoim koncie Twitter o nazwie "Ważne pytania” następujące pytanie : Czy nadszedł czas, aby złożyć Holokaust do grobu?
W całej historii, Żydzi byli prześladowani, rozproszeni a także niemalże unicestwieni więcej razy niż ktokolwiek jest w stanie zliczyć. Nie możemy o tym zapomnieć, a już na pewno nie Holocaust; jednakże, wydaje się, że samo pamiętanie o prześladowaniach i egzekucjach nie może zapobiec przyszłym możliwym okrucieństwom.
Przywodzi to na myśl trzy pytania: 1) Dlaczego pamięć o poprzednich prześladowaniach nie pomogła zapobiec kolejnym? 2) Co jest w stanie zapobiec kolejnej katastrofie? 3) Jeśli tak wiele narodów próbowało unicestwić Żydów od wielu wieków, to dlaczego oni wciąż istnieją?
Chciałbym zacząć od pytania trzeciego. Od wielu wieków, uczeni, artyści, duchowni i politycy rozważali kwestię trwałości narodu żydowskiego. Francuski naukowiec i filozof Blaise Pascal, napisał w swojej książce Pensees (Myśli):
"Gdyż, podczas kiedy narody Grecji i Włoch, Lacedemonu, Aten i Rzymu oraz inne ... już dawno zginęły, [Żydzi] wciąż trwają. I mimo wysiłków wielu potężnych królów, którzy setki razy próbowali ich zniszczyć ... oni jednak zostali zachowani. "
W Ostatecznym Postanowieniu, wybitny rosyjski pisarz, Lew Tołstoj poetycko rozważa trwałość Żydów:
"Co to jest Żyd? ... Jakimż wyjątkowym stworzeniem jest on, którego wszyscy władcy narodów świata zhańbili, zgnietli, wypędzili i zniszczyli; prześladowali, spalili i utopili, a który, mimo ich gniewu i wściekłości, nadal żyje i rozwija się? "
W podobnym stylu, brytyjski historyk, Cecil Roth napisał w Historii Żydów:
"Przetrwanie Żydów nie było z pewnością przypadkowe. ... Raz po raz w swojej historii byli wybawiani od katastrofy, w sposób, który nie może być opisany inaczej jak" opatrznościowy ".
Nawet Mark Twain wyraził ( Eseje Marka Twain’a) swoją cześć wobec zdolności Żydów do przetrwania prześladowań:
"Egipska, babilońska i perska róża, wypełniły planetę dźwiękiem i blaskiem, a następnie wyblakła niczym sen i odeszła; grecka i rzymska nastąpiła po nich, narobiła ogromnego hałasu i przeminęła. Inne ludy powstały i trzymały swoją pochodnię wysoko przez pewien czas, ale i ona się wypaliła, a teraz albo tkwią w półmroku, albo zniknęły zupełnie. Żyd był świadkiem ich wszystkich, wszystkich pokonał, a teraz jest tym, czym był zawsze, nie wykazując dekadencji, ani słabości wieku, bez osłabienia jego części, bez spowolnienia swojej energii, bez przytępienia czujnego i rzutkiego umysłu Wszystkie rzeczy są śmiertelne, za wyjątkiem Żyda;.. wszystkie inne siły przemijają, ale on pozostaje. Jaki jest sekret jego nieśmiertelności? "
Jasnym jest, że Żydzi celują w przetrwaniu. Ale jaki jest sens przetrwania przy nieustannym prześladowaniu i udręce? Jeśli spojrzymy na historię Żydów, wydaje się, że epizody pokoju to tylko krótkie przerwy między kolejnymi nieszczęściami. Odpowiedź na pytanie dotyczące żydowskiego przetrwania jest identyczna jak odpowiedź na pierwsze pytanie, które postawiłem: "Dlaczego pamiętanie o przeszłych prześladowaniach nie pomogło zapobiec kolejnym?"
Prześladowania Żydów nie są przypadkowe. Żydzi nie są kozłami ofiarnymi, jak niektórzy uważają. Są oni celem, ponieważ ci, którzy nienawidzą Żydów winią ich za własną niedolę. Żydzi są odpowiedzialni za wszystkie problemy na świecie, nawet w krajach, w których praktycznie nie ma ludności żydowskiej (np. Korea Południowa). Chociaż antysemici mogą zaprzyjaźnić się z Żydami na poziomie osobistym, jednak rozważając Żydów jako grupę etniczną lub religijną, większość świata przeciwstawia się im i obwinia ich o wszystko, co jest złe na tym świecie.
Jeśli weźmiemy pod uwagę, że większość ludzi w świecie zachodnim zdaje sobie sprawę z okrucieństw, które spadły na Żydów w połowie lat 40 ubiegłego wieku, a także zauważa obecny wzrost globalnego antysemityzmu, staje się oczywistym, iż samo pamiętanie o Holokauście nie będzie w stanie ugasić ponownego pojawienia się tych samych emocji, które były przyczyną wszystkich tych okropności. Aby wykorzenić lub przynajmniej złagodzić zjawisko antysemityzmu, wymagany jest inny element - coś, co bezpośrednio odnosi się do oskarżeń antysemitów wobec Żydów. Gdy już zagwarantuje się ten element, to wierzę, że będziemy także w stanie zapobiec kolejnej katastrofie.
Zawsze, kiedy Żydzi są prześladowani, istnieje jakiś pretekst. Zazwyczaj ma to związek z jakimś niewybaczalnym złem, jakiego Żydzi się rzekomo dopuszczają wobec społeczeństwa. Oskarżenia różnią się w zależności od czasu i okoliczności, ale modus operandi winy i późniejszego wydalenia lub zniszczenia pozostaje niezmienny. Wydaje się, że istnieje jakaś zasadnicza skaza, za którą Żydzi są obwiniani ale której nikt nie potrafi ubrać w słowa.
Ta zasadnicza skaza ma związek z misją narodu żydowskiego – tą samą, której sami Żydzi próbują tak bardzo zaprzeczyć. Znany niemiecki pisarz i polityk, Johann Goethe pisał, że
"Każdy Żyd, bez względu na to, jak nieznaczący, jest zaangażowany w jakieś zdecydowane i bezpośrednie dążenie do celu."
Podobnie, historyk, TR Glover, napisał,
"Historia żadnego innego starożytnego ludu nie wydaje się być tak cenna, jeśli tylko moglibyśmy ją odzyskać i zrozumieć. ... Ważną sprawą nie jest to „Co się stało? " ale "Dlaczego tak się stało? "Dlaczego Judaizm istnieje?"
Istnieje jedna odpowiedź na wszystkie pytania postawione do tej pory: Rzeczywiście, istnieje cel i powód istnienia Żydów i Judaizmu. Żydzi ustanowili się jako naród, gdy udało im się przezwyciężyć górę nienawiści, znaną jako Góra Synaj (od hebrajskiego słowa, Sinah [Nienawiść]). Zrobili to przez połączenie się " jak jeden mąż z jednym sercem".
Wraz z tą jednością pojawiło się zobowiązanie, iż będą "światłem dla narodów", czyli podzielą się swoją zdolnością do zjednoczenia z resztą świata. Ale zamiast dzielenia się jednością z narodami, ujawniło się coś przeciwnego - Żydzi popadli w egocentryzm i egoizm znany w hebrajskich pismach jako "bezpodstawna nienawiść" (nienawiść bez przyczyny).
Mimo, iż utracili zdolność do okiełznania swojego ego, ich głęboko zakorzeniona umiejętność połączenia pozostała w nich, ale obecnie służy im w sferze przyziemnych zobowiązań. W wyniku tego, przodują w handlu, polityce, a nawet nauce (jako, że nauka służy także zrozumieniu systemów oraz połączeń) w wymiarze dużo większym, niż wynikałoby to z ich procentowego udziału w ogólnej populacji. Ale w tym procesie, budzą przeciw sobie ducha narodów, które uważają, że Żydzi mają coś, co sprawia, iż odnoszą sukcesy, ale czym nie chcą się dzielić, zyskując w ten sposób nieuczciwą przewagę nad innymi. Jest to korzeń antysemityzmu.
Były rektor Brandeis University, prof. Jehuda Reinharz, napisał w „Życie z antysemityzmem: Nowoczesne żydowskie odpowiedzi” :
"Najbardziej uderzającym przykładem niepowodzenia żydowskiej odpowiedzi politycznej na antysemityzm jest zupełna niezdolność do przezwyciężenia żydowskiego rozdrobnienia ". W jeszcze bardziej alarmującym oświadczeniu, pochodzącym z tej samej książki, prof. Reinharz napisał: "Nawet w latach trzydziestych, kiedy antysemityzm rozrastał się w szybkim tempie [w Niemczech], jedność żydowska pozostała raczej hasłem na ustach polityków, aniżeli faktem.”
Istnieje tylko jedno rozwiązanie tego problemu: Żydzi muszą nauczyć się na nowo jak wykorzystać ich umiejętność zjednoczenia się, ale nie dla celów doczesnych lecz dla osiągnięcia tej głębokiej spójności, która uczyniła z nich naród u podnóża góry Synaj. Muszą nauczyć się jeszcze raz, jak istnieć jako jeden człowiek z jednym sercem i dać przykład solidarności dla pozostałej części świata.
Cecha jedności już istnieje w każdym Żydzie, ale jest albo ukryta, albo głęboko schowana pod warstwami egocentryzmu, które nagromadziły się przez wieki. Niemniej jednak, ponieważ już istnieje, to może zostać ona przebudzona. Zależy to tylko od chęci Żydów, aby tę cechę przebudzić.
Kiedy już Żydzi się zjednoczą, będą stanowić przykład dla świata, za którym on chętnie podąży, zamieniając egocentryczne relacje, które obecnie dominują w całej ludzkości, na wzajemną troskę. To ostatecznie stanie się odpowiedzią na pytanie: "Dlaczego Żydzi nadal istnieją?" Oni są wokół nas, ponieważ są nosicielami nasion jedności, bez której społeczeństwo ludzkie nie będzie prosperować. Doświadczają oni prześladowań, ponieważ nie pielęgnują tego materiału siewnego, nie pozwalając mu wyrosnąć. Kiedy zaczną już to robić, cały świat dowie się, dlaczego istnieją Żydzi, a Holokaust już się z pewnością nie powtórzy.
