De Kwestie Waarheid en Geloof
Waarheid is wat men voelt en wat men ziet met eigen ogen. Dit onderscheid wordt “beloning en straf” genoemd, waar mee bedoelt wordt dat niets verkregen kan worden zonder arbeid. Het is zoals een mens die in zijn huis zit en niets wilt doen om voor zichzelf te zorgen. Hij zegt dat aangezien de Schepper goed is en goed doet, en voor allen zorgt, maar ach Hij zal hem weldegelijk zijn behoeften sturen, terwijl hijzelf geen actie hoeft te ondernemen.
Uiteraard, als deze mens zich op deze manier gedraagt, dan zal hij van honger omkomen. Ook de Logica doet het vergen, aldus verschijnt het voor zich, en dit is inderdaad de waarheid, dat hij anders zal sterven.
Op hetzelfde moment moet men boven het verstand geloven dat men al zijn behoeften kan verkrijgen zonder enige moeite of inspanning, dankzij zelfbestemming. Met andere woorden, de Schepper doet en zal elke daad doen, en men helpt Hem in geen enkel opzicht, maar de Schepper doet alles, en men kan niets toevoegen of aftrekken.
Desalniettemin, hoe kunnen deze twee dingen hand in hand gaan, aangezien de een de ander tegenspreekt? Het ene onderscheid wordt genoemd “wat het verstand van de mens verkrijgt”, waar mee bedoelt wordt dat niets verkregen zal worden zonder arbeid en inspanning. Dit wordt “waarheid” genoemd, omdat de Schepper diegene dat wilde laten voelen. Dit is waarom dit “het pad der waarheid” genoemd wordt.
Laat het je niet van de wijs brengen dat, als deze wegen in tegenstelling zijn tot elkaar, hoe kan er dan een toestand zijn welke waar is? Het antwoord is dat de waarheid niet naar de weg en de situatie refereert. Echter, waarheid refereert naar de sensatie dat de Schepper de mens wilt laten voelen; dit is “waarheid”. Het volgt dat de kwestie van Waarheid precies gezegd kan worden over de Schepper, bedoelende, over Zijn verlangen, dat Hij wilt dat diegene zo wilt laten voelen en zien.
Desondanks, op hetzelfde moment, moet men geloven dat alhoewel men niet voelt en niet ziet met het oog van het verstand, dat de Schepper hem kan helpen, zonder enige inspanning, aan alle profijt die verkregen kunnen worden, dit is alleen met betrekking tot zelfbestemming.
De reden dat men de kwestie van zelfbestemming niet kan bemachtigen voordat men de kwestie van beloning en straf bemachtigd, komt omdat zelfbestemming een eeuwig iets is, en het verstand van de mens is niet eeuwig. Vandaar, iets eeuwigs kan niet kleden in iets dat niet eeuwig is. Aldus, nadat men de onderscheiding van beloning en straf is gegeven, wordt de beloning en straf een Klie (let. Receptakel) waar zelfbestemming kan kleden
Nu kunnen we de vers begrijpen, “O Heer, red toch, O Heer, doet slagen.” “Red toch” heeft betrekking tot beloning en straf. Men moet bidden dat de Schepper hem arbeid en inspanning levert waarbij men een beloning zal hebben. Op hetzelfde moment moet men bidden om succes, welke uitgedrukt is in zelfbestemming, waarmee bedoelt wordt dat men begunstigd wordt met alle profijt in de wereld zonder enig werk of inspanning.
We zien dit ook in materieel bezit (onderscheiden door hun verschil in plaatsen, bedoelende twee lichamen, waarin met spirituele kwesties alles onderzocht is in een enkel lichaam maar in twee keer). Er zijn mensen die hun bezittingen door middel van grote inspanning, energie, en grote slimheid verkrijgen, op hetzelfde moment zien we het tegenovergestelde, dat mensen die niet zo slim zijn, welke niet zoveel energie hebben, en geen grote inspanningen leveren, succes beleven en de grootste eigenaren van bezittingen worden in de wereld.
Het antwoord is dat deze materiële dingen van hun Hoge Wortels uitgaan, oftewel van beloning en straf, en van zelfbestemming. Het enige verschil is dat in het spirituele, datgene op één plaats verschijnt, oftewel in één onderwerp, maar één per keer, waarmee bedoelt wordt in één persoon maar in twee toestanden. In het materiële is het in één keer, maar in twee objecten, oftewel in één keer en twee verschillende mensen.
