Het Tweede Voorschrift
198. Het tweede Voorschrift is onlosmakelijk verbonden met het Voorschrift vrees. Dit is het Voorschrift van Liefde. Een mens zou van zijn Schepper met geheel zijn hart waarlijk en ten volle moeten houden. Wat is de volmaakte liefde? Het is de grootse liefde, zoals staat geschreven, “Loop voor mijn aangezicht en wees volmaakt” (Beresjiet 17:1), wat betekend om volmaakt in liefde te zijn. Aldus staat er geschreven, “En de Schepper zei, Er zij Licht” (Beresjiet 1:3). Deze volmaakte liefde wordt “grootse liefde” genoemd. Dit is de manier waarop de mens van zijn Schepper moet houden.
Er bestaat een afhankelijke liefde die ontstaat als gevolg van al het goede dat is ontvangen van de Schepper (zie De Inleiding op de Leer van de Tien Sfirot,” par. 66-74). Dankzij deze liefde, vloeit de mens met geheel zijn hart en ziel samen met de Schepper. Alhoewel hij met de Schepper in volledige perfectie samenvloeit, wordt zijn liefde als onvolmaakt beschouwt. Het is gelijk aan de liefde van Noach (Beresjiet Raba, par 30), die telkens zijn gevoelens moet versterking om te zien dat de Schepper alleen het goede naar hem stuurt.
Avraham, echter, had niets nodig om zijn liefde voor de Schepper te versterken, zoals staat geschreven: “Hij loopt voor de Schepper in volledige perfectie.” Dit komt omdat de woorden “loopt voor” betekend dat hij niets nodig heeft om zijn gevoel van liefde voor de Schepper te versterken. Zelfs als hij niets van Hem ontvangt, blijft zijn liefde constant, met geheel het hart en onzelfzuchtig; en hij verlangt erna om met de Schepper met geheel zijn hart en ziel samen te vloeien.
199. Rabbi Elazar zei: “Ik heb gehoord wat volmaakte liefde betekend.” Hem werd verteld: “Vertel het aan Rabbi Pinchas, daar hij zich werkelijk op dat niveau bevindt.” Rabbi Elazar zei: “Volmaakte liefde betekend dat het volmaakt is aan beide zijden. Mocht er één ontbreken, dan is het geen volmaakte liefde.”
Hem werd verteld om tot Rabbi Pinchas te keren omdat Rabbi Pinchas al de niveau van volmaakte liefde heeft bemachtigd en hem dank an begrijpen. De woorden, “aan beide zijden” duiden op de goede als slechte zijde. Met andere woorden, mocht de Schepper hem niet alleen het goede geven, maar ook beperkingen (waar onder hij zich onprettig voelt), en zelfs mocht Hij zijn ziel van hem afnemen, zou zijn liefde voor de Schepper absoluut volmaakt blijven, alsof hij het de beste dingen van de wereld van Hem krijgt.
200. Dit is waarom er mensen zijn die de van de Schepper houden om er rijk van te worden, een lang leven te hebben, veel kinderen te hebben, en over zijn vijanden te regeren. Hij verkrijgt alles wat hij wilt, zie hij houdt van de Schepper. Echter, wanneer het omgekeerde gebeurt, mocht de Schepper het wiel van gelijk tegen hem keren en dit alles vervangen met leed, dan zou hij Hem haten. Deze liefde is derhalve gebrekkig aan een essentieel fundament.
Aangezien zijn liefde gebasseerd is op wat hij van de Schepper ontvangt, stopt de liefde wanneer het ontvangst eindigd. Het mocht ons duidelijk zijn dat een mens alleen zichzelf of de Schepper lief heeft!
201. Liefde wordt volmaakt genoemd wanneer het beide zijdes heeft, namelijke oordeel en genade. Wanneer iemand van de Schepper houdt, zoals we hebben geleerd, zelfs wanneer Hij zijn ziel zou wegnemen, wordt dit volmaakte liefde genoemt welke beide aspecten in zich insluit: genade en oordeel. Daarom was het Licht van de Eerste Handeling van de Schepper onthult en dan verhult. Omdat het verborgen werd, ontstond er sterk oordeel in de wereld en beide aspecten, genade en oordeel, werden één en bereikte perfectie. Dit is de propere liefde.
Het Licht dat geschapen werd op de eerste dag van de schepping (“Laat er Licht zijn”) werd verborgen, zoals er staat geschreven, “voor de rechtvaardigen in de wereld die komen gaat“ {Olam haBa }. Het werd verborgen om het sterke oordeel in deze wereld te laten ontstaan. Met als gevolg, beide aspecten (genade en oordeel) werden als één, omdat iemand de mogelijkheid ontvangt om volmaaktheid te onthullen zelfs wanneer de Schepper zijn ziel van hem afneemt. Op deze manier kan hij toevoegingen doen aan zijn liefde. Mocht het Licht niet worden verborgen, dan zou het sterke oordeel niet worden onthult en de GROTE LIEFDE zou van de rechtvaardigen worden verborgen, waarbij de mogelijkheid dan niet bestaat om het te onthullen.
202. Rabbi Sjimon kuste hem. Rabbi Pinchas naderde en kuste en zegende hem. Toen zij hij: “De Schepper heeft met vanzelfsprekend hier naar toe gestuurd. Dit is het kleine straaltje Licht dat zou moeten schijnen in mijn huis, en later zal het de gehele wereld belichten” (Zie par. 186). Rabbi Elazar zei: “Vrees moet uiteraard niet worden ontnomen van alle Voorschriften; juist in deze Voorschrift van liefde zou vrees moeten worden toegevoegd. Hoe kan het worden toegevoegd? Liefde dat het gezondheid, leven, onderhoudt en leven geeft van de Gezegende is goed aan de ene zijde. Hier zou men bang moeten zijn om te zondigen en het wiel van geluk tegen zich te draaien. Over dit staat geschreven, “Gelukkig is de mens die altijd vreest” want vrees wordt nu met liefde ingesloten.
203. Dit is de manier waarop men vrees kan doen ontstaan vanuit het perspective van sterk oordeel. Wanneer de mens realiseerd dat sterk oordeel hem voor is, zou hij in zichzelf de vrees voor zijn Maker moeten opwekken. Dat hij zijn hart niet zou verharden, waarover is geschreven, “Hij die zijn hart verhard valt in het kwaad.” Dit refereerd aan de andere zijde welke kwaad wordt genoemd. Vrees mengt zich met goedheid als met liefde, alsmede met sterk oordeel. Het sluit hen beide in zich. Wanneer vrees met liefde is verbonden, dan is dergelijke liefde perfect.
Vrees is de Voorschrift dat alle andere Voorschriften van de Thora bevat omdat het bestaat uit de doorgang tot geloof in de Schepper. Een persoon verkrijgt geloof in het bestuur van de Schepper naar de mate van zijn vrees. Hij zou niet over deze vrees moeten vergeten bij het naleven van elke Voorschrift, voornamelijk het Voorschrift van liefde. Hier moet hij vrees doen ontstaan, omdat het constant aanwezig moet zijn in het Voorschrift liefde. De mens moet in twee toestanden vrees in zichzelf opwekken: aan de goede zijde, wanneer hij goede waarnemingen ontvangen van de Schepper, en aan de kwaade zijde, wanneer de Schepper hem sterk oordeel, volgens de wet, stuurt.
Het zou fout zijn om te denken dat volmaakte liefde een toestand is wanneer een mens slechte gevoelens ontvangt van de Schepper naar mate het wegnemen van de ziel van hem. Het is fout om te geloven dat de mens niet moeten vrezen voor het oordeel van de Schepper, en desondanks wat hij voelt, hij met geheel het hart en zonder vrees aan Hem vastklampt.
Ten eerst, moet de mens in zichzelf vrees doen ontstaan, mocht zijn liefde voor de Schepper afzwakken. Op deze manier combineerd hij liefde en vrees. Ten tweede, aan de andere zijde van liefde, vanaf het punt van het voelen van oordeel, moet de mens in zichzelf vrees doen ontstaan zonder zijn hart te verharden, zodat hij zal stoppen met het aandacht geven aan de minder plezierige gewaarwordingen van bestraffing. In dit geval voegt hij ook vrees met liefde samen, en mocht hij zo in beide aspecten van liefde handelen, dan blijft zijn liefde constant verbonden met vrees, en dankzij dat, wordt het perfect.
Er staat geschreven over de goede aspecten van het samenvoegen van vrees met liefde: “Gelukkig is de mens die altijd vreest.” Het woord CONSTANT duidt aan dat alhoewel een mens CONSTANT het goede krijgt van de Schepper, hij toch bang is voor het begaan van zonde.
Er staat over de kwade aspecten van het toevoegen van vrees met liefde, wanneer een persoon de straffen en strengheid van oordeel voelt, geschreven: “Hij die zijn hart verhard valt in het kwaad.” Dit betekend dat nooit zijn hart moet verharden wanneer de wet hem raakt, want anders zal hij in de onreine krachten genaamd “kwaad” vallen. In dit geval, zou men zijn vrees voor de Schepper eens te meer versterken en vrees met liefde invoegen.
Geen van beide types is echter de vrees om zichzelf. Zij beide refereren aan de vrees van de mens om zijn intenties en handelingen voor omwille van de Schepper te verminderen, om ze allemaal op het plezieren van Hem te richten.
Dus, we hebben de eerste twee voorschriften van de Thora behandeld, de Voorschriften vrees en liefde. De Voorschrift vrees is het fundament van alle andere Voorschriften en de gehele Thora. Het is ingesloten in het eerste woord van de Thora: Beresjiet (IN DEN BEGINNE) en in de eerste zin: IN DEN BEGINNE SCHIEP GOD DE HEMEL EN AARDE, waar vrees het BEGIN genoemd wordt van waaruit de HEMELEN en AARDE ontstaan, oftewel ZO”N en hun nakomelingen, de werelden BJA. De tweede zin van de Thora spreekt over de bestraffing in de vorm van 4 soorten spirituele dood: ZONDER VORM betekend wurging; LEEG betekend stenigen, DUISTERNIS betekend branden, en GEEST betekend onthoofden. De Voorschrift liefde wordt beschreven in de Thora in de zin: “EN GOD ZEIDE: ER ZIJ LICHT.”
Er zijn twee kanten (aspecten) van deze Voorschrift dat "goedtierendheid en levendigheid" en "met geheel je ziel" wordt genoemd. Dit impliceerd dat een mens liefde in de meest erg situatie moet voelen, oftewel wanneer de Schepper zijn ziel van hem afneemt, evenals hij voelt dat alles oke is.
Alleen om deze volmaakte liefde te verbergen, werd het Licht van de schepping verborgen.. Vrees zou in beide aspecten van liefde moeten worden samengevoegd: in dat deel waar de mens zou moeten vrezen om een zonde te begaan en zijn liefde te verkleinen voor de Schepper, en in het deel waar hij vrees zou moeten hebben voor het verborgen zijn van de Schepper zijn oordeel. Om deze geestelijke categoriën te begrijpen moeten we ze in een andere vorm analyseren.
De roep voor liefde wordt herhaaldelijk gebruikt in de Thora: “Houdt van uw naaste…,” “Doe aan een ander niet wat je zelf haat,” enz. Het fundament van dit alles is de liefde tussen de Schepper en de mens; dit is wat van ons gevraagd wordt: “Lok ons nader met liefde...,” “Hij die Israel met liefde kiest...” De onthulling van de Schepper is de openbaring van Zijn liefde voor de mens. Altruïstische liefde verschilt echter volledig van ons idee van liefde omdat liefde altijd afhangt van de egoïstische reden. Mocht de reden ineens verdwijnen dan verdwijnt de liefde ook ineens.
Neem als voorbeeld eens de natuurlijk liefde dat niet onder vreemden bestaat, maar tussen de vader en de zoon. Ouders houden van nature van hun enige zoon meer dan al het andere in de wereld. In zulks geval zou de zoon dezelfde liefde moeten hebben voor zijn ouders.
We zien echter dat het niet zo is. Wanneer de zoon oneindige liefde voelt voor zijn ouders, dan volgens de wet van de natuur en los van hemzelf, begint zijn liefde voor hun aft e nemen. De reden hiervoor ligt in het feit dat de liefde van de vader voor zijn zoon natuurlijk is en evenalsde vader wilt dat zijn zoon van hem houdt, zo wilt zijn zoon dat zijn vader van hem houdt. Dit wederkerig verlangen geeft reden voor vrees in hun harten: de vader is bang dat de zoon hem zal haten (al is het maar een beetje) en de zoon vreest hetzelfde.
Deze constante vrees stimuleert hun op goede daden te verrichten: ieder van hun verlangt erna om zijn liefde aan de ander te laten zien en om dat bij de andere te doen ontstaan. Wanneer hun liefde echter zijn piek bereikt en niets meer toegevoegd kan worden, onthult de zoon absolute liefde in het hart van zijn liefhebbende vader. Dergelijke liefde is nergens afhankelijk van.
De mens die onmiddelijk lief heeft, stopt met vrezen dat hij minder geliefd wordt. Hij heeft ook geen hoop dat de liefde voor hem zal groeien omdat het “absoluut” genoemd wordt. Dit leidt tot een situatie, wanneer hij lui wordt en stopt zijn liefde uit te drukken met goede daden. Zoals de daden in hoeveelheid afnemen, zo neemt zijn liefde ook af, tot het de andere natuur bereikt – haat, omdat alles wat zijn vader doet in zijn ogen waardeloos lijkt. Het wordt ontoereikend geacht in vergelijking met wat de handelingen van de vader zou moeten zijn vanuit het perspectief van de “absolute” liefde. Het samenvloeien van liefde en vrees in de mens brengt hem daarom in de toestand van perfectie.
De 4 letters HaVaJa = Joed + Hej + Vav + Hej komen overeen met de Sfirot CH-B-Z”A-M en worden door De Zohar diensovereenkomstig VREES, LIEFDE, THORA, en VOORSCHRIFT genoemd.
JOED - CHOCHMA - VREES
HEJ - BIENA - LIEFDE
VAV - Z”A - THORA
HEJ - MALCHOET - VOORSCHRIFT
De Partsoef AA speelt is middelpunt en sluit in zich de gehele wereld Atsieloet. Het schijnt op alle andere werelden door zijn kledij heen, welke AVI, YESHSUT, en ZO”N worden genoemd, waar AVI en YESHSUT AA van de Peh tot de Taboer bekleden, en waar ZO”N AA van de Taboer af aan tot beneden (Siejoem Raglien, einde van de benen) bekleedt welke op zich op de Parsa bevinden.
AA wordt “verborgen Chochma” genoemd omdat zijn Ohr Chochma in de zijn Rosj is verborgen en niet op de andere Partsoefiem en de werelden schijnt. Alleen zijn Biena schijnt op de lagere Partsoefiem. Biena (en niet AA) wordt BERESJIET – BEGINNE genoemd, omdat het de fundament en de bron is van alle werelden. Het wordt ook wel de VREES VAN DE SCHEPPER genoemd, oftewel, de vrees voor Zijn grootsheid “omdat Hij de Bron van alles is, en alles dat bestaat als niets in vergelijking met Hem is.” ZO”N (genaamd HEMELEN EN AARDE) komen uit Biena. Er staat geschreven in de Thora, IN DEN BEGINNE (met vrees) AVI, SCHIEP GOD HEMELEN (Z”A) EN DE AARDE (Malchoet).
Er is gezegd: “De vrees voor de Schepper is het begin van wijsheid (Chochma)” en “De vrees voor de Schepper is het begin van kennis (Da’at).” Ohr Chochma komt niet van de Sfira Chochma de AA, maar alleen van Biena de AA. Dit komt omdat de Sfira Biena, de vrees van de Schepper, de bron van Ohr Chochma is, zoals er is gezegd: “Het begin van Chochma is de vrees voor de Schepper.”
Vrees is overigens ook het begin van kennis omdat de Sfira Da’at het begin is van ZO”N: ZO”N doet hun verzoek opstijgen naar de Rosj van AA om Chochma te ontvangen. Dit verzoek van ZO”N met betrekking tot het ontvangen van Ohr Chochma dat AA ontvangt en voelt wordt Da’at, kennis, genoemd. Er staat geschreven: “De vrees voor de Schepper is het begin van kennis (Da’at).”
Naderhand, zegt De Zohar dat vrees en liefde als één worden en nooit scheiden omdat Chochma “liefde” wordt genoemd. De letter Joed van de naam HaVaJa is Biena, oftewel, GAR de Biena (AVI) dat alleen naar Ohr Chassadiem verlangt, waarin Ohr Chochma in is verscholen.
De plaats van de onthulling van Ohr Chochma is ZAT de Biena genaamd YESHSUT of wel de eerste letter Hey van de naam HaVaJa. Deze plaats wordt daarom ook liefde genoemd en het is het tweede Voorschrift welke de eerste Voorschrift (van vrees) opvolgt, datgene wat in ZO”N schijnt omdat deze Ohr Chochma niet van Chochma de AVI komt, maar van Biena, dat vrees wordt genoemd.
De Zohar zegt dat vrees met liefde verenigd en het nooit meer los laat. Dit betekend dat Biena met Chochma samenvloeit en er niet van vertrekt. In elke plaats waar Biena is, voegt Chochma zich toe. Alhoewel er gezegd is dat één Voorschrift vrees is en de andere liefde (dat zij zogenaamd aparte Voorschriften zijn), komen zij altijd samen en bestaat niet los van elkeaar: evenals het tweede Voorschrift de eerste in zich heeft, zo heeft de eerste de tweede in zich.
Zij hebben verschillende namen omdat we ze onderscheiden naar gelange hun dominantie: in het eerste Voorschrift, zij deze AVI, GAR de Biena en zijn eigenschap; dat wordt “vrees genoemd.” In het tweede Voorschrift is Chochma dominant; het wordt “liefde” genoemd.
Daarom bestaan de woorden, IN DEN BEGINNE SCHIEP GOD, van de Thora uit verhulling, en de openbaring komt alleen met de woorden EN ER ZIJ LICHT, waarmee het opstijgen van Biena (BEGINNE) naar de Rosj van AA wordt genoemd, waar Biena als Chochma wordt. De combinatie van Chochma en Biena wordt GROTE LIEFDE genoemd, en dit is de betekenis van, EN ER ZIJ LICHT. Biena steeg naar AA en voert het Licht met GROTE LIEFDE door naar alle lagere werelden, oftewel, door middel van twee Lichten: Chassadiem en Chochma.
Daarom is er gezegd dat de SCHEPPER ZIJN LIEFDE AAN TWEE KANTEN WORDT ONTHULD, zoals het is gezegd: LAAT ER LICHT IN DEZE WERELD ZIJN EN IN DE AANKOMENDE WERELD. De Schepper zag dat deze wereld niet het Licht kan ontvangen en verborg het. Hij deed het opstijgen naar de plaats boven Parsa de AA genaamd (naar gelange zijn gecorrigeerde eigenschappen) de “aankomende wereld,” waar AVI of GAR de Biena zich boven Chazeh de AA vinden. Parsa is onder Chazeh de AA. De Parsa verdeelt de hogere wateren (AVI) van de lagere wateren (YESHSUT + ZO”N). Aangezien Ohr Chochma niet onder de Chazeh de AA, wordt er gezegd dat het verborgen is van de Partsoefiem YESHSUT en ZO”N.
Van hieruit weten we dat Biena in twee delen te verdelen valt. GAR de Biena (AVI) dat zich boven Chazeh bevindt (Parsa de AA, oftewel de hogere wateren). Het Hogere Licht schijnt op hen, waarmee bedoelt wordt dat zij onthulde geheimen hebben. Diegene die tot dit niveau opstijgt ontvangt zijn Licht en wordt hetvolgende achtereenvolgens waard: “Weelde (Chochma) en levendigheid (Chassadiem), zijn zonen (zijn toekomstige correcties) zijn als de spruiten van de olijf (olijf olie betekend Chochma). Zij verzamelen zich rond zijn tafel (Chassadiem) en regeren over hun vijanden (onreine krachten). Hij heeft verkrijgt wat hij maar wilt (omdat Ohr Chochma is bekleedt met Ohr Chassadiem). ZAT de Biena zij de hogere wateren die zich onder Chazeh de AA bevinden. Het Licht is van hun verborgen, en zij die van hun ontvangen zouden van de Schepper moeten houden met die liefde welke gedefiniëerd wordt als “zelfs wanneer Hij zijn ziel van hem afneemt.”
Er zijn twee niveau’s van liefde voor de Schepper. Waarmee meer bedoelt wordt dan alleen het verlangen en keuze van de mens. Evenals al onze andere verlangens, verschijnt het alleen als gevolg van het behalen van een bepaald niveau. Wanneer iemand het niveau van YESHSUT bereikt, dan staat dit niveau hem toe om van de Schepper te houden “zelfs als Hij zijn ziel van hem afneemt.” Er betere liefde ontstaat wanneer de mens echter het niveau behaalt van AVI: hij ontvangt er zulks Licht van dat zijn liefde aan alle zijdes perfect wordt.
Vrees moet echter worden ingesloten in deze beiden soorten liefde. Dit komt omdat op het niveau AVI, men niet bang hoeft te zijn om te zondigen wanneer hij geestelijke opstijgt naar AVI. Op het niveau van YESHSUT, moet de mens vrees hebben mocht hij zijn hart verharden, omdat Chochma en Biena overeenkomen met liefde en ontzag (vrees) die in constante eenheid verkeren. Men moet daarom ook de eigenschappen van Bienai (vrees) in GAR de Biena (AVI) insluiten alsmede in ZAT de Biena (YESHSUT).
Alleen in dit geval zal liefde aan beide zijden volmaakt zijn, in beide vormen: GAR en ZAT de Biena. Liefde kan onmogelijk alleen aan één zijde volmaakt zijn, maar verkrijgt vrees in beide aspecten, omdat Chochma(liefde) niet zonder Biena(vrees) kan ontstaan.
Het blijkt dat afhankelijk liefde het niveau van AVI is en onafhankelijke (volmaakte) liefde het niveau van YESHSUT is. YESHSUT is echter onder AVI. Het feit is dat aan het begin, een persoon op de volgende manier hogere Sfirot van zijn opkomende Partsoef verkrijgt: K-CH-B-Z”A-M. Het Licht treedt ze echter met de omgekeerde volgorde NaRaNCHaJ binnen. Eerst ontvangt de mens de Sfira Kether met het Licht Nefesj en uiteindlijk verkrijgt hij de Sfira Malchoet terwijl het Licht Jechida Kether binnenkomt. Wanneer we volgens de Sfirot (Keliem) meten, dan is het niveau van AVI = G”E = K-CH (afhankelijke liefde) kleiner dan het niveau YESHSUT = ACHAP = B-Z”A-M (onafhankelijke liefde).
