Слушнав во 1941 година во Ерусалим
Речено е:„Тешко вам, кои го посакувате денот на Создателот! Зошто ви е на вас денот на Создателот? Тој е мрак за вас, а не светлина“ (Амос 5). Мудреците даваат објаснување преку приказната за петелот и лилјакот кои ја чекале светлината на сонцето. Петелот му рекол на лилјакот: „Јас ја чекам светлината бидејќи светлината е моја, но зошто ти е тебе светлина?“ (Санедрин 98, 2). Ако лилјакот нема очи да види, што ќе му даде светлината од сонцето? Токму напротив – оној што нема очи, светлината од сонцето само му носи поголема темнина.
Мора да се обидеме да ја сфатиме оваа приказна – како може да се види со очи Светлината на Создателот, која се нарекува „ден на Создателот“? Зошто е раскажана приказна за лилјак, кој што нема очи и останува во мрак? Исто така, и тоа што претставува „денот на Создателот“ и „ноќта на Создателот“, како и разликата меѓу нив. Се разбира, за луѓето денот е кога изгрева сонцето. Но што претставува денот на Создателот? Како да го препознаеме?
Одговорот е во „појавата на сонцето“! Со други зборови, кога сонцето ќе засвети над земјата, тоа го викаме „ден“, а неговото отсуство „темнина“. Исто е и во духовното – „ден“ го нарекуваме откривањето на Создателот, а „темнина“ Неговото сокривање. Значи кога има откривање на Создателот сè станува јасно како ден и тоа го нарекуваме „ден“, за што е речено: „Во светлината на денот станува убиецот, ќе го убие просјакот и бедниот, а ноќе се претвора во крадец“. Бидејќи ноќе станува крадец, затоа што во светлината на денот јасно како ден е дека тој дошол по душите и дека тој е убиец, тоа значи дека неговата душа може да биде спасена. Така, гледаме дека „денот на Создателот“ се нарекува состојбата во која сè е јасно како ден.
Денот на Создателот означува апсолутна јасност дека управувањето на Создателот, Неговото управување со светот се случува само со добрина и благодат на битијата. На пример, кога човек Го моли Создателот и добива одговор веднаш, добивајќи го посакуваното и има успех во сè што започнал, тоа се нарекува „денот на Создателот“. Спротивно на тоа, „темнина“ или „ноќ“ се нарекува сокривањето на Создателот, што предизвикува сомнежи во управувањето со добрина и во целта на добрината, како и појава на туѓи мисли кај човекот. Сокривањето на управувањето кое води до појава на сите тие надворешни мисли кај човекот се нарекува темнина или ноќ, кога човекот чувствува како целиот свет да го покрила темнина.
Со ова се објаснува реченото: „Тешко вам, кои го посакувате денот на Создателот! Зошто ви е на вас денот на Создателот? Тој е мрак за вас, а не светлина!“.
Доколку човекот вистински го очекува денот на Создателот, значи дека тој ја очекува можноста да оди со верба над знаењата, неговата верба да биде толку силна, како тој да гледа сосема јасно и очигледно дека Создателот управува со светот со добрина и со добра цел. Меѓутоа, човекот не сака јасно да види дека Создателот управува со светот со добрина и со добра цел, затоа што да види значи да престане да верува бидејќи вербата може да биде онаму, каде што не се совпаѓа со разумот, а човекот постапува против разумот, што се нарекува со верба над знаењата.
Така човекот верува дека управувањето на Создателот со светот е со добрина и со добра цел. И иако тоа јасно не го чувствува, тој не Го моли Создателот да му овозможи да го види со разум тоа добро управување, туку сака да си остане со верба над знаењата. Тој Го моли Создателот да му даде таква голема сила на вербата, како тој со своите очи и со разумот да го види доброто управување на Создателот, така што не би имало разлика меѓу вербата и знаењата. Таквата состојба кај оние кои посакуваат соединување со Создателот се нарекува „денот на Создателот“.
Ако човекот јасно го почувствува доброто управување, тогаш тоа чувство, Вишата Светлина, ќе ги исполни неговите егоистички желби кои го одделуваат од Создателот. Човекот тоа не го сака, затоа што така победуваат неговите егоистички желби кои се спротивни на светоста, која е наспроти желбата за примање за себе. Тој посакува соединување со Создателот, што е можно само преку сличност на својствата.
Но, за да има човекот желба за соединување со Создателот, бидејќи тој е создаден со сосема спротивни својства, со желби да прима наслада само за себе, потребно е да го достигне токму спротивното на својата природа. Како е можно тоа?
Затоа човекот мора да вложува големи напори додека не ја стекне втората природа, желбата за давање. Веќе со желбата за давање тој е во можност да ја прими Вишата Светлина и да не си наштети, бидејќи сите нарушувања доаѓаат само од желбата за наслада со Виша Светлина за себе, односно дури и кога прави нешто за давање, длабоко внатре се крие мисла дека така сепак ќе добие нешто. Со еден збор, човек не може ништо да направи ако не добие нешто за возврат. Тој мора да се наслади и секоја наслада која ќе ја прими за себе, мора да доведе до одвојување од Изворот на животот, со што се спречува неговото соединување со Создателот, бидејќи соединувањето се определува како сличност на својствата, па затоа е невозможно со сопствени сили изврши чисто давање без да има примање.
Затоа, за добивање на сила за давање и поинаква природа, потребно е човекот да има сила да достигне сличност со Создателот и кога би станал како Создателот, Кој дава и не добива ништо за возврат, не би чувствувал недостаток од ништо, бидејќи Тој не дава затоа што чувствува таква потреба. Не дај Боже да се помисли дека Тој ќе чувствува недостаток од тоа што дава на некого, туку сето тоа треба да се сфати како игра. Значи, Тој не дава затоа што има таква потреба, туку затоа што сето тоа е како игра.
Како одговориле мудреците на прашањето од една позната жена: „Што правел Создателот откако го создал светот?“ – „Седнал и си играл со кит, затоа што китот е создаден за играње со него“. Китот означува соединување, односно соединувањето на Создателот и битијата е само игра, а не желба и потреба. Разликата меѓу игра и желба е што сè она што доаѓа од желбата е потреба и ако не се добие посакуваното, се чувствува недостаток, додека во исто време, како во игра, доколку не се достигне нешто, не се смета дека тоа недостига. Како што се вели, не е несреќа доколку не си добил нешто на што си сметал, не е толку важно, затоа што желбата да се добие тоа била само игра и ништо сериозно.
Излегува дека целта на совршенството е неговата работа да биде целосно давање и да нема никаква желба да прими некаква наслада од својата работа. Тоа е многу високо ниво, затоа што така работи Создателот. И денот на Создателот се нарекува совршенство, како што е речено: „Наутро ѕвездите губат сјај и иако чекаат светлина, сепак ќе исчезнат“ – бидејќи Светлината е совршенство.
Кога човекот достигнува поинаква природа, односно желба за давање, која му ја дава Создателот во замена за неговата прва природа – желбата за примање наслада, тогаш со таа желба за давање човекот може да работи за Создателот во совршенство и тоа се нарекува ден на Создателот.
Затоа оној кој сè уште не се удостоил со поинаква природа, која дава можност да се работи за Создателот преку давање, но се надева дека ќе се удостои со давање и веќе вложил напори и направил сè што е во неговите сили за да ја добие како награда таа сила, тој се нарекува „оној кој го дава денот на Создателот“, за да станат неговите својства слични на својствата на Создателот. Кога настапува денот на Создателот, тој е во голема радост што се ослободил од желбата за примање за себе, која го одделувала од Него и сега тој се соединува со Создателот, што се смета за достигнување на врвот.
Додека оној, чија што работа е само за примање за себе, обратно, се радува само кога мисли дека ќе добие некаква награда за својата работа. Кога гледа дека неговиот егоизам не добива никаква награда, станува тажен и понекогаш се враќа кон она од што се откажал, говорејќи дека да го знаел тоа порано, не би се откажал. Тогаш, ако му кажат дека неговата награда за работата со Тора и заповедите ќе биде денот на Создателот, односно дека тој ќе ја добие силата на давањето, тој ќе одговори дека тоа е темнина, а не светлина, бидејќи дознавањето за тоа му носи чувство на темнина.
Следна статија бр. 17 „Зошто Ситра Ахра се нарекува „Малхут без круна“
